jan seykens schreef op vrijdag 28 november 2008, 10:20:


De toegebrulde. Als er tenminste geen spelregels zijn. De meest harde werkers krijg je als je ze aan de ketting legt, en er een beul naast laat lopen met een zweep. Zo zijn er vroeger diverse imposante bouwwerken gemaakt, en zo konden ze met wat roeiers in een galij indrukwekkende snelheden halen. Tegenwoordig werkt het in het leger nog steeds zo, en we zien dagelijks voorbeelden dat je met dit systeem soldaten dingen kunt laten doen die je niet voor elkaar zou krijgen met alleen maar motivatie alleen.

Leuk voor de mensen is zo'n dwangsysteem natuurlijk niet, en daarom doen we het nu (buiten het leger) anders. Voor de "werkgever" brengt het echter wel wat nadelen met zich mee. Gedoe met CAO's, en om 17:00 uur laten ze de spullen uit hun handen vallen en mag je ze niet eens onder bedreiging met een zweep wat langer door laten werken. En natuurlijk werkt het, *binnen de begrenzing van dit systeem* beter om werknemers te motiveren.

Voor paarden is er niet zo'n systeem, er zijn geen CAO's, en er zijn geen wettelijk voorgeschreven werktijden en rustperioden, en er is geen verbod op het toepassen van lijfstraffen. En als dan uiteindelijk puntje bij paaltje komt en we kijken welk paard harder loopt: het paard dat achter een worteltje aanrent of het paard dat vreest dat zijn laatste uurtje geslagen heeft, dan is het evident dat motivatie niet per definitie een winnaar oplevert.

Dit alles is uiteraard geen pleidooi om de zweep maar weer in te voeren, noch voor mensen, noch voor dieren. We willen het vooral leuk houden, toch? De paarden zijn onze hobby, we gaan er geen oorlog mee voeren of zoiets.


Daar ben ik van overtuigd. Tenminste voor dravers dan. Normale paarden worden na een tijdje wel moe, maar dravers worden alleen maar enthousiaster en kunnen zich letterlijk dood lopen. Misschien dat er ook andere paarden zijn die dit hebben, maar Jack is bijvoorbeeld zo'n type waarmee je een bepaalde grens kan overschrijden, en dan denkt hij alleen nog maar aan hardlopen, en gaat er dan zelfs na thuiskomst in de wei nog mee door. Hij vertoont dan ook alle tekenen van "high" zijn en een verminderd bewustzijn van de wereld om hem heen. Uiteraard is dit iets dat ik absoluut wil vermijden en wat dan ook al jaren niet meer is voorgekomen. Hij mag van mij alleen maar harder dan stap wanneer hij rustig in zijn kop is.


Tuurlijk. Maar zodra de sport een prestige ding wordt waarbij het gaat om "de snelste" of zo dan ontkom je vrees ik niet aan dieronvriendelijke trainingen.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Frans Veldman schreef op vrijdag 28 november 2008, 12:10:


Denk je niet dat er in de dierenwereld zoiets bestaat als winnersinstinct ,de wil om als eerste te lopen, de zogezegde high waarover sprake kan toch niet overtroffen worden met pijn,zweep,angst ? Of zie ik dit verkeerd ? He vroeger renpaarden op het strand van Oostende getraind ,je kon zo zien of je op eentje zat die volle bak ging gaan (mocht niet op training) of eentje die zich ging sparen (was makkelijk ) en op een dag dat jij je niet echt goed voelde dan ging je voor de spaarder ,op een dag dat je de tranen in je ogen wilde wegvegen van de snelheid ging je voor de vollen bakker .Ook in die tijd bij mij geen spoor of zweep trouwens .Heb ook een paar malen een paard op training "sneller" weten lopen met trainer erop dan met proff jockey tijdens de race !! Als je het verschil in gewicht dan meeneemt wil dit wat zeggen !