Suzanne Graauw schreef op vrijdag 15 januari 2010, 20:29:

Coulash schreef op vrijdag 15 januari 2010, 21:06:


Ik rijd met open teugels (is dus gewoon 2 losse teugels, elk aan 1 kant, die je in een teugelboog vasthoudt als je op beide handen rijdt) De uiteinden hangen aan de andere kant van de hals/schouder naar beneden
Eigenlijk is het heel lastig dat ze los zijn, maar ook wel weer handig: lastig bij het relaxed met 1 hand rijden idd, omdat je veel in handen hebt, wat kan vallen als je niet oplet,
van de andere kant is het (volgens mij) bedacht om juist veiliger te zijn: als je de teugels laat vallen en ze voor het paard zouden hangen, kan hij er niet in komen met zijn voorbenen: kan er hooguit op gaan staan (en DAT doet volgens mij erg zeer met een bit in....)
Ik had laatst dichte teugels van iemand geleend en toen bleek, dat ik dichte teugels erg onhandig vond: ik probeer altijd met een heel losse teugel te rijden en dan kan je zo lekker schuiven met losse teugels: jemig wat kan je die los laten hangen en jemig wat is een dichte teugel dan kort: als ik veel teugel wilde geven moest ikzelf bijna voorover gaan zitten.

Mijn bosal heeft weer dichte teugels, maarja, daar schuif je ook niet mee: da's weer een heel andere manier van teugelvoering: die is zo ruw qua touw, die schuif je niet door je handen (auw) maar gooi je als het ware omhoog om ze korter te maken....

Lekker plastisch uitgelegd...
ALs ik dan ook nogeens zeg, dat het uiteinde van mijn teugels ook weleens handig is als zwiepeindje krijg ik vast alle anti-zweepers over me heen...

hihi

Ik denk dat het persoonlijk is: dat dit juist een verhaal is wat zo past bij paardnatuurlijk zoals ik het zie: veel om je heen kijken en lekker doen zoals jouw het het best bevalt, want paardrijden past NIET in een hokje van moet je nu met dichte of open teugels rijden: lekker proberen en doen wat je het best bevalt!

Groeten Bianca

Had laatst al een soort van noodoproep geplaatst: onze shetlander (merrie, 11 jaar) is dus WEL hoefbevangen!

Situatie: Paddock 300m2 met uitloopstal
Verharde ondergrond (afsalt- voormalige tennsibanen)
Daarop en grote bult wit zand (nu bevroren natuurlijk)
In de inloopstallen vlas: dit is hun pis- en poepplek....

Nicolien heeft altijd veel voor de kar gestaan
Afgelopen voorjaar bij ons gekomen
Lekker als gezelschap bij de andere paarden
Wat gefietst,
Onder het zadel gekomen met buurtkinderen
Af en toe een buitenrit (8 km MAX)
Op gras overdag, s'Avonds in de paddock
Ging erg goed
Natuurlijk bekapt
nooit op ijzers gestaan
op 2 jarige leeftijd iets bevangen geweest.

Toen werd het winter
Er viel sneeuw
wij gingen sleeen (zie foto's leuke dingen doen met je paard)
3x over een tochtje gemaakt en in ons enthousiasme de 3e keer 6km.
Als beloning bij thuiskomst (zo braaaaffff, zoooo dom....) meusli 1/2 beker
Omdat we de kacheltjes warm wilden houden veel hooi gevoerd samen met de andere paarden
Groen hooi: omdat de friese merrie met de dunne stront het daar zo goed op deed
VEEEEEEL te veel dus

Vorige week: stijf lopen
Even twijfel tussen spierpijn of HB
Da gebeld: Hoefbevangen! Ontstekingsremmers met pinstiller 10 dagen
Bekapping nagekeken en volgens boekje gedaan (achterover en toon vrij)
Ze leek wat op te kanppen

Intussen gestop na 10 dagen met medisch spul en 10 dagen in een grote stal, omdat de rest haar opjaagt
en sinds 3 dagen krijgt ze magnesium
Vandaag 13e dag: hopeloos!
Ze loopt met haar voorbenen alsof ze gespalkt is, ALS ze al wil lopen.....
Gister hebben we haar nog weer bekapt

Ze krijgen nu alleen nog maar heeel mondjes maat superdroog en stengelig hooi en water.

