Wij hadden dat vermoeden ook. Dat de steunsels naar binnen waren gegroeid en tegebn de pezen enzo aanduwden. Ik heb een natuurlijke bekapper als hoefsmid. Hij behandelt haar al een dik jaar, waarvan hij de laatste 3 maanden bezig was met het dieper weghalen van die steunsel. Al die tijd liep ze ook gewoon in de wei en stapte ik dafelijks met haar op het harde. Desondanks verstapte ze zich toch weer vorige week, had ze weer heel veel pijn en waren haar beide pezen dik. Mijn hoefsmid heeft ook geen goede oplossing meer waarbij we weten dat ze daardoor over een tijdje weer pijnvrij en risicovrij lekker zichzelf kan zijn op de wei.

Is het 100% zeker dat de pijn veroorzaakt wordt door de pezen?
Hoefzweren geven soms een beeld dat heel erg op peesletsel lijkt, tot oplopen van de pezen aan toe. Ze kunnen ook een heel acute, zeer ernstige kreupelheid geven.

Misschien is het handig om met een warmtecamera foto's van de onderbenen te laten maken. Dat kan vaak uitsluitsel geven over de plaats van het letsel.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Els Kleverlaan schreef op donderdag 5 maart 2015, 13:44:

Ja, die gedachte kwam bij mij ook al ff voorbij.

Dat is ook een goeie Els!

Groetjes Marlies

Misschien een vreemde reactie van mij.
Maar ik weet als geen ander hoe het voelt om last van je pezen te hebben (achillespees)
Ik kan uit eigen ervaring vertellen dat het met mij best goed gaat zo lang ik kan bewegen. Ga ik zitten of moet ik na een nacht slapen op staan dan is dat soms niet te doen. Zolang ik loop en sta is het allemaal wel te behappen.
Nu heb ik geen idee in hoeverre je mijn pees met die van een paard kan vergelijken maar ik denk dat het voor een paard, bewegings dier bij uitstek super belangrijk is om te kunnen blijven bewegen.
Geef haar de ruimte in een rustig veilig weiland eventueel alleen waar ze gewoon hapje stapje kan lopen.

Verder vind ik het idee van de thermofoto's een super goed plan!

Afscheid nemen kan altijd nog maar dan moet je wel voor jezelf echt het gevoel hebben dat je alles hebt gedaan.

Sterkte

Els Kleverlaan schreef op donderdag 5 maart 2015, 13:44:

Ook daarom zouden foto's van de hoeven zinvol zijn. Misschien is er ergens een horizontaal streepje te zien, van een oude doorgebroken zweer?
Is de pees over de hele lengte opgezwollen of alleen boven de kogel? Is er met een echo vastgesteld dat het om peesletsel gaat?

Mijn 22 jarige arabier heeft verschillende peesblessures gehad, zelfs bijna dwars af, door dierenarts al paar keer opgegeven, maar door wei-rust en heel langzaam opbouwen loopt hij weer top.
Maarrrr: mijn paard heeft zelden/nooit een pas kreupel gelopen door zijn kapotte pezen. En op de scan is te zien dat er echt grote gaten inzitten en dat het dus niet verstandig is om te rijden, laat staan galopperen.
Maar mijn paard wil echt nog niet met pensioen, en zijn grootste lol is rennen, dus ik doe alles met m, behalve rengalop en springen. Liever dat hij 'in het harnas' sterft dan kniezend op de wei, hij wil echt graag bezig blijven.
Maar ik vind het wel echt verschil maken of een paard pijn heeft of niet!!!!
Dus dit is niet te vergelijken met mijn paard.

Het belangrijkste is dat je je paard in ieder geval niet op stal zet met een peesblessure! Onze merrie, die 27jr is geworden kampte vanaf haar 10de met peesblessures. De eerste was op haar 10de. Ze werd afgeschreven door de da'sen van een gerenommeerde kliniek. Allemaal gaten te zien op de echo in het weefsel. Ze heeft een jaar in een wei gelopen met een paardje erbij. Teruggehaald en een jaar rustig stappen. Daarna heeft ze nog wedstrijden gelopen. Vanaf haar 20ste ging het minder. Ze verstapte zich heel erg. Kon amper staan. Ik heb haar haar ding laten doen. In het begin met metacam natuurlijk. Ook dat kwam weer goed. Toen kwam de ene na de andere peesblessure, gewoon rondom. Ik heb haar toen definitief op rust gezet. Gewoon bij de andere paardjes. Liet haar haar gang gaan. Deed ze gek, dan maar gek doen.
Daarna kreeg ze een soort van artroseachtige verschijnselen en kon moeilijk opstaan. Toen heb ik haar laten gaan.
Dus ik zou zeggen, als ze nog lekker met pensioen mag bij jou, geef de moed niet op!
Gr. Ingrid