Inge Teblick schreef op donderdag 3 mei 2012, 10:28:


Ik vraag me af hoe het hele verhaal zich juridisch verhoudt tot de bibliotheken waar ik vroeger gewoon kon binnenstappen zonder studentenkaart of wat voor lidmaatschap ook.
In België is dat vast allemaal weer anders dan in NL maar deze opa herinnert zich dat, ongeveer in de tijd dat KOPIEERAPPARATEN (je weet wel, die kolossale dingen die in de bieb zo stonken en herrie maakten) gemeengoed werden er wetgeving ontstond die naar mijn indruk door te trekken is naar internet (en ik heb het gevoel dat dat is wat NL betreft tot nog toe vooral gebeurd is).
Misschien ook wel volkomen over de datum is mijn idee, dat als je in een periodiek als NATURE of LANCET publiceert, je het als wetenschapper gemaakt hebt en dat dat niet van Elsevier afhangt. Wel is het zo dat je rommel in dergelijke tijdschriften afgedrukt krijgen allerminst eerlijk gaat, bedrijven en universiteiten kopen ruimte voor hun onderzoeken op, vriendjespolitiek, etc. maar dat was een halve eeuw geleden ook al zo. Echter het gros van de "peer-reviewed" wereld hangt verder van obscure uitgaven aan elkaar, want wie heeft er behoudens een marginale groep liefhebbers nu ooit gehoord van tijdschriften als Limosa en Ardea (van de NL Ornithologische Unie).


Is dat echt zo? Volgens mij zien ze er nog net zo uit als 50 jaar geleden, met een opbouw van inleiding, methoden, data, discussie, samenvatting... of bedoel je dat Elsevier dat toen allang voor elkaar had?


Dat zou betekenen dat Elsevier al die 100-en supergespecialiseerde periodiekjes zou hebben opgekocht... is dat echt zo?


Dat laatste lijkt me toch echt onzin. De producerende researcher mag net zo goed delen via email of anders als dat ik dat mag, volgens NL wetgeving dan zover ik weet, afgeleide van de Berner conventie betreffende copyrights.
Misschien is ook dit mij ontgroeid en heb ik het mis, zijn er wetten veranderd...?

[knip]

Wat is het verschil dan tussen in een bibliotheek een artikel kopiëren (=delen) en een PDF bestand delen?
Ik denk... dat jij geen abonnement op de uitgave hebt om openbaar te delen op een website zoals bibliotheken die wel hebben. Het staat je volgens mij echter vrij, ook voor de schrijvende wetenschappers, te delen via bijvoorbeeld email.
Weet je ook nog wat de rechter vond van de klacht van Elsevier versus openbare bibliotheken en waar die klacht op gebaseerd was? (Ik kan mij bijvoorbeeld voorstellen dat Elsevier in het recht staat wanneer de bieb geen abonnement had op tijdschriften die zij toch deelde).

Om iemand te leren de beweging van het paard te gaan aanvoelen kan je degene het beste in de beugels laten staan, kont uit het zadel en de knieen / benen ontspannen, geen holle rug, zodat ze de beweging leren absorberen. Zodat ze de beweging net als de trampoline op het juiste moment in meegaan. Op deze manier belemmeren ze het paard het minste.
Het lichtrijden gaat zo wie zo in een vloeiende beweging met het paard mee, dus ik zie duidelijk voor ieder zowel ruiter als paard meer gemak. Het neerkomen in het zadel vang je op met je eigen lichaam. Vandaar dat een goede ruiter aan sport buiten paardrijden moet doen, om te zorgen voor een eigen rompstabiliteit. Met rompstabiliteit heb je je spieren van je romp voor achter zij ontwikkelt waarmee je andere spieren weer ontlast. Door de ontwikkelde spieren kan je in balans blijven boven je paard. In balans zijn zorgt ervoor dat de andere spiergroepen ook weer optimaal kunnen functioneren, zoals een voorwaartse opwaartse kracht.
Als je als ruiter niet recht boven je paard zit ( dan bedoel ik niet kaarsrecht, maar evenveel druk beide beugels en getrainde spieren om jezelf in balans te kunnen houden) of dat nu doorzitten of lichtrijden is, zal je het paard tegenhouden met je onbalans, het paard gaat daardoor vertragen taktverlies, hij wordt gestoord in zijn drang naar voren.
Vandaar dat de verlichte zit goed helpt bij onervaren mensen, je romp stabiel te houden is nl niet zo eenvoudig voor iedereen. Mensen die b.v goed kunnen surfen snowboarden etc. hebben rompstabiliteit, deze mensen kunnen vaak al heel snel goed lichtrijden.
Meegaan in de flow vd beweging zorgt voor een optimale beweging, zonder forseren / belasten van bepaalde spiergroepen die het onbalans zouden moeten opvangen om zelf in balans te blijven.
De souplesse van de ruiter/topzwaar moet de beweging zo opvangen dat die niet gestoord wordt.
Een paard en ruiter die verder ontwikkeld zijn, hebben beide meer opbouw vd juiste spieren, daardoor kan het paard beter zijn rug gebruiken, voor de ruiter die zelf ook ontwikkeld is deze rug heel fijn te zitten, je word meegezogen in het zadel, waardoor het voor beide een fijne beweging is die samenvloeit.
Hier is geen spraken van bij een paard (en ruiter) die aan het begin staan van hun training.
Ook een soepel paard van huis uit, kan een goed gevoel geven maar zal zich ook verder moeten ontwikkelen om daarin sterker te worden.
De voorwaarste beweging van het paard neemt het gewicht van de ruiter, als die in balans kan zitten zonder het paard te storen door achter de beweging aan te rijden (het moment dat je in het zadel ploft) mee in zijn eigen beweging. De knieen los en ontspannen zorgt voor geen belemmering. Het is net als het doorzitten bij een getrainde combinatie.

Mijn ervaringen vanuit de praktijk zijn als je je eigen lichaam niet zo kan inzetten om het paard te ontlasten, ondersteunen, begeleiden tijdens de gangen, dat dan de druk zal verhogen.

Mandyc schreef (een heel duidelijke uitleg over lichtrijden).

Goed verhaal. Ik ben het met je eens!
Jammer dat ik erin moest knippen om het te kunnen verzenden.

Verschuift het gewicht dan niet op de voorhand waardoor de voorbenen weer sneller slijten?