Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 12:24:


Zelfs niet met een goed zittende ruiter.


Precies mijn gedachte, leg ik zo uit


Op al die stenige ondergronden van Steppe en Toendra, waar paarden van nature het best gedijen/leven, heeft het wild (dus ook paarden) "wissels". Die wissels zijn bijna allemaal van zacht zand (op harde bodem) Vegetatie kan alleen groeien, waar wortels voeding kunnen vinden en dat kan niet op rots. In kieren en spleten, ja. Geulen en dalen slibben langzaam dicht met dood vegetatie materiaal en brengen humus voor de volgende generatie. En je hebt weer zachte bodem. Een paard loopt dus nooit uitsluitend op harde bodem.
De toplaag is vaak van zacht materiaal, waarin de hoef kan zinken en vullen om de hele hoef te ondersteunen.

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op dinsdag 15 december 2009, 20:00:


Dat zal inderdaad uitmaken.
Als de paarden ook maar een paar kilometer onverhard of minder stenig terrein hebben helpt dat al behoorlijk tijdens een buitenrit, jet zíét ze gelijk ontspannen lopen en de boel weer effe loslaten.
In het prachtige filmpje van gisteren zie je ook dat de paarden dat heel ruwe terrein voornamelijk in stap nemen en zelf hun weg kunnen zoeken.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 15 december 2009, 20:22:


Véél belangrijker : grote ronde rotsblokken tonen héél imposant maar het zijn de gebroken kleine kiezels en puin/baksteen die onverteerbaar scherp zijn .En laat dat nu net ons gedeelte zijn waarop ze in het bos moeten lopen ! Iemand daar een filmpje van ???

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 15 december 2009, 22:03:


Filmpje nog steeds niet, foto's wel, ik zal eens fillempje maken van dat stenengedoe hier, goed idee.
2 januari is hier de Nieuwjaarsrit.:)*

Caatje schreef op dinsdag 15 december 2009, 19:51:


Toch ook opvallend veel voorstanders daar, of in ieder geval twijfelaars.

Spirithorses schreef op dinsdag 15 december 2009, 22:06:


weeleuh ja , dat zal al méér naar de realiteit zijn in vlaanderenland

Nils Vellinga schreef op dinsdag 15 december 2009, 19:17:


Klopt helemaal, en zeker als het "dode materiaal" onvoldoende afgevoerd kan worden

Sharon Nawijn schreef op dinsdag 15 december 2009, 19:26:


Ik heb net hetzelfde momenteel. Mijn 7 jaar (tot 4 maanden geleden toen ik hem kocht stond hij 4-kant beslagen) loopt ook op eieren, zelfs zo erg dat hij niet meer wil bewegen. Ik ben net een uur bezig geweest om hem 25m verder naar de schuilstal te krijgen, zoveel last heeft hij. Mijn veulen verkiest ook veel vaker de stal. Ik ga nu een groter vlak rond de stal opgevullen met zand zodat het wat makkelijker loopt. Volgende week verplaats ik hen hopelijk naar een andere weide.

Sharon Nawijn schreef op dinsdag 15 december 2009, 19:26:

Mijn 17-jarige, 4 jaar nb, liep altijd gevoelig op het harde en al helemaal over bevroren ondergrond. In september is hij een keer goed op de rails gezet door een Nadenkend Bekapper en nu loopt hij zonder problemen over alle ondergronden. Kanttekening: in de tussentijd is er i.r. vastgesteld en komt hij helemaal niet meer in de wei, daarbij krijgt hij magnesium. Het gevoelige lopen kan dus heel best veroorzaakt zijn door een sluimerende hoefbevangenheid die met i.r. gepaard gaat, mild laminitis.

Mijn 14-jarige, nu voor de tweede maal ontijzerd sinds oktober, loopt als een kruk over bevroren en ongelijke ondergrond. Je gaat ervan huilen. Er is echter niets aan te doen behalve wennen, dus ik laat hem maar gewoon strompelen.
Dagelijks neem ik hem mee voor een wandelingetje aan de hand over asfalt, dat gaat beter en dan laat ik hem draven in de vlakke berm, zodat hij even de benen kan strekken. Ik kan mij nl voorstellen dat plotseling 24/7 opspelende gevoeligheid een fikse aanslag op de spieren is.

Hier het zelfde probleem, onze Meg wordt al jaren natuurlijk bekapt en loopt in ene op haar paddock ook alsof ze op eieren loopt, nou ja lopen? ze staat gewoon stil de hele dag, als ik haar meeneem naar buiten loopt ze nog moeilijk op de harde kiezels(echt nooit gehad) maar op het asfalt geen probleem,, zit er hard over te denken om mijn bekapper even te laten komen, dierenarts zie ik niet zo veel heil in op dit moment, Meg gaat al stuiteren als zij haar ziet, en mijn bekapper kent Meg van haver tot gort

sassie schreef op woensdag 16 december 2009, 14:32:


Okay, ik had t al eerder ergens van jouw paard gelezen Christel, een nwe bekapper en zo in ene goed lopen. Bleef maar in mijn achterhoofd hangen, doe ik dan ook nog wat fout?? Maar met deze aanvullende info ben ik weer gerust, haha. Ja, sluimerende hb, dat zal t geweest zijn. Geef je m nu nog steeds magnesiumchelaat? En echt niet meer op de wei?
En die i.r., heb je dat laten testen? Rotgras ook. Groetjes Ingrid

vagebond schreef op woensdag 16 december 2009, 15:31:

Ja ik geef magnesium. Oxide, en de chelaat staat te wachten voor daarna. Hij reageert nl goed op 1 schepje oxide en van de chelaat moet ik er 2-4 geven, wat ook nog eens veel bitterder smaakt. In theorie zou ik dan van de chelaat nog minder nodig hebben, omdat dat beter opneembaar schijnt te zijn, maar eerst wil ik door deze pot magnesiumoxide heen.

Nee, echt niet meer op de wei. Pijn in het hart, maar ik realiseer me dat ik 'm zó over het randje duw. Hij heeft een prachtig grote U-vormige paddock met bomen, beschutting, een kameraad en 6x hooi, dus heel zielig is het niet. Hij komt er elke dag uit om 'iets' te doen, inmiddels is hij weer volop aan het werk. Ik wil eerst de witte lijn weer normaal zien voor ik dit management durf te versoepelen. En dat kan een heel tijdje duren heb ik begrepen.

I.r. heb ik niet laten testen. Er is wel bloedonderzoek geweest om een andere reden en dat toonde o.a. magnesiumtekort aan (bij een paard dat dus geen krachtvoer krijgt). Met behulp van een da die ik via internet heb leren kennen, is EMS/i.r. op basis van feiten min of meer 'vastgesteld'. Bucks hele leven inclusief zijn wilde afkomst, allergieën en kreupelheden is erop terug te voeren, als een puzzel waarvan ineens alle stukjes op zijn plek vallen.
Maar ook al zou hij niet feitelijk i.r. zijn, dan nog werkt dit regime voor hem en dat is wat telt.

Ja rotgras!