e m kraak schreef op zondag 29 april 2012, 3:17:


Wat ik weet van veel ruiters die de afgelopen jaren hebben leren rijden (meestal op een manege, of van een orun-mens), dat zij leren dat lichtrijden "staan-zitten-staan-zitten" is. En als je dat "lichtrijden" dan ziet, dan is dat indersaad sta-zit-sta-zit; het heeft eigenlijk niks met lichtrijden te maken.


Ik. Dat is zo'n 35 jaar geleden. En we mochten pas lichtrijden wanneer we konden ZITTEN. Wij moesten eerst leren doorzitten, vloeiend meegaan in de bewegingen van het paard, balans en onafhankelijke zit ontwikkelen, bovenlijf, armen en handen stil, etc. Wanneer we dat goed konden, mochten we het lichtrijden proberen en dat ging dan eigenlijk vanzelf, omdat je al geleerd had om vanuit je zit gewoon mee te gaan in de beweging van het paard.

Friezen gooien hoog op, probeer daar maar eens goed op te blijven doorzitten vooral als die nog niet getraind is. Ga ik lichtrijden op zo'n Fries, dan krijg ik het nog vééél moeilijker als je de draf gewoon bent van een quarter type, dan voel ik me precies terug een beginner.
Ik heb echt geen idee of lichtrijden beter is voor de rug. Mij vertelde een officier dat ze moesten lichtrijden tijdens de parades omdat ze anders de rug van hun paard in het gort rijden.
Als ik ga lichtrijden, voelt dat minder stabiel/vloeiend aan omdat het veel makkelijker is om door te zitten en mooi mee te golven met dat bekken.
Ook sommige dressuurruiters gaan licht naar voren leunen als ze jonge paarden laten strekken om de rug te ontlasten.
Ik ben altijd zo benieuwd geweest naar een zeer objectieve test, die zowel rekening houdt met uitersten. Paarden met grote bewegingen en niet met aangespannen buikspieren lopen met ruiters die iets minder zitten (manegesituatie's), zowel als met paarden met een zeer soepel mee te zitten draf die al meer verzameld lopen in een jog draf en een ruiter die wel kan zitten.
Ook op buitenritten, blijf je best zitten als het tempo wisselt (stap naar draf naar galop of omgekeerd), of leun je beter wat voorover om de tempowisselingen op te vangen?

Peet schreef op zondag 29 april 2012, 8:19:


Egon, zoals Petra het omschrijft wordt er nu nog maar zelden les gegeven.

Lichtrijden wordt aangeleerd door daadwerkelijk "staan-zit", waarbij je je mag vastgrijpen aan het zadel. Als je, later, correct les krijgt dan ga je niet staan, maar volg je de beweging en "sta" je dus niet in je stijgbeugels; de lichte beweging komt voornamelijk vanuit het bekken van de ruiter.

Staan, dus uit het zadel komen én blijven, wordt, volgens mij, de "verlichte" zit genoemd.

Nee, ik heb niet leren rijden zonder zadel!

I don't have a short temper;
I just have a quick reaction to bullshit!

frederick schreef op zondag 29 april 2012, 10:02:


Herkenbaar! Voor mij was het godsonmogelijk om in het begin te kunnen doorzitten. Ik heb leren rijden op een Fries. Een "vlak" paard is geen enkele probleem. Ik rijd veel beter licht dan ik kan doorzitten. Het begint inmiddels redelijk te lukken, maar bij de eerste "stuiter", ga ik licht rijden om het dier niet te belasten met mijn gestuntel!

e m kraak schreef op zondag 29 april 2012, 3:17:

Ja, ooit heb ik het zo geleerd. Lichtrijden is idd. staan-zit... staan-zit...

