e m kraak schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 14:22:


en dat alles in SCHOLEN gegoten !
peter

Hallo allemaal, voor de mensen die nog niet zo lang met Natuurlijk Bekappen bezig zijn wil ik even een verslagje maken van hoe het ervoor staat met de hoeven van onze paarden.

Wij zijn nu een paar jaar bezig met natuurlijk bekappen, aanvankelijk met Strasseren maar vorig jaar hebben we de overstap gemaakt naar de Natuurlijk Bekappenmethode en dat bevalt ons zeer goed.

Zoals jullie wellicht weten is er bij ons geen enkele onverharde ondergrond.
Wij maken bijna dagelijks buitenritten, sommige ritten van 3 a 4 uur, over echt stenige ondergrond : Kiezel, puin, vuursteen, beton en scherp grind, waarbij we regelmatig behoorlijk pittig rijden : Veel draf en galop.

De ervaring bij onze 7 paarden heeft ons geleerd dat het bij bijna alle paarden een aantal maanden tot een jaar duurde vooraleer ze door het hardings (genezings)proces van de hoeven heen waren (ca 1 cm per maand).
Sommigen -de paarden die we nog niet zo heel lang hebben- zitten nog volop in dat proces en daar moeten we nog rekening mee houden.
Dat doen we dan ook.

We wennen ze door ze eerst onbelast mee te nemen op wandeltochten, en vervolgens in stap belast en het wordt opgebouwd naar draf en zelfs galop. Ieder paard 'neemt' daarbij de gewenningstijd die hij/zij nodig heeft.

Ik kan in ons geval niet beweren dat de paarden die langer op ijzers hebben gestaan meer last hebben, zo heeft er een 15 jaar ijzers gehad en die loopt nu, na 8 maanden als een kievit over alle soorten ondergrond.
Aan het eind van lange ritten gaat hij soms nog wat voorzichtig lopen, en dat is voor ons reden om hem daarna een dag of 2 a 3 dagen rust te geven en dan is het probleem altijd opgelost.
Het is ook niet altijd zo dat een paard dat nooit of kort ijzers had geen last heeft. De kans is wel kleiner dattie last heeft maar het blijft toch per paard verschillend, dat merken we hier.

Nu is het wel zo dat de ondergrond bij ons zeer hoge eisen stelt aan de hoeven.

We merken nu dat de hoeven steeds minder onderhoud nodig hebben.
Het veelvuldig lopen over het harde houdt de hielen bij alle paarden laag, en we hoeven zelfs steeds minder te snijden aan de steunsels, want het is echt zo dat die op stenige ondergrond afslijten tot op zoolnivo.
Het enige wat we eigenlijk nog moeten doen is her en der wat bijvijlen, scheve randen recht vijlen en mustangrolls bijhouden.

In de doorgangen van de paddocks hebben we puin en oude dakpannen gestort, daar moeten de paarden overheen om naar de bak en naar het drinkwater te gaan en het helpt echt.
Er is echter ook een nadeel aan al dat puin verbonden:
In de nog niet zo sterke witte lijn van de nieuwere paarden gaan veel steentjes zitten, dus een hoop gepeuter.

Wel is het zo dat het minimale onderhoud alleen geldt voor de paarden die mee op de buitenritten gaan.
Holly gaat nu niet mee omdat ze hoogdrachtig is (nee, nog steeds geen veulen) en Bay is nog in de onbelaste wandelfase, in de (zand)bak loopt ze als een kievit.
Bij hun moeten we wel regelmatig aan de steunsels (en bij Bay de hielen) snijden.

Zo zie je maar weer dat de leefomstandighden van het paard aan de hoeven af te lezen is.

Groet, Pien

Spirit schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 21:21:


Hoi Pien

Wat een leuk verslagje zeg!

Je hebt het echt leuk voor elkaar zeg met allerlei ondergronden en goede leefomstandigheden!

Die van mij is dit jaar ook van zijn ijzers ontdaan. Hij zit helaas nog in een overgangsfase. Stenige paadjes en mulzand zijn geen succes.
Gelukkig loopt hij 24 op 24 in het land en hij loopt daar als een kieviet!
En lang leve de hoefschoenen!

Groetjes