Huertecilla schreef op vrijdag 15 juni 2007, 11:38:
...KNIP...
> Bij mij ligt juist altijd álles in een complex adaptief
> systeem, is alles in het hele rijpaardhouden altijd simpelweg
> een graad van natuurcompenseren.
> Juist als purist op de berg realiseer ik me hoe betrekkelijk
> dat paardgericht is en dat alles draait om egoïstisch
> rijplezier en 'goed' ergens op een hellend vlak ligt.
> ...KNIP...
En hier ben IK het helemaal eens met H! Soms moet je roeien met de riemen die je hebt... En inderdaad is het op een paard rijden puur iets wat we voor ons zelf willen. Zowiezo is alles wat de mens doet in meer of mindere mate vanuit egoïsme: zelfs al geef je een dier een 2e kans of krijg je kinderen, in het eerste geval doe je het naast je medelijden voor het dier omdat het jouw als mens een goed gevoel geeft, in het geval van kinderen is het een samenspel van de 'biologische klok', en iets eigens willen hebben om te knuffelen en te vertroetelen, kortom je liefde aan kwijt te kunnen. En dat moois wat je daar vaak voor terug krijgt is ook heel belangrijk. Als je kind zich een moment als een draakje gedraagt kun je dat lieve knuffeltje wel achter het behang plakken, of die huilbaby zou je, als het echt weken aanhoud en er geen hulp van buitenaf komt, wel kunnen smoren met een kussen. (Dit is een praktijk voorbeeld van mij zeer nabij..)
Maar goed dit wordt erg off-topic nu. Het is een feit dat alle mensen ook egoïstisme in zich hebben. En dat zal wel gewoon bij het pakket 'overleven' horen, wat dieren in zeer sterke mate hebben tenslotte, en is dus óók natuurlijk. Voordeel van ons ontwikkeld gevoel (emoties) is dat wij een keuze kunnen maken in ernstig egoïstisch, wat een ander levend wezen kan schaden, of een beetje.
Huisvesting