Ik heb lichtrijden zonder beugels geleerd, zonder zadel kan ik me niet herinneren.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Al googelend kwam ik uit op deze topic:http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=117&t=1184666&start=2750
Post van Oomens is interessant. Ik vermoed dat iemand die zeer goed het lichtrijden beheerst (je weet wel, niet verticaal te hoog omhoog geworpen worden, met verende knieën, niet neerploffen enz...) dat misschien lichtrijden op jonge paarden met ruime bewegingen die vooral nog voorwaarts neerwaarts gereden worden, beter is dan doorzitten...op paarden met vlakkere gangen dan weer beter om door te zitten..ik weet het niet...

Anja Seijn schreef op zondag 29 april 2012, 10:09:


Ha ja, Friezen kunnen behoorlijk hoog opgooien inderdaad. Sommige KWPNers trouwens ook, haha! (Heb ooit een strandrit gemaakt op zo'n kanjer. t Beste was om maar gewoon te blijven staan in de beugels.... Zo erg had ik het met Friezen nog nooit meegemaakt.)

Maar je hebt ook Friezen waar je prima op kunt doorzitten.
Toen ik lang geleden mijn eerste eigen paard wilde gaan kopen, maar voor een zadel geen geld had, heb ik op een Fries gereden om te proberen hoe het is om zonder zadel te rijden (want dat had ik nog nooit gedaan).
En dat ging prima!

e m kraak schreef op zondag 29 april 2012, 3:17:

Ik heb het geleerd op de manege als "staan-zit" ja. Met zadel en stijgbeugels. Dat het was om mee te gaan in de beweging van het paard werd echt nooit verteld. Ik wist toen sowieso niet waar het voor was, ik wist alleen dat het moest en dat je op je "goede been" of op je "verkeerde been" kon rijden. En alleen tijdens proefjes was het ineens verboden, dan moest je keurig kunnen doorzitten.

Dit is wel meer dan tien jaar geleden voor mij, maar het zou me niet verbazen als het op de betreffende manege nog steeds zo aangeleerd werd.

Groet, Dani

Ik heb vroeger (haast) nooit les gehad.
Verzorgde bij een handelaar en had in het begin ook geen zadel.
Op pony-kamp heb ik toen wel les gehad, zonder beugels licht-rijden enzomeer van die oefeningen voor evenwicht, wat we dan de rest van het jaar wel soms oefenden zonder zadel, maar meestal veel te zwaar vonden, dus gingen we snel weer doorzitten.
Ik had later pas een zadel, dat paste op ieder paard
Zonder zadel ging sindsdien niet meer zo makkelijk
Groetjes Marlies

Zo zit het helemaal niet in elkaar. 't Is eigenlijk véél erger.

Onderzoek zit meestal achter slot en grendel als het gepubliceerd is in een van de Reed Elsevier-bladen (of een andere uitgever, maar Elsevier is de grootste). Bij Elsevier gepubliceerd geraken betekent dat je het "maakt" als wetenschapper, want Elsevier checkt heel grondig of alles wel klopt wat daar staat en heeft hoe onderzoek-papers eruit zien gestandardiseerd. Bovendien heeft Elsevier, precies omdat ze zoveel 'ernstig' onderzoek publiceren, een heel grote database die ook makkelijk te gebruiken is als je wetenschapper of student bent.

Elsevier heeft dus bijna een monopolie op het gebied van het publiceren van research, maar dat betekent dat wetenschappers hun copyright (gratis) moeten afstaan aan Elsevier om in die bladen gepubliceerd te geraken.
Jouw en mijn belastinggeld wordt dus via dat gratis aan hen gegeven onderzoek doorgesluisd naar Elsevier, dat het laat nakijken voor peer review door andere wetenschappers die op hun beurt niet door Elsevier worden betaald, maar met belastinggeld.
Bovendien verdient Elsevier een gruwelijke hoeveelheid aan elk pdfje dat iemand opvraagt, $35 kost zoiets makkelijk (een researcher mag nauwelijks zélf zo'n kopietje van z'n eigen research doorsturen).

