Wat een interessant onderzoek. Mijn broer heeft een zoontje van nu 5 jaar oud die bij de geboorte helaas twee keer gereanimeerd moest worden, hierdoor heeft hij hersenbeschadigingen opgelopen, o.a. geen verbinding meer tussen de grote en kleine hersenen en nog wat andere schade. De artsen in NL wilden en konden geen prognose geven over zijn toekomst, inmiddels blijkt dat hij flink motorisch gehandicapt is. Mijn broer en schoonzus willen proberen om hem zo goed mogelijk te laten ontwikkelen ondanks zijn handicap en reizen drie a vier keer per jaar naar Budapest om daar bij het Pieto-instituut te oefenen. De insteek van dit instituut is om de kinderen zo zelfstandig mogelijk te maken, en doormiddel van oefenen, oefenen en oefenen, bewegingen aanleren die ondanks de beschadiginfen in de hersenen niet kunnen, zodat de hersenen zelf deze nieuwe verbindingen gaan aanmaken. Inmiddels kan mijn neefje lopen met een rollator, rechtop zitten en wat woordjes zeggen, waar de artsen in NL dit voor onmogelijk hielden (en houden).

In NL wordt deze therapie niet meer gegeven, het is te intensief, en helaas ook niet meer vergoed, Wel worden alle electrische rolstoelen, aangepaste bedden, spraakcomputers, aangepaste stoelen etc, vergoed, want in NL is de insteek, maak het ze zo gemakkelijk mogelijk, koste wat het kost. In Hongarije is de insteek, eruit halen wat erin zit, hoe jonger hoe beter, zodat deze kinderen zo zelfstandig mogelijk meedraaien in de maatschappij.

Bedankt voor de link, ik stuur hem door naar mijn broer.

Alegria schreef op zondag 19 januari 2014, 23:12:


Weer zo'n gevalletje van artsen die de deur sluiten (zeggen dat het onmogelijk is), terwijl anderen die deur open zetten (lees: er vertrouwen in hebben dat het misschien wel kan en hier aan werken, om te proberen hoe ver je kunt komen).
Gelukkig voor dit jongetje, heeft hij ouders die geen deuren sluiten, maar juist deuren openen. Mensen die deuren sluiten, zijn de mensen met de beperking (zij denken dat het niet mogelijk is en daardoor beperken ze zichzelf of hun omgeving).
Gelukkig luistert niet iedereen braaf naar zijn dokter

Wat dat betreft is het zo krom, neem bijvoorbeeld doorligwonden. Over het algemeen makkelijk en goedkoop te voorkomen, maar in het ZH kunnen ze vaak de tijd niet nemen om hier aandacht aan te besteden. Met als resultaat: dure zorg en verbandmaterialen nodig. Veel pijn voor de patiënt, risico op infecties. Enz, korte termijn denken.
Zo zijn er nog meer voorbeelden te noemen, eeuwig zonde...

Korte-termijn denken kost uiteindelijk alleen maar méér geld. Kies je nu voor goedkoop, ben je later vaak veel duurder uit. Beetje jammer.

Talitha schreef op maandag 20 januari 2014, 12:31:


Ja mee eens.
Maar het gebeurt momenteel overal!
Bijna overal, maar dan wel heeel weinig bijna en veel overal..

Hier is nog zo'n interessante TED-talk:
Onderzoek in Amerika over het effect van rijkdom op sociaal gedrag.

http://www.ted.com/talks/lang/nl/paul_piff_does_money_make_you_mean.html