Anita Cats schreef op zondag 3 januari 2010, 11:14:


Verdiep je er dan eens in!
Vrijwel alle voorbeelden die ik vinden kan in tijd (dus historisch) dan wel in ruimte (hier of elders) pakken weinig florissant voor bitgebruik uit. Het besef dat toepassing van bit exclusief in Skinner's p+ kwadrant ligt is zeldzaam. Logische gedachte is dat je voor een bit kan kiezen daar waar je bewust p+ stimulus wilt toepassen (wanneer er een andere optie is ga je dat niet willen vanwege de bijverschijnselen van p+ zoals eveneens door Skinner c.s. ontdekt en beschreven); deze logische gedachten vind ik echter nergens in hippische dressuur terug.
Verdiep je trouwens ook eens in het forum manifest. We hebben dit al lang en breed uitgediept.

Anita Cats schreef op zondag 3 januari 2010, 11:14:


Ai, dat klinkt niet prettig. Met of zonder bit lijkt me dat geen goed idee.


Als ik dit soort theorien lees moet ik altijd aan de nieuwe kleren van de keizer denken. Ik vraag me bezorgd af of mijn paarden, aangezien ik niet van deze theorie op de hoogte ben, dan uit elkaar gereden zijn oid.


Aangezien een bit zonder meer pijn kan veroozaken, zelfs komt er verder niemand aan de teugels, is het toch zonder meer onverstandig een bit te gebruiken? Het risico op verwonding dat een bit in de mond van een paard oplevert, bv wanneer de ruiter van zijn paard valt en de teugels vast houdt, betekent toch ook dat je eigenlijk geen bit kunt gebruiken?

Vandaag heb ik zo een dag dat ik alles even in twijfel trek. Dat heeft men ijslandertje weer voor mekaar gekregen. Prachtige leermeester is hij en hij laat me nadenken over de dingen.

Ik dacht dat we zo goed bezig waren. Ik ben een echte parelli fan geworden doordat de resultaten zo goed waren. Maar nu ben ik aan het twijfelen.

Ik speel vaak in vrijheid met men ijslandertje, hij geniet er ontzettend van en ik ook. Nu vroeg ik hem in vrijheid om te wijken voor druk, gewoon zijn achterhand opzij zetten en weg was hij. Mmmm baasje aan het denken natuurlijk. Hij had echt zo een reactie van dit is niet leuk meer, waarom doe je dit.

Online wijkt hij prima, maar dan weet hij ook natuurlijk dat er een touw tussen ons hangt. In vrijheid waar hij meer de mogelijkheid heeft om te tonen hoe hij op de dingen reageert, is hij er dadelijk van door. Ok, ik weet best ook dat ze zeggen van geen dingen in vrijheid te doen totdat je weet dat ze perfect lukken. Maar dat was mijn opzet niet.

Ik stel me nu een heel aantal vragen.

Waarom moeten we een leider zijn voor ons paard? In een kudde hebben paarden ook vrienden waar ze goed mee opschieten en alles mee samen doen. In een kudde is der maar één iemand leider. De rest van de groep vormt vaak kliekjes en gaan een paardenvriendje uitzoeken. Waarom kan je met je paard dan niet dat vriendengroepje vormen en samen dingen ondernemen.

Waarom moet een paard steeds luisteren? Ik luister ook niet als ik daar geen zin in heb en al zeker niet als iemand me zegt wat ik moet doen. Dus waarom verwacht ik dit dan van mijn paard wel? Is het niet mogelijk van eerder een suggestie te maken van hey heb je zin om dit of dat met mij te doen?

Ik merk hoe minder ik vraag van mijn paard, hoe meer ik krijg. Dus kan ik dan niet beter stoppen met vragen en kijken wat hij me aanbied.

Hebben jullie ook zo van die momenten dat je je afvraagt van : die dingen die ik heb geleerd horen die wel zo?

En nu een spirituele vragen. Zijn er hier mensen die echt verbinding maken met hun paard en op die manier dingen samen doen met hun paard. Volgens mij moet het perfect mogelijk zijn om je gewoon te verbinden met je paard en in jezelf te zeggen, ok nu rijden we een volte, zonder druk zonder enige andere vorm van stelling geven en dat je paard perfect een volte maakt.

En nu ga ik me bezig houden met de rest van de dag alles in vraag te stellen

e m kraak schreef op zondag 3 januari 2010, 12:58:


Ja, ik weet dat ook, maar mijn vraag is dus eigenlijk....waarom die mensen dat tongbeen-verhaal dan vertellen.
Ik begin dit topic naar aanleiding van de vraag van Anouk_iris. Nr:152937
Aan de andere kant weten we namelijk ook de keerzijde: vele paarden slijten te snel door verkeerde trainingstechniek en bitmis/of gebruik, zonder dat ze dat expres doen overigens. Dus, jaren lang verkeerd gereden, nu is er artrose, en nu moet het paard ineens correct gereden worden...maar door het verhaal van die tandarts dacht ik dus ineens: waar halen die mensen dat dan vandaan..

"Ruggebruik" is een woord dat graag gebruikt wordt, met name door bitrijders en met name door hen wanneer het over bitloos gaat.

Ruggebruik is nièt dat een paard z'n rugspieren gebruikt/aanspant, want dat willen we helemaal niet. We willen juist dat hij z'n rugspieren loslaat en ontspant, en z'n bil- en buikspieren gebruikt. De rugspieren moeten niet verkorten, maar verlengen.

