Waarom direct zo uitgaan van het feit dat deze man niet JUIST zit te wachten op tips, ideeen, ervaringen van mensen die al langer met paarden omgaan:

Mijn eigen verhaal is er ook 1 van op je 30e voor het eerst op een paard stappen: kompleet vallen voor het dier paard en vervolgens op zoek gaan naar info over paarden:

Tot mijn verbazing vond ik al snel deze pagina en nog veel meer over een ANDERE manier van paardhouden en paardrijden:

Ik smachte naar info en heb vele boeken gelezen (Roberts, E.Voest, Hempfling) en werd alleen maar enthousiaster.

Maar TOCH ben je dan in het paardenwereldje een einzelganger: vind dan ook nog maar eens iemand die je kan helpen met allerlei dagelijkse problemen die je tegenkomt, op de manier die jij graag zou willen....

Want eigenlijk wil je toch alleen maar het beste voor je paardje!

Misschien is deze man ook wel op zoek naar info, naar ideeen, naar manieren, etc.
Ik haal niet uit je verhaal, dat hij negatief was na je opmerkingen:

Wijs hem op deze pagina, informeer deze man, laat hem lezen en breng de discussie op gang!
Misschien hebben we wel (juist als hij zo trots is op zijn nieuwe aanwinsten) een nieuwe forum-ganger erbij!

Benader het positief!
Ik vindt het paard-Natuurlijk een heerlijk POSITIEF uitgangspunt om je paard een NOG beter leven te geven. Ik vind het jammer dat er hier vaak vanuit wordt gegaan, dat de mensen met een paard bij voorbaat al negatief tegenover onze ideeen zouden staan!

POSITIEF NATUURLIJK PAARDRIJDEN!

Succes ermee!

Gr. Bianca

:

Even vergeten: ik begon ook op een Westernbit, omdat ik niet beter wist: je kan jezelf immers ook pas verbeteren als iemand je erop wijst, dat het beter kan dan hoe jij het tot op dat moment wist!

Rijd intussen bitloos en natuurlijk alweer 2 jaar ijzervrij!!!
(omdat iemand me erop wees, ik enthousiast werd-bedankt Ilona en Emiel) en het daarna alleen nog maar groeide!

Gr. Bianca

Hoi Trudy,

Wij wonen aan het Lauwersmeergebied: hier leeft een hele grote groep van Konikspaarden; Ik zou het inderdaad wel heel interessant vinden om daar eens wat meer over te gaan vragen: hoe ze het daar doen met bekappen, ed: Ook watergronden met weinig natuurlijke slijtage. Bijvoeren? Geen idee

Weet wel, dat ik elke morgen indrukwekkend stil word, als ik er langs kom rijden: de groep wordt (natuurlijk) steeds groter

De eerste veulens lopen er alweer rond!

Ik ga erachteraan en wil je wel op de hoogte houden!

Gr. Bianca.

ps. het is alweer een hele poos geleden: zie je hier ook niet meer zovaak posten, maar gaat het een beetje goed?

Ja, juist daarom leek het mij een mogelijkheid om iemand te informeren over de manier waarop het OOK kan en die volgens ons nog beter is ook!

DUS: perfect dat je zo iemand dit voorhoudt!
Hopenlijk wordt het idd goed opgenomen en kan je samen met hem verder!

Het was ook een positief bedoelde reactie op je bericht!

Gr. Bianca

Spirithorses schreef op donderdag 11 mei 2006, 9:17:


Wij hebben voor onszelf muggenspul uit de tropen met DEET: gewoon bij een goede drogist te verkrijgen: verrekte duur, maar het WERKT!
Daarbij heeft Foxy een ontzettende hekel aan de geur van citronella. Dit ruikt ook, maar voor haarzelf minder vies lijkt het; veel rustiger is ze bij het aanbrengen.

Bianca

Ik zat even heel simpel te denken: wat voor mij niet schadelijk is om op mijn huid aan te brengen, moet bij mijn paard toch ook kunnen (er zit immers nog vacht tussen)... ik ging ervan uit, dat de deet (net zoals citronella) werkt door de lucht/geur die het geeft, maar niet pas als het op de huid gesmeerd wordt

Maar een super-opmerking van je die Dettol: ineens komt me weer in gedachten dat een vriendin van me naar Mongolie is geweest om te paard rijden: daar gebruiken ze Dettol OOK als anti-vlieg!! Hele bussen gingen er volgens haar overheen door dat paardenvolk daar in de woestijn.
Het was in de winter dat ze het noemde, dan gaat het waarschijnlijk een beetje langs je heen, maar nu de vliegen weer vrolijk zoemen, ga ik daar toch eens even wat mee proberen!

