alline schreef op donderdag, 7 april 2005, 12:45:


Ik heb nu ontdekt hoe de foto bij mijn naam krijg: alleen jammer, dattie een beetje vervormt.... Je zou haast denken, da'k bij het bekappen ook een stuk uit de rug van mijn paard gesneden heb )

Sorry voor deze onzinklets op dit toch wel serieuze forum, maar ik wilde graag laten zien hoe relaxed we samen zijn!

Even terugkomend op het geëvolueerd zijn voor lopen op harde ondergrond: in het trainingsprogramma zitten sessies waarin ik verschillende dagen in de kar achter de LandRover onze hengst aan een touw leid.
De serie waar we nu mee bezig zijn is een route van 18 km. over split en keien op betonharde ondergrond, inclusief 300 meter hoogteverschil, een handvol rivier doorsteken, stuk olijboomgaard etc.
Geen makkelijke route en uit-en-thuis doen we met >12 km./uur dus niet langzaam ook. Hij zit gem. onder de 110 bpm en is binnen 2 minuten na thuiskomst al onder de 50. Niets te zwaar voor hem dus.

Dit was de inleiding, nu de crux:
Ik zit er vlak voor en - naast met alle tijd om aandachtig op hem te letten. Hij loopt aan de doorhangende lijn en we passen de snelheid aan hem aan, dus wat ik zie is zoals en waar hij zelf wil lopen in zijn eigen evenwicht. Wat ik zie is:
- Hij is niet erg kieskeurig wat de ondergrond betreft.
- Hij loopt op scherpe steenslag met een kortere pas en op wat begroeider bodem met minder stenen met langere pas.
- Gróóte keien of kuilen ontwijkt hij niet, hij verlengt of verkort in hetzelfde tempo doorlopend gewoon zijn paslengte.
- Heuvelop of -af zet hij alleen meer of minder af waardoor hij met name heuvelop hárder gaat.
- Stenen of richels tot ruwweg vuistgrootte negeert hij; daar stapt hij gewoon geheel of gedeeltelijk op zoals het uitkomt en als die steen wegschiet gebeurt er niets.
- Al staat hij alleen met een paar cm. hoefrand op een steen of richel, dan staat hij op die hoef alsof die vol op vlakke bodem staat.
- De héél enkele keer dat hij in een door begroeïng ongezien gat stapt vangt hij dat met een halsbeweging op zonder tempoverandering.
- Bij dit dagelijkse ritueel wil ik nog vermelden dat zijn hoeven nagenoeg geen onderhoud behoeven.

Moraal van dit verhaal: ook een goed voorbereid en -getraind normaal gezond modern gedomesticeerd paard kan even probleemloos als zijn wilde voorouders blootsvoets over zo'n beetje elke ondergrond denderen.

Huertecilla schreef :


Leuk Huertecilla, interessant ook, zoals je dit beschrijft.
Ook al is de ondergrond bij jullie heel wat heftiger dan bij ons, ik herken er toch wel het een en ander in. Ook hier is het voor Nederlandse (pardon, Belgische) begrippen vrij stenerig, vooral die kleine scherpe vuursteenachtige flinterdingen die zo lekker in de witte lijn kruipen, als je met een paard erover gaat dat nog niet helemaal gehard is.

Gisteren zijn Jack en ik een bus-laadruimte vol vuurstenen gaan scheppen, iemand had dat klandestien gedumpt en het komt ons goed van pas tegen de modder en voor het afharden van de hoeven.

Onbelast lopen ze erover als op het gras. Belast wat korter, maar het levert niet echt een probleem op. De meesten van mijn paarden denderen nu over elke ondergrond, hier heb je veel paden met gestort vuursteen, niet echt ideaal voor nog wat gevoelige paarden.
Deze week heeft J a c k de hoeven van de hele klup weer eens onder handen genomen, en vandaag een rustige buitenrit gemaakt en dan zie je wel dat sommigen aanvankelijk een beetje 'kort' beginnen maar naarmate de rit vordert gooien ze de boel toch wel weer los.