Ruggebruik wordt maar al te vaak verward met 'in de krul'.
Dikwijls zie ik op Bokt foto's van bitloos gereden paarden die heerlijk ontspannen lopen, goed hun bil- en buikspieren gebruiken en goed ondertreden. Maar als zo'n paard dan niet in de krul loopt, wordt er meteen geroepen dat het paard geen ruggebruik heeft. Men kijkt alleen naar de voorkant en nièt naar het zogenaamde 'ruggebruik' (dus of het paard inderdaad goed ondertreedt, z'n bil- en buikspieren goed gebruikt en z'n rug loslaat c.q. 'bolt').

Het bit is in vroegere tijden niet bedacht omdat men erachter kwam dat het paard z'n rug moest 'gebruiken' om ons te kunnen dragen en dat een bit hieraan zou bijdragen ('heee, bit erin en het paard gaat opeens dragen!! wouw wat een uitvinding!').
Het bit is bedacht om controle uit te oefenen, dmv pijn. Niets meer en niets minder.
Dat men het bit tegenwoordig aangrijpt voor 'goed ruggebruik' is een excuus om vooral maar met dat bit te blijven rijden.


Alle tandartsen waar ik contact mee heb gehad, zeggen volmondig dat ze ontzettend veel ellende in de monden tegenkomen. Trauma's op de lagen, op de tong, in de wangslijmvliezen, noem het maar op. Iedere tandarts zegt dat er in feite geen plaats in de mond is voor een bit. En toch is iedere tandarts pro-bit; 'als je er maar vriendelijk mee omgaat is er niks aan de hand'.


Heb je deze pagina gelezen? bitloospaardrijden.info/gebitslijtage.htm" target=_blank>http://www.bitloospaardrijden.info/gebitslijtage.htm


Precies. Maar dat is dan geen 'ruggebruik', maar 'in de krul'.

clarissa ruijgrok schreef op zondag 3 januari 2010, 0:55:


Hier staan een korte uitleg:

bitloospaardrijden.info/tong.htm" target=_blank>http://www.bitloospaardrijden.info/tong.htm

Wanneer men het over tongbeentjes heeft, vergeten ze erbij te zeggen dat het essentieel is dat de tong ontspannen moet zijn. En laat dat nou juist bij bitloos het geval zijn...!

clarissa ruijgrok schreef op zondag 3 januari 2010, 15:48:


Anouk_iris schreef oa: "Ik zit nu te twijfelen of het nou wel een goed idee is om een paard dat heel haar leven ondersteund is aan de voorhand nu opeens helamaal los te laten." Waar haalt men het vandaan, ik weet het niet, maar als ik zo iets lees vraag ik me echt af waarom mensen dit soort verhalen geloven. Door de pijn van het bit in de mond ondersteun je de voorhand? Dat hele idee van ondersteuning dmv bitten klopt volgens mij niet. Allemaal jargon om te pretenderen dat je ergens verstand van hebt. Men blijft elkaar napraten en zo lijkt het inhoud te krijgen. Nu verkoopt een tandarts weer dat het tongbeen iets met ruggebruik te maken heeft. Daarom zal een physiotherapeut een patient met rugklachten ook het advies geven een ijzeren staaf in zijn mond te plaatsen, en als dat als pijnlijk wordt ervaren werkt het nog beter, wist je dat? Doordat je inkrimpt van de pijn bolt je rug mooier op.

Goede, leuke vragen!


Ik denk dat je paard het inderdaad niet leuk vindt als je hem tijdens spel bij je wegstuurt. Een paard bij je vandaan sturen betekent in wezen dat jij op je leiders-strepen gaat staan en vraagt/eist dat je paard laat zien dat hij dat zich in zijn ondergeschikte rol schikt.

Dat hij ervoor kiest om dan maar het spel te beëindigen en het contact met jou te verbreken, hoeft niet te zeggen dat hij jou niet als leider accepteert!
Ik denk eerder dat het is precies zoals je zelf al schreef: je paard vindt jouw "op je strepen gaan staan", in het paard zijn ogen zonder enige aanleiding/ tijdens spel, gewoon niet leuk. Misschien zelfs ongepast....

Zoiets als wanneer je als mens met je leidinggevende of - als kind met je vader/moeder "uit" bent, samen reuze lol hebt en opeens vraagt die leidinggevende (of die ouder) jou om even te bevestigen dat jij inderdaad ondergeschikt bent. Niet leuk, toch? Plus, in een goede verhouding is zo'n bevestiging vragen op zo'n moment helemaal niet nodig! Het kan dan lijken alsof je de verhoudingen in twijfel trekt, je vraagt immers plots om een bevestiging. Waarom zou je dat doen als je niet twijfelt aan de rollen in de relatie?! Het kan overkomen als een "zwakte-bod", als je op zo'n moment toch even op je strepen gaat staan, ben je er misschien niet zo zeker van dat je een goede leider bent.

Als ik mijn eigen paard vraag (ook een IJslander) om zijwaarts of achterwaarts te gaan tijdens spel of grondwerk, beweeg ik met hem mee. Ik stuur hem niet weg, ik vraag hem of hij met mij meebeweegt. Ik gebruik hierbij geen fysieke druk, ik raak hem niet aan. Ik doe zélf de beweging en vraag of hij meebeweegt.

Ik schrijf later nog een reactie op je vraag of je eigenlijk wel een leider MOET zijn, ook een hele goede en leuke vraag!

vr.grt,
Karen