eddy DRUPPEL schreef op donderdag 24 december 2009, 13:04:


Ik heb geen idee hoe zij het doen maar ik durf rustig te galopperen op de sneeuw, en bochten te maken ook. No problem at all! Paarden sjezen ook uit zichzelf door de sneeuw, ondervinden ook geen problemen. Als ze bij en gladder stuk komen verkorten ze hun passen en omdat ze vier benen hebben is het niet zo dat ze gemakkelijk onderuit gaan zoals wij als 2-beners wel.

Ik heb hier trouwens ook 0,0 problemen met ijs onder de hoeven, er blijft niks in vast zitten. De hoeven bewegen en zullen een tikje warm zijn, er is nog niet één keer en klont in blijven zitten. Die hoeven zijn toch maar goed ontworpen door de natuur.

Ilona Kooistra schreef op donderdag 24 december 2009, 13:23:


Hier idem! Het viel zelfs John van de week ´s avonds op dat de paarden zonder problemen over het gladde beijzelde beton liepen waar hij bijna op onderuit ging.
Ik ken het ijsklompen probleem wel van toen mijn paarden nog beslagen waren en ook van toen Froukje net van de ijzers was.

Er bestaan een soort kunststof ¨ploppers¨, bolle zolen die je tegelijk met het ijzer onder de hoef kan zetten en die net onder het ijzer uitsteken. Zorgt ervoor dat de paarden minder snel glijden op het ijzer en dat de sneeuw uit de hoef ¨plopt¨. Deze dingen schijnen wel onwijs snel te slijten, ik heb er geen ervaring mee, heb ze nooit gebruikt.
Er zijn ook een soort ¨plaatjes¨ die je bij sneeuw tussen het ijzer kan zetten. Voor een lip tussen ijzer en hoef, achter vastschroeven met kalkoenen.
De mens heeft altijd wel een oplossing voor een probleem wat er niet hoeft te zijn.

Els.

Ilona Kooistra schreef op donderdag 24 december 2009, 13:23:


Is komen voordoen hier op de gebroken beijzelde bosgronden op een effe weitje of veld is er geen probleem natuurlijk maar die zijn der hier momenteel niet te vinden

Ilona Kooistra schreef op donderdag 24 december 2009, 13:23:

We zijn zondag toen het hier begon te sneeuwen een stukje gaan wandelen (naast de paarden). 1 van de 2 schrok op een gegeven moment weg van die "levensgevaarlijke" shetlanders (vindt ie nog steeds eng, die rare kleine paadjes haha)... Hij maakte een korte, snelle bocht om me heen en ging helemaal onderuit vanuit z'n achterhand. Dit was de 1e keer dat hij echt door de sneeuw liep, en dit was de les die ik 'm wilde leren... In dat witte spul moet je wel oppassen en je stappen aanpassen indien nodig. Daarna bleef ie overeind tijdens het dollen in de sneeuw op de paden, les geleerd. Verder inderdaad totaal geen last van de sneeuw. In volle rengalop naar me toe en probleemloos remmen op tijd Is wel kikken, vooral omdat je anderen (zonder natuurlijke bekapping) dan hoort klagen over sneeuw en je zelf kan zeggen dat het je paarden geen problemen oplevert. Dat zet ze aan het denken...
Bij de 1 blijft er nix in zitten en bij de ander valt er bij elke stap een mooie afdruk in sneeuw uit de voet. Vind hier allemaal van die glazen "muiltjes" terug hihi.