Het belangrijkste is dat je je paard in ieder geval niet op stal zet met een peesblessure! Onze merrie, die 27jr is geworden kampte vanaf haar 10de met peesblessures. De eerste was op haar 10de. Ze werd afgeschreven door de da'sen van een gerenommeerde kliniek. Allemaal gaten te zien op de echo in het weefsel. Ze heeft een jaar in een wei gelopen met een paardje erbij. Teruggehaald en een jaar rustig stappen. Daarna heeft ze nog wedstrijden gelopen. Vanaf haar 20ste ging het minder. Ze verstapte zich heel erg. Kon amper staan. Ik heb haar haar ding laten doen. In het begin met metacam natuurlijk. Ook dat kwam weer goed. Toen kwam de ene na de andere peesblessure, gewoon rondom. Ik heb haar toen definitief op rust gezet. Gewoon bij de andere paardjes. Liet haar haar gang gaan. Deed ze gek, dan maar gek doen.
Daarna kreeg ze een soort van artroseachtige verschijnselen en kon moeilijk opstaan. Toen heb ik haar laten gaan.
Dus ik zou zeggen, als ze nog lekker met pensioen mag bij jou, geef de moed niet op!
Gr. Ingrid