Doe ik het goed genoeg?
Kunnen we nog wat doen?

Groeten Bianca

Coulash schreef op maandag 25 januari 2010, 19:08:


Vergeten te zeggen: tijdens de beide bekapmethoden hebben we (juist) geen onregelmatigheden in de witte lijn gezien: deze was in ieder geval NIET verbreed!

Ik heb intussen bij de lijst bekappers gekeken en iemand uit Dokkum gevonden: vlakbij! Kent iemand haar: ze werkt onder de naam Pipi Langkous.......

Bianca

muriel schreef op maandag 25 januari 2010, 19:38:


In ieder geval allemaal hartstikke bedankt voor het antwoorden: het gaat me aan het hart, je beestje zo te zien!

Ze kreeg idd Mecam: ik heb nog een heleboel over, want mocht het haar 10 dagen geven van de DA: Kan ik daar gewoon mee verder gaan? Ik had nl wel het idee, dat ze toen rustiger was! (minder pijn)

Ze krijgt op het moment weer hooi met de andere paarden, omdat ik haar ook wat in beweging wil houden: het hooi is veel minder vol dan dat wat we eerst gaven en alle lekkernijen eromheen zijn weg: meusli, wortels, snoepjes, etc.

Hoe kan ik het verschil zien tussen hoefbevangen en spierbevangen?
En wat moet ik daar tegen doen? Neutradex: DA?

Ze heeft een grote inloopstal met een heel dik pak vlasvezel, waar ze dan ook graag ligt/ staat en de andere paarden haar redelijk met rust laten (gek he, voordien mocht/wilde ze nooit in de stal....)

Groeten Bianca

Coulash schreef op maandag 25 januari 2010, 19:46:


De rijbak is hier knetter bevroren: de inloopstal is wel aangenaam: in de eerste dagen hebben we haar vaak gekoeld met sneeuw en nu staat ze OF in de vlasstal (zacht) of op ijsschotsen in de paddock (koud)
Ik wil haar eigenlijk niet opsluiten, want dan staat ze maar te staan in die zachte stal: op deze manier heeft ze nog wat beweging!

Ze heeft op et moment echter geen pijn-ademhaling: ze is redelijk rustig, maar komt zo moeilijk en stijf op gang: alsof ze 2 spalken aan haar beetntjes heeft....

Thermofoto's kan ik niet maken, morgen wel foto's bij daglicht.....

Groeten Bianca

DC schreef op maandag 25 januari 2010, 16:10:


Superfijn om te lezen als je binnekomt van de zoveelste gang naar buiten naar mijn HB shet....... Volhouden dus Bianca! We doen het goed volgens een aantal tips hier, nu alleen nog volhouden!

Succes met je geluk: koester het! Groeten Bianca

joop schreef op vrijdag 29 januari 2010, 12:21:


Was afgelopen week erg blij met je mail ivm mijn hoefbevangen shetlander: heb mede door jouw bericht het idee, dat we WEL alles doen, wat we kunnen.

BLIJF!

PLEASE!

Bianca en Nicolien de shet, die zich alweer ietsje prettiger voelt!

charlot van r schreef op zondag 31 januari 2010, 11:28:


Net voordat ik naar buiten ging las ik je berichtje: heerlijk: ik had er ook zo'n zin in. Had nog even op buienradar gekeken en dacht: ah wat, we zijn 'Die hards' : een buitje sneeuw, wat geeft dat nu: we gaan en misschien waait het wel over......

Niet dussssssss
1 grote vlokkensneeuwbui,
2 groffe hagelbuien
en 1 hagelbui met van die hele kleine steentjes: speldeprikken op de terugweg met wind tegen........