Hebben we weer wat te doen vandaag!

Bianca en Foxy

joris schreef op dinsdag 16 mei 2006, 20:23:


Dit is heel erg een rij-technische vraag, dus ik denk niet dat ik de goede ben voor een advies (heb je ook les?) maar ik heb het probleem bij Foxy (niet in de rechter galop willen met EN zonder zadel-mede door scheefheid) op deze manier opgelost en we zijn intussen een heel eind:
Heeeel veeeel oefenen:

Eerst scheefheid natuurlijk opgelost, maar zover was jij ook al!

Toen begonnen met loswerken (in een roundpen op de volte met als aansturing mijn lichaam en mijn houding)
Dat ging steeds beter: ze was, doordat ze vast zat en scheef was, zo sterk ontwikkeld rechtsom in de linker galop, dat het zelfs lekker zit (zat) en dat het moeilijk te voelen was, dat ze überhaupt verkeerd zat.
Dus toen ging het loswerken eigenlijk steeds vaker goed in de rechtergalop:(Daarbij ook consequent terugnemen als ze verkeerd zat en opnieuw aanspringen. Als beloning voor het goed zitten, mocht ze rust: in de wei!
In eerste instantie na 1 keer goed aanspringen, daarna na 2 keer, etc.)

Daarna exact hetzelfde verhaal met dubbele longe (consequent vragen en rust geven bij goed resultaat)

daarna met zadel aan de dubbele longe (nog niet erop dus).

Pas toen ik daar lekker mee doorgetraind had en merkte, dat ze idd rechtsom sterker werd en steeds vaker zelf automatisch (!) ging kiezen ben ik het weer onder zadel gaan proberen. Maar WEL met iemand in het midden van de bak, die op dezelfde manier loswerkt en die Foxy dus ook weer met lichaamstaal kon vertellen wat de bedoeling was.

(let op: tussen deze stappen zit steeds zeker een aantal weken: ik moest zeker weten, dat ze het helemaal doorhad en deed af en toe tussendoor juist weer eens een stap terug, naar bv alleen loswerken)

Intussen gaat het voor mijn gevoel heeeeel goed: we gaan steeds beter.
We zijn er nog lang niet, maar komt dat moment ooit met een paard, of blijven er altijd uitdagingen?

Waarschijnlijk wordt je niet vrolijk van dit lange verhaal: ben je eindelijk klaar met lezen, blijkt ook nog dat er (volgens ons) geen truukje of foefje is om het binnen een week klaar te hebben....
Misschien was dat ook helemaal niet je bedoeling?

Succes ermee!

Groeten Bianca

Spirithorses schreef op donderdag 18 mei 2006, 9:14:


Dat "timen" is precies waar Foxy en ik zo lekker druk mee zijn onderweg: idd SAMEN rijden en intussen relaxen! Vooral met elkaar bezig zijn!
Dus we waren een heel eind met dat "VOOORdat het koppie maar neigt naar gras" corrigeren en het ging super!
Totdat ze van mij WEL haar hoofd mocht jeuken aan haar voorbenen: als ikzelf jeuk heb, moe'k ook even krabben.... Maarja, als je hoofd dan toch zo laag bij de grond is.... je raadt het al: gauw nog even een hap meenemen, al is het maar 1 grassprietje.......

Dus nu rijden we relaxed buiten, we zijn erg met elkaar bezig (maar wel heel lekker), TOT het moment waarop de jeuk toeslaat: dan komt de wantrouwigheid van de ruiter om de hoek kijken: Is het deze keer echte jeuk?
Of is het de 'Pik die ene grasspriet mee" schijnjeuk?

Wat me heel moeilijk lijkt, is om ruiters die timing mee te geven: als ze op jouw paarden rijden, om dan TOCH te zorgen, dat dat waar jij met je paardje zo druk mee bent geweest consequent door te zetten als er ineens een andere ruiter op zijn rug komt te zitten!

Gr. Bianca

Monique Meijer schreef op vrijdag 23 juni 2006, 9:53:


Heerlijk!
Die van mij heeft ook van die 'paard-onwaardige' fratsen: Vandaag meegelopen met een dorpsoptocht met versierde wagens (zonder bit...)
Die dame vond het fantastisch: vooral die hoge wagen met al die (zeer dronken) jongelui erop met knetterharde muziek:
Er steeds naar toe trekken en dan haar neus tussen tralies doorsteken, om aan dat vreemde ding te ruiken.....

