Goede, leuke vragen!


Ik denk dat je paard het inderdaad niet leuk vindt als je hem tijdens spel bij je wegstuurt. Een paard bij je vandaan sturen betekent in wezen dat jij op je leiders-strepen gaat staan en vraagt/eist dat je paard laat zien dat hij dat zich in zijn ondergeschikte rol schikt.

Dat hij ervoor kiest om dan maar het spel te beëindigen en het contact met jou te verbreken, hoeft niet te zeggen dat hij jou niet als leider accepteert!
Ik denk eerder dat het is precies zoals je zelf al schreef: je paard vindt jouw "op je strepen gaan staan", in het paard zijn ogen zonder enige aanleiding/ tijdens spel, gewoon niet leuk. Misschien zelfs ongepast....

Zoiets als wanneer je als mens met je leidinggevende of - als kind met je vader/moeder "uit" bent, samen reuze lol hebt en opeens vraagt die leidinggevende (of die ouder) jou om even te bevestigen dat jij inderdaad ondergeschikt bent. Niet leuk, toch? Plus, in een goede verhouding is zo'n bevestiging vragen op zo'n moment helemaal niet nodig! Het kan dan lijken alsof je de verhoudingen in twijfel trekt, je vraagt immers plots om een bevestiging. Waarom zou je dat doen als je niet twijfelt aan de rollen in de relatie?! Het kan overkomen als een "zwakte-bod", als je op zo'n moment toch even op je strepen gaat staan, ben je er misschien niet zo zeker van dat je een goede leider bent.

Als ik mijn eigen paard vraag (ook een IJslander) om zijwaarts of achterwaarts te gaan tijdens spel of grondwerk, beweeg ik met hem mee. Ik stuur hem niet weg, ik vraag hem of hij met mij meebeweegt. Ik gebruik hierbij geen fysieke druk, ik raak hem niet aan. Ik doe zélf de beweging en vraag of hij meebeweegt.

Ik schrijf later nog een reactie op je vraag of je eigenlijk wel een leider MOET zijn, ook een hele goede en leuke vraag!

vr.grt,
Karen