Wat shetten en bevangenheid in de winter betreft.... het had volgens een toenmalige d.a.te maken met stress. Niet in de zin van nervositeit, maar met vermoeidheid van de voeten/van het lopen, waarvan ik aanneem dat het erger is als ze niet juist zijn bekapt.
Dat wordt dat mechanische bevangenheid genoemd (las ik)

Bedankt voor de info over het vastmaken van zooltjes. Ik durf momenteel echter ff geen ducktape om de hoeven te doen. Het is beetje vries/dooi op en af en dat betekent dat het glad is,. Met tape wordt het nog gladder, dus ik wacht even af.

Letje, ik snap dat gewoon hooi zomerhooi is, maar ik begrijp van jou dat dat ook al niet goed is(?) je noemde nl dat de tweede snede niet goed was?
(die heb ik dus.. omdat ik ervan uit ga dat de eerste snede te rijk is)

Overigens weet ik hoe de cushingtest wordt gedaan. Helaas al vaak meegemaakt. Het is de ir test waar ze voor moeten vasten.

Ik weet ook de prijzen van medicatie en bijwerkingen en dat is geen feestje, nee.
Maar het is wel zo dat een paard , als de medicatie pakt, een goed leven kan leiden en vaak zelfs weer de wei op kan
Bij een paard met EMS is weidegang vaak voor altijd uitgesloten. En dat betekent dus zand/tegelpaddock (heb ik dus niet), hele jaar door hooi (nooit nodig geweest hier en het zal nog geen sinicure worden om het juiste hooi hier te pakken te krijgen. Grote leveranciers komen hier niet -heb ik ooit naar gezocht- en je bent dus aangewezen op de plaatselijke boeren., extra stal nodig die grenst aan de aparte wei/paddock omdat ze minstens beschut moeten kunnen staan en liggen (is hier in de koude maanden verplicht en in de warme maanden staan de paarden zelf liefst binnen ivm insecten), een geschikte 'partner' (weet niet wie van de paarden ik dan mee moet opsluiten... de rest kan in principe gewoon in de wei en moet veel lopen vanwege andere problemen)

Dus cushing betekent levenslang dure medicatie met mogelijke bijwerking en het risico dat het niet pakt en EMS betekent het doorvoeren van fikse veranderingen hier in de wei van een ander (de wei is gepacht) waarvan ik niet eens weet of het mag en dat met een inmiddels weer lege beurs.

Liefst zou ik dus voor allebei bedanken.

Ik wist trouwens niet dat HB pas na een half jaar zichtbaar was. Bij de shetten zag de hoefsmid het steeds meteen en hij/zij zat er geen keer naast.
Dit keer was het echter op zijn zachts twijfelachtig. (ook voor de d.a. dus)

Heb trouwens de holtes boven de ogen gecontroleerd en mogelijk vergis ik mij. Ze lijken meer gevuld met haar. Je voelt toch wel duidelijk de kuilen. Je ziet alleen het tegenovergestelde door die dikke bossel haar. Dus tja...

Als het hb is, zou het het beste zijn als het voortkomt uit 'stress' op de hoeven door het moeilijke terrein. Dat klinkt logisch gezien de wijze waarop ze is bekapt en het feit dat het ontstond toen de modder opvroor.

Maar goed... de nek voelt toch hart en tenzij het verkrampte spieren zijn, is dat geen goed teken.

Vanavond komt iig de chiropraktor en ik zal zeker ook met haar overleggen. Ze is uiteindelijk ook paardenarts. Best mogelijk dat ik het in mijn paniek en stress zelf niet meer helder zie allemaal.

Ben wel eindelijk in het hoevenboek begonnen... heb alleen de vijl nog niet gevonden, maar goed... ben toch nog niet zo ver. Stom dat ik dat niet eerder heb gedaan, maar ik vrees dat ik het ver van mij af hield omdat het makkelijker was daar een bekapper voor te hebben en daarop te vertrouwen, gezien mijn ellendige rug.

Hb door een probleem in het lijf zie je aan ziekteverschijnselen. Dat hoeft helemaal niet aan een witte lijn van hier tot gunter te zijn. Dat hoeft zelfs nog niet een half jaar later te zijn. Het kan gemakkelijk zo zijn dat de zool met de wijkende hoefwand meetrekt en de voet alleen te lang wordt (is) en je alleen inwendig een verbrede witte lijn ziet, die dan op zijn beurt weer opgevuld is met nood laminair weefsel.
Ik zou me punt voor punt druk maken. Vanavond komt een paardenarts... wacht eens af wat die bereikt of zegt.

Een mens maakt zich de meeste zorgen om de dingen van morgen.... die nooit gebeuren.

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Piet schreef op vrijdag 7 februari 2014, 7:30:


Hm ok... stelt ook al niet gerust.

Klopt dat ik beter alles punt voor punt kan nemen in plaats van zo'n beetje gillend van de stress rond te rennen, maar ja Houdt het dan ook nooit op?

Ik zal idd vanavond even afwachten en dan de volgende stap bepalen

*kijkt even in de beurs en ziet de bodem*

Droomde van mennen en later nog een shet erbij, toen ik definitief het zadel op de haak had gehangen vanwege de pech met de paarden. Maar er komt definitief niets meer bij. Vanaf dit punt alleen nog maar hobbelpaarden voor mij.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 7 februari 2014, 7:52:

Zo gelijk daarmee!
Jawel, gewoon in je kop stop zetten. Loslaten wat niet nodig is. Over dingen die je niet weet moet je je nog niet druk maken want het hoeft niet eens allemaal zo te zijn. Je hebt er nu de juiste mensen bij gehaald, en de juiste dingen gedaan. Meer kun je niet doen. Afwachten wat zich daadwerkelijk presenteert en dan weer verder met de beste stap op dát moment. Kop op, misschien valt het allemaal wel mee, als je er constant zo bovenop zit zie je soms door alle details en microperspectief het bos niet meer (been there, done that...), en zo niet, dan schiet je die beer wel wanneer ie daadwerkelijk op de weg staat.