Ik denk echter, dat het niet echt paardonwaardig is: die niuewsgierigheid ontdek ik in steeds meer paarden: het is pas echt paardonwaardig als je ze er bij weg houdt vanachter een draadje: lat ze maar lekker ontdekken!

Groeten Bianca

Monique Meijer schreef op zondag 25 juni 2006, 13:05:


Je kan haar leren, dat ZIJ de sitautie kan beheersen:
Lifst in een soort van paddock, waardoor je je paard niet aan een touw hoeft vast te houden, anders 'gewoon' aan een staptouw (idd heeeel lastig met touw, dansend paard EN tuinslang)
Vervolgens een plek kiezen waar je haar wil aanraken met de slang: bv bij een voorbeen beginnen:
Op het moment dat ze gaat lopen(of in jouw geval schrapen) juist NIET de slang weghalen, maar door blijven gaan!
Pas als ze gedrag vertoond van enige ontspanning: als ze stopt met lopen, de slang DIRECT weghalen (let op: timing is hier het allerbelangrijkst!!)
In jouw geval dus als ze ophoudt met schrapen: en heb geduld; ze houdt er een keer mee op! Tot nu toe heb je haar misschien geleerd, dat als ze gaat schrapen, de slang ophoudt?

Het voelt soms heel vervelend voor jezelf, dat doorgaan met spuiten, maar let maar op: als je dit heeeeeel consequent doet: de slang pas van haar weghalen als ze stil gaat staan, heeft ze naar een aantal keren al door, dat ZIJ de situatie kan beinvloeden: immers als ze stil gaat staan, gaat de slang weg en niet zoals nu, dat de slang weggaat als ze gaat schrapen!

Ik heb intussen hiermee 3 paardjes van de angst voor waterslangen afgeholpen en elke keer op 1 middag, na 3 keer stug volhouden en vervolgens met perfecte timing de druk van de slang wegnemen!

Succes ermee!
Gr. Bianca

Ans Jondral schreef op zondag 25 juni 2006, 23:46:

Hoi!
Idd is tuinslangVREES waarschijnlijk een heel ander verhaal, dan het gewoon 'niet kennen van de tuinslang': in het laatste geval is dit een veilige manier om zonder veel stress zo'n ding te introduceren.

Aan jou nu de moeilijke taak om de oorsprong te vinden van de vrees van je paardje: dat blijft dan ook meteen het moeilijkst in de omgang met paarden, vind ik. Misschien kan je je paardje laten fotolezen....hihi-sorry-geintje )

Succes ermee!

Groeten bianca

Heb twijfels...

Mijn paardje is op dit moment natuurlijk gezien goed voorzien (binnen mijn grenzen)
24/7 grote uitloop, waarvan liefst 12 uur in de wei.
Alleen hooi en dus zoveel mogelijk gras.
In een kudde van 4
Allemaal heel gelijkmatig
Ben haar gaan berijden toen ze 4 was
Ze is nu 6
Altijd zonder ijzers gelopen, bekap haar nu 2,5 jaar zelf natuurlijk

MAAAARRRRR
Ze is soms zo verschrikkelijk sloom
De ene keer vind ik het zelf 'relaxed' nergens bang voor en een superpaard
De volgende keer vind ik het wel erg extreem (Welsh-K) en ga ik bedenken of er iets zou zijn, waarom ze 'relaxter' is dan andere paardjes om haar heen.

Het insuline-resistentie verhaal lijkt me iets wat bij haar past: voordat ze 3 was, is ze een keer licht hoefbevangen geweest.
Daarna natuurlijk gaan bekappen, het fructaangehalte erg in de gaten gehouden en sindsdien daar eigenlijk geen last meer van gehad.

Ze is echter wel altijd wat aan de zware kant, niet echt té, maar toch.

En als ik haar dan afgelopen vrijdag in het 'nieuwe' land zet (dwz het land, waar we het gras rust hebben gegeven) is het 's avonds raak:
Op weg naar de les (3km) hebben we al 'ruzie' voor we het dorp uit zijn....
en tijdens de les is ze niet vooruit te branden. Dus de les (in overleg) aangepast en lekker bezig geweest met oefeningen vanuit stap.

Op de één of andere manier vreet ze zich compleet klem en gaat ze protesteren op alles wat ik haar vraag te doen.

