Esther schreef op vrijdag 2 januari 2009, 20:21:

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 2 januari 2009, 20:37:


Ik ken een DA die een stuk verder staat dan dat

Ilona Kooistra schreef op dinsdag 30 december 2008, 21:52:


Ja, daar ben ik me wel bewust van hoor, dat de problemen die Lolita nu heeft komen door het jarenlange hoefijzer/stal-leven dat ze gehad heeft. Ik hoop echt dat ik Huppel op goede voeten kan houden, niet mooi uitziende voeten (want dat zijn ze niet echt), maar goed functionerende. Als er één moeite is die ik nog doe nu (want met Lolita heb ik het stilaan opgegeven) dan is het wel regelmatig kilometers maken op het harde met Huppel. Investeren in de toekomst.


Goed dat je er me aan herinnert. Is dat deze?
http://www.hoofrehab.com/toolsofthetrade.htm

Thanks,
Nathalie

Klopt dat ik niet zoveel tijd heb, en dat ik die het laatste jaar niet meer aan hoeven training heb gespendeerd. Ik heb dat een tijd wel gedaan. Alle tijd die ik had ging in hooi weken (om fructaan uit te spoelen), hoeventraining aan de hand, in het zadel, ... Uiteindelijk zag ik ondanks al die moeite geen verbetering. Het enige waarvan ik ooit effect heb gemerkt is dit: hoe korter bekapt (of gesleten), hoe gevoeliger. Het effect van gras heb ik vermoed maar is nooit duidelijk geweest.
Weet je, zowel Lolita als ik werden niet gelukkiger van al dat 'dingen doen omdat het goed/gezond zou moeten zijn'. Ik heb sinds een klein jaar met haar en mezelf afgesproken dat we enkel nog doen wat we leuk vinden. Zij houdt van eten, en een beetje grondwerk, en evt dressuur in een mooie piste, vooral toch eten, en rustig samen zijn. Ik hou van buiten rijden, alle soorten rijden eigenlijk (dressuur/springen/koeien hoeden/...), spelen op de grond, bijleren, uitproberen, en ook wel kijken naar een van haar eten genietend paard, en rustig samen zijn. Ergens tussenin ligt dus wat we samen doen. Als de hoeven daarbij ook toevallig getraind worden is dat mooi meegenomen, zoniet: ik heb het eigenlijk opgegeven. Het leven is een compromis, er is meer dan enkel die hoeven. Ze is zeventien, en hoewel ik weet dat ijzers haar voeten verpest hebben, zou ik nu niet meer zo stellig 'nooit' zeggen als ik dat een jaar geleden nog deed.

Maar misschien heb ik het indertijd met hoeven trainen wel fout aangepakt. Kan je een voobeeld schema geven, bij benadering een minimum van hoeveel kilometers over welke ondergrond, moet het alle dagen, twee keer per dag, drie keer per week? Hoe meer hoe beter veronderstel ik, maar wat lijkt je het minimum waarmee het zou moeten lukken? Moet het blootvoets, of is kilometers met hoefschoenen ook van waarde? (en speciale zooltjes, en en en ...)

Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 2 januari 2009, 21:18:


ach ach nathalie !
sommige paarden gaan gewoon nooit goeie hoeven hebben daar kan je niet rond !
van de 12 hier zijn er 3 die kleine iele frele voetjes hebben
niet toevallig grootmoeder-moeder-dochter

oma staat al jaren op rust, ex-renpaard, krachtvoer-galop-stalverleden
ze doet het zonder ijzers OK hier in de wei en paddok maar vraag niet meer
(wat ik ook niet meer doe, al jaren niet)

oma's dochter heeft enkele jaren ijzers gehad, en toevallig was zij het paard
waar ik ook beslagen de meeste problemen mee had,
ijzers aftrappen, afscheuren, loskomen, dikke pezen .......
Zonder ijzers (4 jaar al dacht ik) is het nu pas dat haar voeten lijken te verbeteren
na een voortdurende reeks van zweren en gevoeligheid
en vooral nu ik er al zo'n 6 maanden ben vanaf gebleven !
ik laat hier het beton zn werk doen en dat lijkt het ook te doen, niet alleen bij haar,
wel moet ik haar meer gaan rijden en dan opnieuw evalueren,
maar dit is wel een paard, als je er maar eentje hebt,
waarvan je zeggen zou, ijzerloos dat kan niet !
gelukkig heb ik onder zelfde omstandigheden genoeg alternatieven

