Monique Meijer schreef op vrijdag 23 juni 2006, 9:53:


Heerlijk!
Die van mij heeft ook van die 'paard-onwaardige' fratsen: Vandaag meegelopen met een dorpsoptocht met versierde wagens (zonder bit...)
Die dame vond het fantastisch: vooral die hoge wagen met al die (zeer dronken) jongelui erop met knetterharde muziek:
Er steeds naar toe trekken en dan haar neus tussen tralies doorsteken, om aan dat vreemde ding te ruiken.....

Ik denk echter, dat het niet echt paardonwaardig is: die niuewsgierigheid ontdek ik in steeds meer paarden: het is pas echt paardonwaardig als je ze er bij weg houdt vanachter een draadje: lat ze maar lekker ontdekken!

Groeten Bianca

Monique Meijer schreef op zondag 25 juni 2006, 13:05:


Je kan haar leren, dat ZIJ de sitautie kan beheersen:
Lifst in een soort van paddock, waardoor je je paard niet aan een touw hoeft vast te houden, anders 'gewoon' aan een staptouw (idd heeeel lastig met touw, dansend paard EN tuinslang)
Vervolgens een plek kiezen waar je haar wil aanraken met de slang: bv bij een voorbeen beginnen:
Op het moment dat ze gaat lopen(of in jouw geval schrapen) juist NIET de slang weghalen, maar door blijven gaan!
Pas als ze gedrag vertoond van enige ontspanning: als ze stopt met lopen, de slang DIRECT weghalen (let op: timing is hier het allerbelangrijkst!!)
In jouw geval dus als ze ophoudt met schrapen: en heb geduld; ze houdt er een keer mee op! Tot nu toe heb je haar misschien geleerd, dat als ze gaat schrapen, de slang ophoudt?

Het voelt soms heel vervelend voor jezelf, dat doorgaan met spuiten, maar let maar op: als je dit heeeeeel consequent doet: de slang pas van haar weghalen als ze stil gaat staan, heeft ze naar een aantal keren al door, dat ZIJ de situatie kan beinvloeden: immers als ze stil gaat staan, gaat de slang weg en niet zoals nu, dat de slang weggaat als ze gaat schrapen!

Ik heb intussen hiermee 3 paardjes van de angst voor waterslangen afgeholpen en elke keer op 1 middag, na 3 keer stug volhouden en vervolgens met perfecte timing de druk van de slang wegnemen!

Succes ermee!
Gr. Bianca

Ans Jondral schreef op zondag 25 juni 2006, 23:46:

Hoi!
Idd is tuinslangVREES waarschijnlijk een heel ander verhaal, dan het gewoon 'niet kennen van de tuinslang': in het laatste geval is dit een veilige manier om zonder veel stress zo'n ding te introduceren.

Aan jou nu de moeilijke taak om de oorsprong te vinden van de vrees van je paardje: dat blijft dan ook meteen het moeilijkst in de omgang met paarden, vind ik. Misschien kan je je paardje laten fotolezen....hihi-sorry-geintje )

Succes ermee!

Groeten bianca

Heb twijfels...

Mijn paardje is op dit moment natuurlijk gezien goed voorzien (binnen mijn grenzen)
24/7 grote uitloop, waarvan liefst 12 uur in de wei.
Alleen hooi en dus zoveel mogelijk gras.
In een kudde van 4
Allemaal heel gelijkmatig
Ben haar gaan berijden toen ze 4 was
Ze is nu 6
Altijd zonder ijzers gelopen, bekap haar nu 2,5 jaar zelf natuurlijk

MAAAARRRRR
Ze is soms zo verschrikkelijk sloom
De ene keer vind ik het zelf 'relaxed' nergens bang voor en een superpaard
De volgende keer vind ik het wel erg extreem (Welsh-K) en ga ik bedenken of er iets zou zijn, waarom ze 'relaxter' is dan andere paardjes om haar heen.

Het insuline-resistentie verhaal lijkt me iets wat bij haar past: voordat ze 3 was, is ze een keer licht hoefbevangen geweest.
Daarna natuurlijk gaan bekappen, het fructaangehalte erg in de gaten gehouden en sindsdien daar eigenlijk geen last meer van gehad.

Ze is echter wel altijd wat aan de zware kant, niet echt té, maar toch.

En als ik haar dan afgelopen vrijdag in het 'nieuwe' land zet (dwz het land, waar we het gras rust hebben gegeven) is het 's avonds raak:
Op weg naar de les (3km) hebben we al 'ruzie' voor we het dorp uit zijn....
en tijdens de les is ze niet vooruit te branden. Dus de les (in overleg) aangepast en lekker bezig geweest met oefeningen vanuit stap.

