Dank je frans voor je bemoedigende woorden.
K heb me behoorlijk ingelezen op Cushing en
hoefbevangenheid op PN en verder op internet. Ik hoop gewoon alles gedaan te hebben wat in mn vermogen ligt.
K kan nog wel weet ik veel hoeveel medicijnen en supplementen gaan kopen, maar alles heeft zn tijd nodig om te werken, en dat is wat Daisy denk ik niet meer zo veel heeft.
Zou een pijnstiller nou werken dan kon ik haar die tijd geven, maar ook dat werkt niet.
Ik kan haar toch niet nog 2 weken zo laten liggen!!
Ja ik denk dat ik alles wel gedaan heb wat in mijn vermogen ligt.
Mn NBer en ik proberen vanmiddag nog even om padjes onder haar hoeven te plakken, maar als dat niks word moet ik toch realistisch gaan worden.
Hoe gek ik ook op haar ben, ik wist dat ik een Cushing pony had opgenomen en haar daar aan zou verliezen.
Daisy heeft iig nog 1,5 jaar lekker van haar pensioen kunnen genieten bij me, met veel liefde en alles wat ze nodig had. Misschien iets te veel hooi, maar ja ze werdt al dik van de lucht.
Kon dat veulenbuikje van haar ook niet echt slank krijgen. Dat kan ook niet als je 4 kinderen gekregen hebt.
Ze is kinderscheurpony geweest van 3 zusjes!, moeder van 4 veulens, en daarna aan haar lot overgelaten en verwaarloost. K gun haar en mooi einde in de eeuwige weilanden. Verlost van haar ongemakken. Ze heeft het verdient.
Wendy
Hoeven