Maar: het was heerlijk!
Volgens Foxy was er onderweg steeds maar 1 oplossing tegen dit geweld: kont erin en gewoon blijven staan: "gaat vanzelf over en geduld heb ik wel, dat weet jij maar al te goed!"
Mensen weet het natuurlijk altijd beter, dus hoofd dan maar beetje opzij en gewoon dooooorrrrdraaaven!
Ik zit nu nog te druppen achter het toetenbord, maar wilde je wel even vertellen dat je verwachting uitkwam: Heerlijk! Het voelde voor mij als samenwerking! Trots!

Voor Foxy was het vooral een ervaring (volgens mij) om sneeuwvlokken uit de lucht te vangen met haar grote tong en deze vervolgens smakkend te verorberen!

Groeten Bianca.

Misschien is het 'pushing passenger-ding' iets wat goed is voor jullie om te doen: een leuke oefening van Parelli, waarbij je (gezadeld) op je paard zit: je bent in deze oefening PASSAGIER van je paard: het enige wat jij als ruiter bepaald is het tempo, verder spiegel je je aan je paard:
Het belangrijkste (in mijn ogen) uit deze oefening is de aanzet tot het voorwaarts gaan: vanuit je goeie ontspannen zit (meer op de kontzakken van je spijkerbroek dan jij zit). Vervolgens leg je je handen op de schoft van je paard en zet je daar druk: het leuke is, als je dat thuis probeert op een stoel zul je merken, dat je je kont in het zadel drukt (automatisch) en toch een voorwaartse beweging aangeeft....
Vervolgens richt je al je energie voorwaarts en je richt je tenen wat naar buiten (waardoor je druk geeft met je bovenbenen: atomatisch weer) Niet teveel druk. Deze druk kan je ondersteunen met een klak- of stemgeluid.

oooohhh, ik ben dit nu aan het typen, maar ik vergeet vast vanalles te vertellen over deze oefening... Ben zelf nog niet zolang bezig met Parelli, maar dit lijkt me echt een oefening voor jouw!
En dan vooral dat eerste stukje: ik heb hiermee geleerd om met zulke minimale middelen voorwaarts te gaan....

Het is alleen al leuk om je vriend te vragen paard te spelen (moet toch lukken op valentijnsdag) en laag op zijn rug zelf de ruiter te zijn: Vraag maar eens aan hem wat het doet, als je teveel je been naar achter legt, als je teveeel naar voren zit, etc.
Vervolgens moet je eens proberen hoe jouw lichaam op de zijne (en dus straks je paardje) reageert als je goed op je kontzakken gaat zitten, je handen in zijn nek legt en daar druk geeft om voorwaarts te gaan...... Je voelt dan (zonder de spanning van op je paard) exact wat je doet en met hoe weinig je toch n kan geven!

Wat een verhaal: gewoon eens proberen: ik was zelf zwaar verbaast over hoe goed je zoiets kan aanvoelen en hoeveel te veel je dus snel doet op een paard (vergeet niet dat ze een vlieg voelen op hun huid: daar moet je toch gebruik van kunnen maken!)

Groeten Bianca (dat wordt een zwoele Valentijnsavond vanavond...)

'Sinds kort ben ik me gaan verdiepen in wat anders dan dressuur"

Leuk! en welkom hier!
Als dit je eerste ervering gaat worden met 'de andere benadering' van paarden zal er een wereld voor je opengaan (uit eigen ervaring) en inderdaad, wat ze hiervoor schreven: leg je doelen anders: het is een ontzettend leuk avontuur om je te gaan verdiepen in horsemanship! Je zult zien, dat je inzichten krijgt (neem wel de tijd, want ook kleine dingen worden belangrijk!). Inzichten in je paard, zijn manier van communiceren (want hij vertelt je idd iets), maar vooral inzicht in jezelf: gaat heel geleidelijk en dan ineens denk je bij jezelf: goh, dat zou ik een jaar geleden heel anders opgelost hebben.....