Op de één of andere manier vreet ze zich compleet klem en gaat ze protesteren op alles wat ik haar vraag te doen.

Conclusie: ik zie een aantal dingen die zouden kunnen wijzen op de insuline-resistentie.
Maar ook een aantal dingen totaal niet.
Ik snap dat het bij elk paard verschillend tot uiting komt, maar heeft iemand ervaring met het bovengenoemde?

Is het een idee om magnesium aan te schaffen en een kuur te starten?

Zitten er geen nadelige gevolgen aan, zoals ik lees uit de info op deze pagina?

Eigenlijk ben ik namelijk zelf helemaal niet ontevreden over haar en haar gedrag, maar ik wil graag uitsluiten, dat die periodes van extreem 'lui' lichamelijk van aard zijn...

Wie o wie?

Groet'n Bianca

Heb twijfels...

Mijn paardje is op dit moment natuurlijk gezien goed voorzien (binnen mijn grenzen)
24/7 grote uitloop, waarvan liefst 12 uur in de wei.
Alleen hooi en dus zoveel mogelijk gras.
In een kudde van 4
Allemaal heel gelijkmatig
Ben haar gaan berijden toen ze 4 was
Ze is nu 6
Altijd zonder ijzers gelopen, bekap haar nu 2,5 jaar zelf natuurlijk

MAAAARRRRR
Ze is soms zo verschrikkelijk sloom
De ene keer vind ik het zelf 'relaxed' nergens bang voor en een superpaard
De volgende keer vind ik het wel erg extreem (Welsh-K) en ga ik bedenken of er iets zou zijn, waarom ze 'relaxter' is dan andere paardjes om haar heen.

Het insuline-resistentie verhaal lijkt me iets wat bij haar past: voordat ze 3 was, is ze een keer licht hoefbevangen geweest.
Daarna natuurlijk gaan bekappen, het fructaangehalte erg in de gaten gehouden en sindsdien daar eigenlijk geen last meer van gehad.

Ze is echter wel altijd wat aan de zware kant, niet echt té, maar toch.

En als ik haar dan afgelopen vrijdag in het 'nieuwe' land zet (dwz het land, waar we het gras rust hebben gegeven) is het 's avonds raak:
Op weg naar de les (3km) hebben we al 'ruzie' voor we het dorp uit zijn....
en tijdens de les is ze niet vooruit te branden. Dus de les (in overleg) aangepast en lekker bezig geweest met oefeningen vanuit stap.

Op de één of andere manier vreet ze zich compleet klem en gaat ze protesteren op alles wat ik haar vraag te doen.

Conclusie: ik zie een aantal dingen die zouden kunnen wijzen op de insuline-resistentie.
Maar ook een aantal dingen totaal niet.
Ik snap dat het bij elk paard verschillend tot uiting komt, maar heeft iemand ervaring met het bovengenoemde?

Is het een idee om magnesium aan te schaffen en een kuur te starten?

Zitten er geen nadelige gevolgen aan, zoals ik lees uit de info op deze pagina?

Eigenlijk ben ik namelijk zelf helemaal niet ontevreden over haar en haar gedrag, maar ik wil graag uitsluiten, dat die periodes van extreem 'lui' lichamelijk van aard zijn...

Wie o wie?

Groet'n Bianca
ps. de eerste x ging er iets verkeerd met posten, dus ik heb het nog een keer gedaan met andere titel, sorry!

mooi gezegd, stil ervan!

ik was een paar dagen geleden ook erg aan het punniken....
Zie ervaring bij magnesium gevraagd: geen reakties op gekregen.

Bewegingsruimte/soortgenoten/gras/hooi ; alles aanwezig.

MAG je dan als paard lekker in je vel zitten: lui zijn (van de warmte?)
relaxed zijn door je leefomstandigheden....

Of moeten ze dan meteen weer denken dat er wat is en willen ze weer aan je punniken....

Het blijft wel moeilijk hoor, om het zo goed mogelijk te doen!

Groet'n Bianca

bedankt voor de reakties!

De oplossing voor mijn onrust is inderdaad NOG beter de weidegang beheersen!
Dit houdt echter in, dat ze minder in het land kan staan (gelukkig hebben we een supergrote verharde uitloop van 1500m2), maar als ik de verhalen van andere paarden hier zie, komt ze er heel goed vanaf (doel op de paardjes die vanwege huidproblemen ook niet 24/7 in het land kunnen)

We gaan lekker verder waar we mee bezig zijn: zo 'natuurlijk' mogelijk, maar blijven wel heel kritisch!

Groet'n Bianca