Wetenschappers doen het zichzelf dus een beetje aan, maar het is erg moeilijk om tegen de stroom in te roeien, en dus is het een vicieuze cirkel want ook de politiek houdt zich hier niet mee bezig.
Er komt langzaam aan verweer tegen (een aantal bekende wetenschappers beginnen te weigeren nog bij Elsevier te publiceren), maar er is nog een heel eind te gaan. Ze worden gelukkig nu een beetje geholpen door Elsevier zelf, dat nogal wat stomme dingen aan het doen is (ze steunden de nu gekelderde Amerikaanse anti-piracy wet (en dat voor publiek onderzoek!), mixten gesponsord onderzoek (zelfs fake onderzoek dat in feite advertenties waren voor geneesmiddelen) met 'ernstig' onderzoek zonder dat duidelijk aan te geven, boden $25/bijdrage aan voor gunstige kritiek op Amazon) en is vergeten dat het afhankelijk is van het vertrouwen van de wetenschappers voor z'n eigen inhoud.

Zo komt het dus dat ik zelf héél veel pdfs heb (omdat mijn dochter student is en ze kan krijgen via het abonnement van haar universiteit - die zelf zo'n $3000/jaar betaalt voor gelimiteerde toegang geloof ik) maar ze niet mag aanbieden op mijn website (aan jullie dus), omdat ik dan een misdrijf bega (en Elsevier heeft openbare bibliotheken (!) vervolgd omdat ze wél pdfs meegaven). De pdfs die er wél staan, zijn dus alleen degenen die openbaar op het net te vinden zijn.

Inge Teblick schreef op donderdag 3 mei 2012, 10:28:


Ik vraag me af hoe het hele verhaal zich juridisch verhoudt tot de bibliotheken waar ik vroeger gewoon kon binnenstappen zonder studentenkaart of wat voor lidmaatschap ook.
In België is dat vast allemaal weer anders dan in NL maar deze opa herinnert zich dat, ongeveer in de tijd dat KOPIEERAPPARATEN (je weet wel, die kolossale dingen die in de bieb zo stonken en herrie maakten) gemeengoed werden er wetgeving ontstond die naar mijn indruk door te trekken is naar internet (en ik heb het gevoel dat dat is wat NL betreft tot nog toe vooral gebeurd is).
Misschien ook wel volkomen over de datum is mijn idee, dat als je in een periodiek als NATURE of LANCET publiceert, je het als wetenschapper gemaakt hebt en dat dat niet van Elsevier afhangt. Wel is het zo dat je rommel in dergelijke tijdschriften afgedrukt krijgen allerminst eerlijk gaat, bedrijven en universiteiten kopen ruimte voor hun onderzoeken op, vriendjespolitiek, etc. maar dat was een halve eeuw geleden ook al zo. Echter het gros van de "peer-reviewed" wereld hangt verder van obscure uitgaven aan elkaar, want wie heeft er behoudens een marginale groep liefhebbers nu ooit gehoord van tijdschriften als Limosa en Ardea (van de NL Ornithologische Unie).


Is dat echt zo? Volgens mij zien ze er nog net zo uit als 50 jaar geleden, met een opbouw van inleiding, methoden, data, discussie, samenvatting... of bedoel je dat Elsevier dat toen allang voor elkaar had?


Dat zou betekenen dat Elsevier al die 100-en supergespecialiseerde periodiekjes zou hebben opgekocht... is dat echt zo?


Dat laatste lijkt me toch echt onzin. De producerende researcher mag net zo goed delen via email of anders als dat ik dat mag, volgens NL wetgeving dan zover ik weet, afgeleide van de Berner conventie betreffende copyrights.
Misschien is ook dit mij ontgroeid en heb ik het mis, zijn er wetten veranderd...?