Probeer het niet te zien als een snelle oplossing voor 1 probleem: het is een manier van leven en denken rondom jezelf en je paard (klinkt heel zwaar, maar je zult zien dat de inzichten die je krijgt zo verhelderend zijn, dat je nieuwsgierig wordt en steeds verder gaat)

Het weer is er toch nog niet naar dus: Geef je paard wat rust in je doelstelling: verdiep jezelf intussen in 'horsemanship' door te lezen en hier op internet vanalles te bekijken en zoek intussen in de buurt een goed iemand die je op weg kan helpen!
Als dat wat je gelezen hebt bij je aanslaat (en dat doet het zeker!), ga je het vervolgens lekker heel relaxed oppakken met grondwerk en van daaruit steeds verder: vanuit een betere basis, waarin je paardje je beter zal begrijpen dan nu en dan hoef je je denk ik niet af te vragen of je paard daar wel gelukkiger van wordt......

Heel veel plezier op deze weg! LEUK!

Groeten Bianca

Nog even : Uit een andere forumlijn gehaald: Emiel Voest is heeeeel erg geschikt als je op jou level zit: ik spreek uit eigen ervaring: was ook bang, had mijn paardje net, deze was erg groen en ik ok (ja ik weet het niet goed ) Ik ben bij hem een weekend op cursus geweest (met paard) en bij mij gingen allerlei lampjes branden...
Ben intussen 5 jaar verder, heb een superpaadje, rijd alles bitloos of op halsring en ben vooral erg aan het genieten! Voest was mijn ómschakelmoment'en ik gebruik het nog dagelijks, omdat het ook een manier van kijken naar je paardje is en het systeem wel degelijk ook antwoorden geeft als iets niet lukt!!!
De cursus is heel goed samengevat in zijn boeken: gewoon bestellen op internet en gaan lezen!

Succes, maar vooral veel plezier ermee!

Hallo Anja,

In de lijn 'welk gedrag' schreef ik het volgende: (Gericht dus aan iemand anders)
Emiel Voest is heeeeel erg geschikt als je op jou level zit: ik spreek uit eigen ervaring: was ook bang, had mijn paardje net, deze was erg groen en ik ok (ja ik weet het niet goed ) Ik ben bij hem een weekend op cursus geweest (met paard) en bij mij gingen allerlei lampjes branden...
Ben intussen 5 jaar verder, heb een superpaadje, rijd alles bitloos of op halsring en ben vooral erg aan het genieten! Voest was mijn ómschakelmoment'en ik gebruik het nog dagelijks, omdat het ook een manier van kijken naar je paardje is en het systeem wel degelijk ook antwoorden geeft als iets niet lukt!!!
De cursus is heel goed samengevat in zijn boeken: gewoon bestellen op internet en gaan lezen!

Succes, maar vooral veel plezier ermee!

Met andere woorden: ik ben heel erg een Voest-systeem fan: hij maakt 'horsemanship' heel begrijpelijk: hij heeft een ontzettend simpel systeem bedacht om dat ómslagmoment' van denken bij mensen ook een vervolg te geven: ik ben op dit moment me aan het verdiepen in parelli en moet zeggen, dat dat inderdaad een hele stap dieper gaat dan Voest: ik had dat 5 jaar geleden niet gekund (misschien is volgehouden een beter woord). Voest gaf me op dat moment inzichten en handvaten om verder te kunnen met mijn paardje. Voest zet als basis de paarden in een roundpen en gaat bezig met jou als 'ruiter' om snelheid en richting te bepalen: dat is jou verantwoordelijkheid. Vanuit de communicatie gedacht: lichaamstaal en de plek waar je staat is uitgangspunt.
Als je al verder bent op dit gebied (wat ik bij jou wel denk) zijn zijn ideeen misschien wel heel erg basic, maar juist daarom zou ik het iemand aanraden die ánders'met paarden wil leren omgaan: het is basic maar juist daardoor heel makkelijk en snel toe te passen!