oma's kleindochter heeft nooit ijzers gehad, heeft minivoetjes
met minihoefjes en dan ook nog naar buitendraaiend van stand
kortom je zou in je haar beginnen krabben als je er naar staat te kijken,
en toch heeft ze me op ritten nog nooit ontgoocheld, al rij ik haar ook te extensief
maar misschien juist daarom nog te duidelijker, ja het kan

dus ja, 17 is jong, maar ga voor het kompromis,
maar wel dat zonder ijzers
en leg al wat je van haar hebt geleerd in haar nageslacht
wedden dat het wél lukt
en zonder intensief trainingsschema waar je zelf tuureluut van wordt....

4bozzza schreef op vrijdag 2 januari 2009, 14:04:


Lijkt me niet juist, want de gevoeligheid van vingertoppen blijft onbeschermt. Stoten van bovenop de nagel komt bijna niet voor, al het gevaar zit bij het grijpen aan de onderkant en voorkant. Krabben en krassen dat is wel handig met die vingernagels. Voetnagels precies het zelfde, aardig nutteloos. Stoten aan de voorkant houden ze niet tegen, en voor bescherming van de bovenkant zijn ze weer te klein, de hele teen had wel zo'n kapje kunnen gebruiken anders. Krabben en klauwen, dat zal het evolutionaire restant zijn, vermoed ik.

Groet, Michiel

Cindy Helms schreef op vrijdag 2 januari 2009, 19:59:



Ja hoor, ben ook heel blij met mijn DA, hij vindt het prachtig wat wij doen en staat er helemaal achter.

Groet, Pien

Peter Donck schreef op vrijdag 2 januari 2009, 22:07:


Hier idem:
Stef, 20 jaar, 15 jaar ijzers gehad, nóóit problemen.
Holly, 19 jaar, 14 jaar ijzers gehad, gewoon géén sterke voeten. Maggio, 16 jaar, 14 jaar ijzers gehad, liep al na een maand of twee probleemloos mee op de buitenritten. Amie, 11 jaar, nooit ijzers gehad, altijd gevoelig. Ze leven allemaal in dezelfde omstandigheden.
Overigens, @ Frans: Het is niet zo dat de bijgevoerde paarden slechtere voeten hebben. Je weet dat wij afgelopen zomer veel hoefzweren gehad hebben door een waarschijnlijk tekort in de bodem van onze weide. Het hield op toen we gingen bijvoeren.

Je doet je best, je creëert een mooie plek, leuke ondergronden, je 'traint' de hoeven, je biedt iets aan en hoopt dat het paard gebruik zal maken van zijn zelfherstellend vermogen. Soms lukt dat niet. Dat kan gebeuren. Daarvoor hebben we hoefschoenen, ook al zijn die ook niet altijd ideaal. Het alternatief is niet meer rijden.

Nathalie, ik begrijp je noodsprong met Lolita. Ik veroordeel niks, het is nou eenmaal vreselijk als je je paard maar gevoelig blíjft houden.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 2 januari 2009, 22:38:


Die van ons is nog niet zo ver. Het is een prima vent, maar hoefschoenen had hij nog nooit in het echt gezien.

Heb hem een PN boek cadeau gedaan omdat hij veel moeite heeft gestoken (kosteloos) in het proberen op te lossen van arabesk gebitsprobleem. hij heeft het superdruk en heeft volgens mij nog niet de tijd gehad om alles te lezen, maar hij had wel een begin gemaakt en vond het 'interessant'

Vandaag ook weer een gevalletje gezien van een ernstig bevangen shet, waarvan de veearts én de hoefsmid hadden gezegd dat het hoefbeen 'al' gekanteld was en er was DUS niets meer aan te doen. En dus loopt het shetje op friese doorlopers.....

Hallo

Is er iemand die ervaring heeft met natuurlijk bekappen van shetlanders die wekelijks een koets trekken?