[knip]

Wat is het verschil dan tussen in een bibliotheek een artikel kopiëren (=delen) en een PDF bestand delen?
Ik denk... dat jij geen abonnement op de uitgave hebt om openbaar te delen op een website zoals bibliotheken die wel hebben. Het staat je volgens mij echter vrij, ook voor de schrijvende wetenschappers, te delen via bijvoorbeeld email.
Weet je ook nog wat de rechter vond van de klacht van Elsevier versus openbare bibliotheken en waar die klacht op gebaseerd was? (Ik kan mij bijvoorbeeld voorstellen dat Elsevier in het recht staat wanneer de bieb geen abonnement had op tijdschriften die zij toch deelde).

Om iemand te leren de beweging van het paard te gaan aanvoelen kan je degene het beste in de beugels laten staan, kont uit het zadel en de knieen / benen ontspannen, geen holle rug, zodat ze de beweging leren absorberen. Zodat ze de beweging net als de trampoline op het juiste moment in meegaan. Op deze manier belemmeren ze het paard het minste.
Het lichtrijden gaat zo wie zo in een vloeiende beweging met het paard mee, dus ik zie duidelijk voor ieder zowel ruiter als paard meer gemak. Het neerkomen in het zadel vang je op met je eigen lichaam. Vandaar dat een goede ruiter aan sport buiten paardrijden moet doen, om te zorgen voor een eigen rompstabiliteit. Met rompstabiliteit heb je je spieren van je romp voor achter zij ontwikkelt waarmee je andere spieren weer ontlast. Door de ontwikkelde spieren kan je in balans blijven boven je paard. In balans zijn zorgt ervoor dat de andere spiergroepen ook weer optimaal kunnen functioneren, zoals een voorwaartse opwaartse kracht.
Als je als ruiter niet recht boven je paard zit ( dan bedoel ik niet kaarsrecht, maar evenveel druk beide beugels en getrainde spieren om jezelf in balans te kunnen houden) of dat nu doorzitten of lichtrijden is, zal je het paard tegenhouden met je onbalans, het paard gaat daardoor vertragen taktverlies, hij wordt gestoord in zijn drang naar voren.
Vandaar dat de verlichte zit goed helpt bij onervaren mensen, je romp stabiel te houden is nl niet zo eenvoudig voor iedereen. Mensen die b.v goed kunnen surfen snowboarden etc. hebben rompstabiliteit, deze mensen kunnen vaak al heel snel goed lichtrijden.
Meegaan in de flow vd beweging zorgt voor een optimale beweging, zonder forseren / belasten van bepaalde spiergroepen die het onbalans zouden moeten opvangen om zelf in balans te blijven.
De souplesse van de ruiter/topzwaar moet de beweging zo opvangen dat die niet gestoord wordt.
Een paard en ruiter die verder ontwikkeld zijn, hebben beide meer opbouw vd juiste spieren, daardoor kan het paard beter zijn rug gebruiken, voor de ruiter die zelf ook ontwikkeld is deze rug heel fijn te zitten, je word meegezogen in het zadel, waardoor het voor beide een fijne beweging is die samenvloeit.
Hier is geen spraken van bij een paard (en ruiter) die aan het begin staan van hun training.
Ook een soepel paard van huis uit, kan een goed gevoel geven maar zal zich ook verder moeten ontwikkelen om daarin sterker te worden.
De voorwaarste beweging van het paard neemt het gewicht van de ruiter, als die in balans kan zitten zonder het paard te storen door achter de beweging aan te rijden (het moment dat je in het zadel ploft) mee in zijn eigen beweging. De knieen los en ontspannen zorgt voor geen belemmering. Het is net als het doorzitten bij een getrainde combinatie.

Mijn ervaringen vanuit de praktijk zijn als je je eigen lichaam niet zo kan inzetten om het paard te ontlasten, ondersteunen, begeleiden tijdens de gangen, dat dan de druk zal verhogen.

Mandyc schreef (een heel duidelijke uitleg over lichtrijden).

Goed verhaal. Ik ben het met je eens!
Jammer dat ik erin moest knippen om het te kunnen verzenden.

Verschuift het gewicht dan niet op de voorhand waardoor de voorbenen weer sneller slijten?