Dat van het verlengen of verkorten van de paslengte herken ik ook bij mijn paarden. Het tempo gaat door, soms echter ook maken ze een paar kortere, snellere passen, maar ze stoppen niet.

Hoe is dat met je paarden als je er op zit? Lopen ze dan hetzelfde?
En ik zou je willen vragen hoe de stand van het hoofd van je paard is,
-die waarover je het nu hebt-, want je beschrijft hoe hij aan een doorhangend touw meeloopt en zichzelf moet dragen.

Groet, Pien

"Huh", dacht ik..."heeft er hier een paard met ijzers gelopen ?" toen ik de hoefafdrukken in het zand van de bak eens goed bekeek.

Nooit eerder was het me zo opgevallen als nu :
Centimeters brede afdrukken, met een duidelijke afdruk van de straal.
De zolen mooi hol getrokken (of nog aan het hol trekken, per paard afhankelijk).
Daaraan herken je de natuurlijk bekapte paarden, die straalafdruk ....
Ik let er nu ook onderweg op.
Begin al een beetje de footprints te herkennen van de buurpaarden....er loopt er hier nog ergens een natuurlijk bekapte rond.

Groet, Pien

Spirit schreef op vrijdag, 8 april 2005, 0:20:
In principe wel, alleen gevoeliger dus korter op split.

Euh, in welke zin Pien? Zijn hóófd houdt hij in draf tussen de zeg 30 en 50 graden uit het horizontaal, maar hij strekt regelmatig de hals en snuift dan met zijn neus door het stof of kruid.
De hoek hoofd-hals is blijkbaar niet zo belangrijk.

Verder kun je zien of hij wat interessants ziet omdat zijn hoofd dan omhoog gaat; bij stijging van stress gaat de hals omhoog. Dat is mooi te zien op de hartslagregistratie.

Uiteraard gebruikt hij het gewicht van hals/hoofd voor evenwicht bij bergop en -af en bij snelheidsverandering; rustig dravend is de hals hoger dan bij sneller.

Samengevat:
Wat bij de stánd van het hoofd leidraad lijkt is het optimale gezichtsveld en de stand van de hals voor evenwicht.

Spirit schreef op vrijdag, 8 april 2005, 0:39:

Dat viel mij laatst ook al op. Ik kon precies mijn paarden herkennen, en ook de rest aan de afdrukken. Met de sneeuw kon ik het ook goed zien.

cornelie

Huertecilla schreef op donderdag, 7 april 2005, 22:20:


Ik vind het heel interessant wat je allemaal doet en vertelt, Peter.
Vooral dat je hartslag meet en die sequences in de computer invoert. Is het geen idee, onder het motto meten=weten, om tegelijk te filmen?
Het resultaat is dan na montage een stuk film met simultaan onder in beeld wat de hartslag doet. Je kunt veel verschillende situaties daarmee behandelen, maar ook verschillende paarden in dezelfde situatie. Ik denk dat ik niet de enige geinteresseerde ben, en zover ik weet is er heel weinig in deze richting gedaan (met paarden dan - heel vroeger misschien, en wat in rusland, maar toen hadden ze weer de hightech middelen niet).

Ook wil ik wel meer weten van je meetspullen (staat me bij dat je laatst schreef dat die rommel voor een paar tientjes daar in de super ligt maar kan dat niet terug vinden). Het lijkt me ook interessant als indicator bij lesmethoden, bijv. om typische "parelli"-oefeningen af te zetten tegen typische "clicker"-oefeningen. Bij leren, en bij al weten (stimulus-respons-sequences).

Internetverspreiding van grotere videobestanden kunnen we evt. alt.binaries.horseresearch nieuwsgroep op usenet voor maken, ofzo. Ik zat daar toch al aan te denken i.v.m. filmpjes die van klikkeren e.d. worden gemaakt.

Groeten, Egon

PS.: Sorry, meer een soort bericht voor PN, maar de draad staat nou 1maal hier...