Ik kom te vaak tegen, dat mensen wel íets zien in dat paardenfluistern, maar het vervolgens niet voor elkaar krijgen om daar 'gewoonte' van de maken. Met Voest gaat dat zeker lukken!
Dus het ligt eraan wat jij ermee wilt! En hoever jezelf bent.
Voest gaat dieper in op zijn systeem met de dubbele lijnen: heel erg interessant in training en gymnastiering van je paard!

Groeten Bianca

ik zie ook wel heel veel humor: zowel bij je paardje als bij jezelf! Leuk: probeer in ieder geval DAT erin te houden!
Ik heb een welsh K van intussen 9 en zie ontzetten belachelijk veel vergelijking: ben ook aan het zoeken geweest naar waarom en hoezo. Intussen wat bang geworden (doordat ik van andermans paard viel) en toch vol blijven houden: ik kreeg meer en meer het idee, dat mijn paardje mij 'te pakken ' nam: als zij maar dreigde met (in haar geval rug bol maken en met hoofd tussen de voorbenen bokken!!) reageerde ik daar preciez op, wat haar het best uitkwam: uit angst hield ik dan maar op, of ging ik een gang langzamer. Velen zeiden mij 'door te moeten pakken' tot een pak ransel aan toe... Maar zo ben ikzelf niet: ga nooit de confrontatie aan, maar ben meer een mediator.... Allerlei wegen heb ik bewandeld: misschien had ze wel pijn?

Uietindelijk heeft mijn lange geduld gewonnen: ik heb haar NOG beter leren kennen en haar 'truukjes' leren doorzien: ik weet een paard kan geen truukjes bedenken, maar in ons geval was het gewoon een optelsom..... van haar kant!

Bij mij hielp (en helpt nog steeds, want jahoor, ze heeft intussen erg goed leren optellen ) om haar op het moment van óndeugd' iets te doen te geven met dat deel van haar lichaam waar ze de 'ondeugd' mee uithaalt: in jouw geval, zou ik haar niet weg laten komen met deze idiote sidekicks, maar ik zou haar direct (en timing is het allerbelangrijkst) een draai om de achterhand gaan vragen: dan heeft ze haar achterbenen hard nodig op de grond! Als ze schopt met links, direct eigen rechterbeen naar achterleggen, iets neus naar rechts vragen, druk geven tot ze haar achterbenen neerzet en een mooie draai om de achterhand maakt. Niet vanuit boosheid (maar dat zie ik ook niet bij jou) maar gewoon vanuit een hele consequente opdracht: als jij dat doet, dan moet je van mij...... Maak er een oefening van, geen vrijblijvende reaktie van haar kant: geef het een consequentie!

Je moet natuurlijk eerst uitsluiten, dat het vanuit pijn is, maar als ze zonder zadel dezelfde truukjes uithaalt, ligt het daar denk ik niet aan.
Zie het als truukjes: lach erom en verander het in een oefening, waarbij ze moet nadenken over wat ze doet: geef haar na afloop van elke oefening genoeg tijd, om erover na te denken en bij die van mij helpt het eigenlijk altijd.
Achteraf gezien, is het toch een manier van doorpakken (ik liet altijd veel teveel HAAR zin krijgen) maar dan wel op een manier waar ikzelf achter kan staan!

Succes, Bianca

Wat zowel Anita als Anja schrijven spreekt me aan: eraan werken is leuk! Mijn oplossing bracht mijzelf verder, wat voor jullie werkt zul je moeten uitproberen: ik had ook eerder het idee dat je haar moet uitdagen/aan het werk zetten met nieuwe dingen, dat ze niet verveelt raakt, dan dat je alles weg moet nemen en geen been meer aan kan leggen straks: eraan werken is juist zo leuk: zoekpad en ergens uitkomen! Dapper dat je hier zo hulp vraagt: iedereen kan alleen zijn eigen ervaringen meededelen en daar kan jij misschien weer uithalen wat voor jullie werkt (of niet werkt: daar kan je ook wat aan hebben ) Leuk: ook ik ben benieuwd naar je volgende filmpje!
Groet Bianca