Conclusie: ik zie een aantal dingen die zouden kunnen wijzen op de insuline-resistentie.
Maar ook een aantal dingen totaal niet.
Ik snap dat het bij elk paard verschillend tot uiting komt, maar heeft iemand ervaring met het bovengenoemde?

Is het een idee om magnesium aan te schaffen en een kuur te starten?

Zitten er geen nadelige gevolgen aan, zoals ik lees uit de info op deze pagina?

Eigenlijk ben ik namelijk zelf helemaal niet ontevreden over haar en haar gedrag, maar ik wil graag uitsluiten, dat die periodes van extreem 'lui' lichamelijk van aard zijn...

Wie o wie?

Groet'n Bianca

Heb twijfels...

Mijn paardje is op dit moment natuurlijk gezien goed voorzien (binnen mijn grenzen)
24/7 grote uitloop, waarvan liefst 12 uur in de wei.
Alleen hooi en dus zoveel mogelijk gras.
In een kudde van 4
Allemaal heel gelijkmatig
Ben haar gaan berijden toen ze 4 was
Ze is nu 6
Altijd zonder ijzers gelopen, bekap haar nu 2,5 jaar zelf natuurlijk

MAAAARRRRR
Ze is soms zo verschrikkelijk sloom
De ene keer vind ik het zelf 'relaxed' nergens bang voor en een superpaard
De volgende keer vind ik het wel erg extreem (Welsh-K) en ga ik bedenken of er iets zou zijn, waarom ze 'relaxter' is dan andere paardjes om haar heen.

Het insuline-resistentie verhaal lijkt me iets wat bij haar past: voordat ze 3 was, is ze een keer licht hoefbevangen geweest.
Daarna natuurlijk gaan bekappen, het fructaangehalte erg in de gaten gehouden en sindsdien daar eigenlijk geen last meer van gehad.

Ze is echter wel altijd wat aan de zware kant, niet echt té, maar toch.

En als ik haar dan afgelopen vrijdag in het 'nieuwe' land zet (dwz het land, waar we het gras rust hebben gegeven) is het 's avonds raak:
Op weg naar de les (3km) hebben we al 'ruzie' voor we het dorp uit zijn....
en tijdens de les is ze niet vooruit te branden. Dus de les (in overleg) aangepast en lekker bezig geweest met oefeningen vanuit stap.

Op de één of andere manier vreet ze zich compleet klem en gaat ze protesteren op alles wat ik haar vraag te doen.

Conclusie: ik zie een aantal dingen die zouden kunnen wijzen op de insuline-resistentie.
Maar ook een aantal dingen totaal niet.
Ik snap dat het bij elk paard verschillend tot uiting komt, maar heeft iemand ervaring met het bovengenoemde?

Is het een idee om magnesium aan te schaffen en een kuur te starten?

Zitten er geen nadelige gevolgen aan, zoals ik lees uit de info op deze pagina?

Eigenlijk ben ik namelijk zelf helemaal niet ontevreden over haar en haar gedrag, maar ik wil graag uitsluiten, dat die periodes van extreem 'lui' lichamelijk van aard zijn...

Wie o wie?

Groet'n Bianca
ps. de eerste x ging er iets verkeerd met posten, dus ik heb het nog een keer gedaan met andere titel, sorry!

mooi gezegd, stil ervan!

ik was een paar dagen geleden ook erg aan het punniken....
Zie ervaring bij magnesium gevraagd: geen reakties op gekregen.

Bewegingsruimte/soortgenoten/gras/hooi ; alles aanwezig.

MAG je dan als paard lekker in je vel zitten: lui zijn (van de warmte?)
relaxed zijn door je leefomstandigheden....

Of moeten ze dan meteen weer denken dat er wat is en willen ze weer aan je punniken....

Het blijft wel moeilijk hoor, om het zo goed mogelijk te doen!

Groet'n Bianca

bedankt voor de reakties!

De oplossing voor mijn onrust is inderdaad NOG beter de weidegang beheersen!
Dit houdt echter in, dat ze minder in het land kan staan (gelukkig hebben we een supergrote verharde uitloop van 1500m2), maar als ik de verhalen van andere paarden hier zie, komt ze er heel goed vanaf (doel op de paardjes die vanwege huidproblemen ook niet 24/7 in het land kunnen)

We gaan lekker verder waar we mee bezig zijn: zo 'natuurlijk' mogelijk, maar blijven wel heel kritisch!

Groet'n Bianca