Wendy de Meij schreef op vrijdag 19 februari 2010, 10:59:


Hoefbevangenheid is iets dat je in geen enkele omstandigheid snel kunt laten genezen. Het is net als met een losgeraakte vingernagel, je zult gewoon geduld moeten hebben tot er een nieuw stuk nagel is gegroeid, en dat gebeurt niet in een paar weekjes tijd. In optimale omstandigheden kan je paard weer klachtenvrij lopen na ongeveer een half jaar (de volledige genezing beslaat ongeveer een jaar).
Dat blijven liggen zal heel waarschijnlijk dus nog een hele tijd gaan duren.... in optimale omstandigheden, dus als de oorzaak is weggenomen.

In dit geval kun je de oorzaak niet wegnemen. De ene cushing is de andere niet, maar de tumor zit in de hypofyse, een orgaan dat alle hormonen reguleert, inclusief insuline. Bij cushing ontstaat bij mensen ook vaak diabetes, en bij paarden weten we dat de kans op hoefbevangenheid sterk toeneemt.

Je kunt de kans op hoefbevangenheid wat verminderen door te zorgen dat er absoluut geen overgewicht is, en dat er zo min mogelijk koolhydraten worden genuttigd. Dat gezegd hebbende weten we dat cushing langzaam maar zeker verergert, en dat je daar eigenlijk niets tegen kunt doen.
Je hebt deze pony al de beste zorgen gegeven, de hoefbevangenheid is niet ontstaan doordat ze veel krachtvoer kreeg of zo. Je hebt het niet kunnen vermijden.

Het zal dus ondanks alle goede zorgen steeds moeilijker gaan worden om te voorkomen dat er opnieuw hoefbevangenheid optreedt.

Je pony heeft nu een moeilijke tijd, die voorlopig nog een hele tijd zal voortduren. En die waarschijnlijk weer opnieuw zal aanbreken, ondanks je goede zorgen.

Ik weet niet hoe ik het voorzichtig kan zeggen, maar ik denk dat je de realiteit onder ogen moet zien, de pony is 20, heeft nu geen fijn leven meer, wordt nu al hoefbevangen ondanks je goede zorgen, en zal door die tumor steeds gemakkelijker opnieuw hoefbevangen raken.


Ik zou er denk ik voor kiezen om haar in te laten slapen. In de meeste gevallen valt er wel iets te redden, maar cushing is een vervelend iets dat steeds maar erger wordt en de kans op een goede uitkomst onmogelijk maakt.

Sterkte!

Frans

Dank je frans voor je bemoedigende woorden.

K heb me behoorlijk ingelezen op Cushing en hoefbevangenheid op PN en verder op internet. Ik hoop gewoon alles gedaan te hebben wat in mn vermogen ligt.
K kan nog wel weet ik veel hoeveel medicijnen en supplementen gaan kopen, maar alles heeft zn tijd nodig om te werken, en dat is wat Daisy denk ik niet meer zo veel heeft.
Zou een pijnstiller nou werken dan kon ik haar die tijd geven, maar ook dat werkt niet.
Ik kan haar toch niet nog 2 weken zo laten liggen!!
Ja ik denk dat ik alles wel gedaan heb wat in mijn vermogen ligt.

Mn NBer en ik proberen vanmiddag nog even om padjes onder haar hoeven te plakken, maar als dat niks word moet ik toch realistisch gaan worden.
Hoe gek ik ook op haar ben, ik wist dat ik een Cushing pony had opgenomen en haar daar aan zou verliezen.

Daisy heeft iig nog 1,5 jaar lekker van haar pensioen kunnen genieten bij me, met veel liefde en alles wat ze nodig had. Misschien iets te veel hooi, maar ja ze werdt al dik van de lucht.
Kon dat veulenbuikje van haar ook niet echt slank krijgen. Dat kan ook niet als je 4 kinderen gekregen hebt.

Ze is kinderscheurpony geweest van 3 zusjes!, moeder van 4 veulens, en daarna aan haar lot overgelaten en verwaarloost. K gun haar en mooi einde in de eeuwige weilanden. Verlost van haar ongemakken. Ze heeft het verdient.

Wendy

Heb je ook al eens vitex ( monikspeper ) gegeven voor/tegen de cushing ?