Christel Provaas schreef op donderdag 23 februari 2012, 7:51:


Jij begrijpt net zo goed als ik dat dat een typfout is.
Undemanding time uiteraard...

Myriam schreef op donderdag 23 februari 2012, 11:25:


Vertel! Was jij dat zelf? En niet bokken?
Ben benieuwd!!

Myriam

Coralie schreef op donderdag 23 februari 2012, 13:57:


Hé Coralie...
Ik heb een feestgevoel! Ja ik was erop gaan zitten met oefenen om stil te staan.. wánt naar buiten is gaan grazen...al een hele tijd! :) en ze hebben hun lievelingsveldje in de buurt... maar goed... eerst een keer op de rug gaan zitten ...een tijdje..
en vandaag !! een rit gemaakt!! ik dacht nog aan jou...ik zou eigenlijk een stukje doen en teruggaan ...of zoiets...in elk geval alléén waar ik aan toe was :) ... Joya is er volgens mij wél aan toe... tja een dier - ik ben maar een mens -
Ik zou zó een groot feest bouwen maar ja niemand die zoiets snapt (in de buurt...hahahah)... hé PN'ers M. heeft na een half jaar gesukkel een superrit op Joya gemaakt -- onderweg graasplek.. heb ik een indianendans gedaan mét geluid...goeie oefening voor Joya! zo als ik doorga is het voor de kroeg...dus! leuk dat je het vroeg...en dit is het antwoord.
Myriam

Zal nog even kort updaten hoe het nu gaat met Arco.

's Morgens voor/tijdens de eerste voerbeurt; geen enkel probleem, we kunnen het halster zo om doen en dat laten we dan ook om. We kunnen hem, terwijl we aan het werk zijn gewoon omzetten of opzij duwen. Hij komt ook achter ons aan als we ergens anders bezig gaan.
Begin van de middag; Lotte, Boully en Arco naar het land. Arco laat zich van opzij aanraken, maar that's it. Je komt niet bij zijn hoofd in de buurt en hij accepteert ook geen lekkers uit je hand.
Eind van de middag; we halen Lotte en Boully van het land, Arco volgt vanzelf en komt in rengalop achter ons aan. Halster af doen; no way! Hij laat zich niet benaderen, ook niet als hij met zijn neus in het hooi staat.
Avond, laatste voerbeurt; Arco laat zich zonder problemen van zijn halster ontdoen en is weer te benaderen, vindt het prima om geaaid te worden.

En ik heb er werkelijk geen idee van wat er nu in dat koppie omgaat

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Els Kleverlaan schreef op zaterdag 25 februari 2012, 13:15:

[knip]

Wij hebben een paar jaar terug - om te voorkomen dat het voor Siggy patroonmatig werd - de voerbeurten door elkaar gehusseld. Voornamelijk om Siggy er van te weerhouden dat ze rond zes uur 's middags ging lopen klieren waar Cool, toen net twee jaar en nog niet zo lang bij ons, behóórlijk de dupe van werd.

Honden hier worden 2xdaags van voer voorzien:'ergens' 's morgens en 's avonds, in ieder geval voor het laatste uitlaat rondje. We zijn er tenslotte niet altijd op (voor hun) gezette tijden en ik wil niet dat ze daar 'last' van hebben. Paarden krijgen onbeperkt hooi, maar dat moet ik ze wel een aantal keren per dag gaan brengen. En 1x per dag hing ik 2 bakken aan het hek met, toen nog, muesli en een sandclear-achtig poeder. Om de voernijd van Sig toen weg te poetsen, zeg maar, heb ik een aantal dagen die voerbakken opgehangen, wanneer er totale rust heerste in de paddock. Net voor onze lunch, of als ik met mannetjes uit school kwam... Voernijd was weg en is weggebleven.

Pas je op, Els, dat Arco het niet gewoon gaat vinden bij de laatste voerbeurt zijn hoofdje aan te bieden om z'n mini-halstertje er af te laten doen?

Ik weet het, het is niets anders dan 'ongewenst gedrag ombuigen', maar als het werkt, truuk ik lekker verder!

Jet van Gulik schreef op zaterdag 25 februari 2012, 15:43:

Dank voor je update! Was wel benieuwd. Tsja, wat er in zijn koppie omgaat leer je misschien begrijpen als je met 'm gaat spelen met bal, kruiwagen of euh, een borstel? En waarom gaat het bij de laatste voerbeurt wel, en goed ook, aai erbij enzo, en op andere voer momenten niet?

Wij zijn ook niet zo van de regelmatige, tijden kunnen behoorlijk verschillen.

Binnenkort kunnen Arco en Boully weer de hele dag op het land; Lotte een halve dag en Willem niet. Maar ik wil proberen ervoor te zorgen dat ik Arco voor die tijd ook op het land kan benaderen.
Grootste punt is dus, dat ik er geen hoogte van krijg waarom hij zich niet laat pakken. Het is zo wisselend. Vanmorgen de andere 3 bekapt, Arco staat op een afstandje te kijken en is weg zodra je maar naar hem kijkt of tegen hem praat. De andere 3 kregen een stukje wortel toen ik klaar was, Arco wil het niet, loopt voor me weg. Later ga ik ze op het land zetten. Arco, die zijn halster al om heeft, komt naar me toe en laat zich aan alle kanten aaien en kriebelen, even gezellig neusgaten geblazen. Heb hem aan zijn halster, 1 vinger er ingehaakt zodat hij weg kan als hij wil, mee naar het draad genomen. Geen enkel probleem.
Voor mij zit er (nog) geen enkele logica in. Ergens mis ik iets, lijkt me, maar wat?

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Het lijkt er een beetje op dat hij in de gaten heeft (of bang is)dat er iets anders gebeurt dan alleen halster op en af, of, op en af de wei...? Dat hij geen zin heeft om iets anders te doen omdat hem dat niet leuk lijkt? (negatieve ervaringen uit een vorig leven?)
Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op zaterdag 25 februari 2012, 16:15:


Negatieve ervaringen verwacht ik wel. Hij heeft dus een gebroken been gehad en dat heeft in het gips gezeten, naar wat ik heb begrepen. Dat zal absoluut geen leuke ervaring zijn geweest.
Maar het compleet wisselvallige van hem, het de ene keer wel, de andere keer niet te benaderen zijn, al dan niet met halster, dat kan ik nog steeds niet begrijpen. Ik dacht eerst ook aan angst en soms lijkt het daar ook op, maar andere keren lijkt het weer spelen, dan weer gewoon niet willen.
Onze Willem was ook niet benaderbaar toen hij bij ons kwam, die was wel "beleerd" maar kon nog niet eens aan een halster meelopen en was doodsbang. Maar daar zat een constante vooruitgang in, die kon ik met een stukje brood lijmen en die kan ik nu gewoon pakken wanneer ik wil.
Arco lijkt dus niet bang, als we bij de stal bezig zijn, loopt hij heerlijk in de weg en kan je over hem struikelen. En, naar het lijkt volkomen willekeurig, is hij de ene keer wel te benaderen en de andere keer niet. Hij reageert ook op het weer; met harde wind is het helemaal een kruidje roer me niet. Maar waarom kunnen we zijn halster niet af doen als hij van het land komt en een paar uur later wel?
Ik heb aldoor het idee dat hij gewoon een loopje met ons neemt, dat hij de dienst uit maakt. Maar hoe buig ik dat om bij een pony waar ik niet bij in de buurt kan komen als ik het wil en die iedere beloning weigert?

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)