Heel interessant! Wat zou het mooi zijn als dit de toekomst wordt voor dwarslaesie patiënten.

En in dit kader nog een interessante!
http://www.ted.com/talks/lang/nl/kelly_mcgonigal_how_to_make_stress_your_friend.html

Hier zijn we eigenlijk wèl ons brein, maar op een heel andere manier dan we altijd gedacht hebben!!

Wij kunnen veel meer dan dat we denken, ze zijn ook nog steeds verwonderd over de kracht van het placebo effect. Onze overtuigingen bepalen onze waarheid, geloof jij in genezing, dan kunnen er echte wonderen gebeuren.
Ben je ervan overtuigd dat een bepaalde aandoening ongeneeslijk is, dan zal deze dat voor jou ook zijn.
Er is nog een hoop te ontdekken op dat gebied

Coralie schreef op zondag 19 januari 2014, 8:59:


heel interessant. Het kwam al vaker voorbij: bij dieren levert gevaar stress die ze nodig hebben om hun leven te redden (even kort door de bocht). Niet slecht dus. Ook het bijgeleverde effect van saamhorigheid door hormonen helpt: bij paarden zie je dieren die elkaar niet kunnen uitstaan in dagelijks bestaan ineens naast elkaar als er gevaar van buiten is.
Niet verwonderlijk dat bij mensen stress positief uit kan werken, vooral als je het deelt met anderen en als je anderen beschermt. De individualisering is verre van nuttig. Het leven heeft alleen zin als je goed voor jezelf zorgt zodat je anderen ook goed kan helpen, die jou dan weer helpen als het nodig is

Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat de klier die dat hormoon produceert een keer uitgeput raakt van nonstop adrenaline leveren. Met alle ongewenste gevolgen vandien.

Christel Provaas schreef op zondag 19 januari 2014, 13:33:


Maar dat beschrijft ze toch? Dat mensen die positief over stress denken, veel minder stres-verschijnselen hebben, en kennelijk dus minder stress-hormoon aanmaken?

Ik herken het trouwens wel:
dat ik blij ben met drukte, omdat het weer zo veel kansen geeft om nieuwe dingen te leren..

Wat een interessant onderzoek. Mijn broer heeft een zoontje van nu 5 jaar oud die bij de geboorte helaas twee keer gereanimeerd moest worden, hierdoor heeft hij hersenbeschadigingen opgelopen, o.a. geen verbinding meer tussen de grote en kleine hersenen en nog wat andere schade. De artsen in NL wilden en konden geen prognose geven over zijn toekomst, inmiddels blijkt dat hij flink motorisch gehandicapt is. Mijn broer en schoonzus willen proberen om hem zo goed mogelijk te laten ontwikkelen ondanks zijn handicap en reizen drie a vier keer per jaar naar Budapest om daar bij het Pieto-instituut te oefenen. De insteek van dit instituut is om de kinderen zo zelfstandig mogelijk te maken, en doormiddel van oefenen, oefenen en oefenen, bewegingen aanleren die ondanks de beschadiginfen in de hersenen niet kunnen, zodat de hersenen zelf deze nieuwe verbindingen gaan aanmaken. Inmiddels kan mijn neefje lopen met een rollator, rechtop zitten en wat woordjes zeggen, waar de artsen in NL dit voor onmogelijk hielden (en houden).

In NL wordt deze therapie niet meer gegeven, het is te intensief, en helaas ook niet meer vergoed, Wel worden alle electrische rolstoelen, aangepaste bedden, spraakcomputers, aangepaste stoelen etc, vergoed, want in NL is de insteek, maak het ze zo gemakkelijk mogelijk, koste wat het kost. In Hongarije is de insteek, eruit halen wat erin zit, hoe jonger hoe beter, zodat deze kinderen zo zelfstandig mogelijk meedraaien in de maatschappij.

Bedankt voor de link, ik stuur hem door naar mijn broer.

Alegria schreef op zondag 19 januari 2014, 23:12:


Weer zo'n gevalletje van artsen die de deur sluiten (zeggen dat het onmogelijk is), terwijl anderen die deur open zetten (lees: er vertrouwen in hebben dat het misschien wel kan en hier aan werken, om te proberen hoe ver je kunt komen).
Gelukkig voor dit jongetje, heeft hij ouders die geen deuren sluiten, maar juist deuren openen. Mensen die deuren sluiten, zijn de mensen met de beperking (zij denken dat het niet mogelijk is en daardoor beperken ze zichzelf of hun omgeving).
Gelukkig luistert niet iedereen braaf naar zijn dokter

Wat dat betreft is het zo krom, neem bijvoorbeeld doorligwonden. Over het algemeen makkelijk en goedkoop te voorkomen, maar in het ZH kunnen ze vaak de tijd niet nemen om hier aandacht aan te besteden. Met als resultaat: dure zorg en verbandmaterialen nodig. Veel pijn voor de patiënt, risico op infecties. Enz, korte termijn denken.
Zo zijn er nog meer voorbeelden te noemen, eeuwig zonde...

Korte-termijn denken kost uiteindelijk alleen maar méér geld. Kies je nu voor goedkoop, ben je later vaak veel duurder uit. Beetje jammer.

Talitha schreef op maandag 20 januari 2014, 12:31:


Ja mee eens.
Maar het gebeurt momenteel overal!
Bijna overal, maar dan wel heeel weinig bijna en veel overal..

Hier is nog zo'n interessante TED-talk:
Onderzoek in Amerika over het effect van rijkdom op sociaal gedrag.

http://www.ted.com/talks/lang/nl/paul_piff_does_money_make_you_mean.html