Enige tijd geleden, maar ik weet écht niet meer welke draad dat is geweest... hadden Pien en ik het over verschillende manieren van bekappen voor paarden die ofwel op zachte ondergrond, ofwel op harde ondergronden leven en hun 'werk' moeten doen.
Ik heb toen geschreven dat ik bij Catcher altijd een mimiem randje liet staan... en Chaser gelijk met zoolniveau bekapte, omdat Chaser nog altijd voor op Renegade hoefschoenen loopt. Catcher loopt als Portugese
rockcruncher blootvoets over alle ondergronden, probleemloos.
Zo bekapte ik vorige week. Chaser rondom bekapt, Catcher alleen beide voorvoeten. Achtervoeten had ik nú zo ongeveer moeten doen. Reden: 8 voeten op 1 dag vind m'n rug niet meer zo jofel op dit moment.
Vandaag kwam er iemand die graag eens op een TWH wilde rijden, ze wil ook graag bekappen leren. Het is een Engelse, Ruth, en ze logeert bij Sue (ja, van de Lusitano-jaarling).
Is daar druk met de paarden bezig en traint, wandelt... kortom: er gebeurd weer van alles met die dieren.
Ruth ging met Catcher in de rijbak. Ik wilde eerst zien hoe zij, als tradi ruiter en niets afwetende van
bitloos, om zou gaan met Catcher.
Op zich prima, ware het niet dat Catcher duidelijk liet merken dat hij geen bakbeest is.... en het niet écht op prijs stelde. Deels m'n eigen schuld... door beide paarden lekker in te laten sukkelen gedurende de bloedhete zomerperiode... (alhoewel ze werken met meer dan 40 graden ook niet op prijs zullen stellen wel?)
Kortom: inmiddels gewend aan een leven van vooral vreten en niets doen.
Oh ja... ze verjagen elkaars vliegen, maar daarna houdt het wel op!
We hadden dus een regelrechte staker in de bak. Het ging toch zeker vijf rondjes goed..... daarna..... Verbeten bekkie, niet vooruit te krijgen, type standbeeld-en-zie-maar-dat-je-mij-nog-vooruit krijgt.
OK. Dan moeten we het wél interessant maken he??
Vriendje Chaser opgezadeld, mijn persoontje erop.... en wij erbij in.
Was wel gezellie... maar nog niet écht interessant. Dus, hek open... inmiddels had ik al wel gezien dat Ruth er wel mee overweg kon... en d'ruit!
Tsja, het oude competitiegevoel was dan ook gelijk aanwezig en de staker was ineens het meest voorwaartse paardje wat je je maar kunt bedenken.
Meningen kunnen snel veranderen toch??
Chaser had z'n hoefschoenen niet aan.... dus ik had al bedacht dat we een klein stukje naar buiten konden gaan, alleen al om de middag met een positief iets te kunnen beëindigen. Niet té ver.... a) voor Chasers voeten b) beide paarden geen conditie.
Of ze peper in hun kont hadden...... geen idee?
Beide paarden de oortjes erop.... en gaan als een speer. Leuk!! Lekker hard asfaltheuveltjes op... en lekker overdreven langzaam weer naar beneden.
Volgens mij krijg je zo ieder paard wakker.
Ze werden zo jolig dat we zelfs in galop schoten.
Jawel.... mijn Chaser heeft in drie jaar tijd kennelijk toch weer zulke goede voeten ontwikkelt dat hij probleemloos over het stenige asfalt galoppeerde, maar ook zonder enig teken van auwtjes of gevoeligheden over de rotsen naar huis denderde.
Kortom.... eigenlijk durf ik het niet eens geloven.... dat Chaser dit gedaan heeft.
Maar het is écht waar. Al met al hebben we misschien een half uur buiten gereden.... maar hij liep gewoon goed!
Een ruim 20-jarig paard
wat zes jaar geleden opgegeven was qua voetenwerk en spat door dierenartsen en hoefsmeden.... met bolle zolen, klemvoeten en een ijzerverleden van minimaal 12 jaar.... heeft vandaag blootsvoets....... in volle galop probleemloos over de Portugese keien gegaloppeert. En hij was nog vrolijk ook.
Wil.
Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.
Hoeven
