Hallo Anja,

In de lijn 'welk gedrag' schreef ik het volgende: (Gericht dus aan iemand anders)
Emiel Voest is heeeeel erg geschikt als je op jou level zit: ik spreek uit eigen ervaring: was ook bang, had mijn paardje net, deze was erg groen en ik ok (ja ik weet het niet goed ) Ik ben bij hem een weekend op cursus geweest (met paard) en bij mij gingen allerlei lampjes branden...
Ben intussen 5 jaar verder, heb een superpaadje, rijd alles bitloos of op halsring en ben vooral erg aan het genieten! Voest was mijn ómschakelmoment'en ik gebruik het nog dagelijks, omdat het ook een manier van kijken naar je paardje is en het systeem wel degelijk ook antwoorden geeft als iets niet lukt!!!
De cursus is heel goed samengevat in zijn boeken: gewoon bestellen op internet en gaan lezen!

Succes, maar vooral veel plezier ermee!

Met andere woorden: ik ben heel erg een Voest-systeem fan: hij maakt 'horsemanship' heel begrijpelijk: hij heeft een ontzettend simpel systeem bedacht om dat ómslagmoment' van denken bij mensen ook een vervolg te geven: ik ben op dit moment me aan het verdiepen in parelli en moet zeggen, dat dat inderdaad een hele stap dieper gaat dan Voest: ik had dat 5 jaar geleden niet gekund (misschien is volgehouden een beter woord). Voest gaf me op dat moment inzichten en handvaten om verder te kunnen met mijn paardje. Voest zet als basis de paarden in een roundpen en gaat bezig met jou als 'ruiter' om snelheid en richting te bepalen: dat is jou verantwoordelijkheid. Vanuit de communicatie gedacht: lichaamstaal en de plek waar je staat is uitgangspunt.
Als je al verder bent op dit gebied (wat ik bij jou wel denk) zijn zijn ideeen misschien wel heel erg basic, maar juist daarom zou ik het iemand aanraden die ánders'met paarden wil leren omgaan: het is basic maar juist daardoor heel makkelijk en snel toe te passen!

Ik kom te vaak tegen, dat mensen wel íets zien in dat paardenfluistern, maar het vervolgens niet voor elkaar krijgen om daar 'gewoonte' van de maken. Met Voest gaat dat zeker lukken!
Dus het ligt eraan wat jij ermee wilt! En hoever jezelf bent.
Voest gaat dieper in op zijn systeem met de dubbele lijnen: heel erg interessant in training en gymnastiering van je paard!

Groeten Bianca

ik zie ook wel heel veel humor: zowel bij je paardje als bij jezelf! Leuk: probeer in ieder geval DAT erin te houden!
Ik heb een welsh K van intussen 9 en zie ontzetten belachelijk veel vergelijking: ben ook aan het zoeken geweest naar waarom en hoezo. Intussen wat bang geworden (doordat ik van andermans paard viel) en toch vol blijven houden: ik kreeg meer en meer het idee, dat mijn paardje mij 'te pakken ' nam: als zij maar dreigde met (in haar geval rug bol maken en met hoofd tussen de voorbenen bokken!!) reageerde ik daar preciez op, wat haar het best uitkwam: uit angst hield ik dan maar op, of ging ik een gang langzamer. Velen zeiden mij 'door te moeten pakken' tot een pak ransel aan toe... Maar zo ben ikzelf niet: ga nooit de confrontatie aan, maar ben meer een mediator.... Allerlei wegen heb ik bewandeld: misschien had ze wel pijn?

Uietindelijk heeft mijn lange geduld gewonnen: ik heb haar NOG beter leren kennen en haar 'truukjes' leren doorzien: ik weet een paard kan geen truukjes bedenken, maar in ons geval was het gewoon een optelsom..... van haar kant!

Bij mij hielp (en helpt nog steeds, want jahoor, ze heeft intussen erg goed leren optellen ) om haar op het moment van óndeugd' iets te doen te geven met dat deel van haar lichaam waar ze de 'ondeugd' mee uithaalt: in jouw geval, zou ik haar niet weg laten komen met deze idiote sidekicks, maar ik zou haar direct (en timing is het allerbelangrijkst) een draai om de achterhand gaan vragen: dan heeft ze haar achterbenen hard nodig op de grond! Als ze schopt met links, direct eigen rechterbeen naar achterleggen, iets neus naar rechts vragen, druk geven tot ze haar achterbenen neerzet en een mooie draai om de achterhand maakt. Niet vanuit boosheid (maar dat zie ik ook niet bij jou) maar gewoon vanuit een hele consequente opdracht: als jij dat doet, dan moet je van mij...... Maak er een oefening van, geen vrijblijvende reaktie van haar kant: geef het een consequentie!

Je moet natuurlijk eerst uitsluiten, dat het vanuit pijn is, maar als ze zonder zadel dezelfde truukjes uithaalt, ligt het daar denk ik niet aan.
Zie het als truukjes: lach erom en verander het in een oefening, waarbij ze moet nadenken over wat ze doet: geef haar na afloop van elke oefening genoeg tijd, om erover na te denken en bij die van mij helpt het eigenlijk altijd.
Achteraf gezien, is het toch een manier van doorpakken (ik liet altijd veel teveel HAAR zin krijgen) maar dan wel op een manier waar ikzelf achter kan staan!

Succes, Bianca

Wat zowel Anita als Anja schrijven spreekt me aan: eraan werken is leuk! Mijn oplossing bracht mijzelf verder, wat voor jullie werkt zul je moeten uitproberen: ik had ook eerder het idee dat je haar moet uitdagen/aan het werk zetten met nieuwe dingen, dat ze niet verveelt raakt, dan dat je alles weg moet nemen en geen been meer aan kan leggen straks: eraan werken is juist zo leuk: zoekpad en ergens uitkomen! Dapper dat je hier zo hulp vraagt: iedereen kan alleen zijn eigen ervaringen meededelen en daar kan jij misschien weer uithalen wat voor jullie werkt (of niet werkt: daar kan je ook wat aan hebben ) Leuk: ook ik ben benieuwd naar je volgende filmpje!
Groet Bianca