Je zou zo'n ophokvoorschrijvende dierenarts toch... en dan te bedenken dat er plannen zijn om een halfjaarlijkse verplichte apk in te voeren voor paardenbezitters, alleen door erkende da's uit te voeren... om alle alternatieve genezers te slim af te zijn... over regen en drup gesproken.
Maar dat terzijde.
Veel wandelen over comfortabele bodem werkt mee aan het herstel, dus jouw strandwandelingen (liefst langs de harde vloedlijn) zouden ideaal zijn. Beweging is genezing, ook met hb.
Verder is regelmatig bekappen cruciaal, met name het afronden van de toon en het laag houden van de hielen om zo het hoefbeen sneller grondparallel te krijgen. Dat kun je zelf, onder toeziend oog van je bekapper, of je laat hem elke 2 weken komen (duur grapje). In elk geval is toon afronden voor elke beginner goed te doen.
Magnesium erin en suikers en eiwitten aan banden leggen, wil ook helpen.

Hoi Cristel,

Dank je voor je antwoord!
De dierenarts vind ik echt ongelofelijk!
Hij had het over maanden strikte boxrust.
Het is een goed aangeschreven en dure dierenarts waarbij je in eerste instantie dan ook denkt dat je er goed aan doet.

Toen ik hem confronteerde met het advies van de andere DA gaf hij mij aan dat ik mijn paard ernstige schade berokken als ik haar toch uit stal haalde.
Enfin, ik ga er niet meer heen.
Kreeg wel gisteren de rekening van 780 euro voor de medicatie, controle, gipsverband en röntgenfoto.

--

Naar het strand is 10 min in de trailer.
En zou ik, nu ze goed loopt, bijvoorbeeld gewoon een uur langs de harde kustlijn kunnen stappen met haar? (Wandelend uiteraard)
Het zou geweldig voor haar zijn!

Ik heb de extra bevestiging nodig gezien het advies van de eerste DA.
Dat maakt toch onzeker.

Groetjes Fleur

Christel Provaas schreef op zondag 14 september 2014, 13:24:


Niks terzijde .Heel belangrijk!
Ik geloof de ongetwijfeld als schokkend bedoelde becijfering van 20% min of meer kreupele paarden en 30% rugklachten eigenlijk wel als die becijferingen afkomstig zijn van onderzoek onder de maneges en soortgelijke paardenfabrieken. Wat echter ontbreekt is een becijfering die de veterinairen een grond zou geven zichzelf kwalitatief boven de eerste de beste kwakzalver te verheffen.

Ook de conclusie: "... het houden van een paard wordt alleen maar duurder als hij een blessure krijgt en de dierenarts moet worden gebeld. Daarom gaan eigenaren het alternatieve medische circuit in." lijkt mij nergens op gebaseerd en onjuist. Eigenaren gaan, denk ik (zie PN e.a. internetfora), niet vanwege kosten een alternatief circuit in maar vanwege een algemeen en te vaak geconstateerd falen van de veterinaire beroepsgroep. Hetzelfde internet geeft de stellige indruk dat verreweg de meeste eigenaren het beste voorhebben met hun dieren, dus daar kan het op zich niet aan liggen.

Is dat erg en/of onontkoombaar? Immers, aan verreweg de meeste medische sores kan ondanks al onze huidige technische kennis weinig gerepareerd worden hetgeen al voor mensen onderling geldt maar dubbel en dwars als het om gehouden dieren gaat. Een kostenaspect speelt daarin zeker en onontkoombaar een rol: wanneer de reparatie duurder is dan de aanschaf van een nieuwe gaat een auto de schroothoop op, wanneer de reparatie van een melkkoe duurder is dan haar opbrengst besluit de boer dat ze naar de slachter verhuist en sinds enkele weken is de maximaal rendabele reparatie van een mensenleven in NL door specialisten ingeschat op 80000 euro op jaarbasis hetgeen de nodige stennis in de media veroorzaakte.

Midas Dekkers schreef al vrij lang geleden (o.a. in "Het Edelgedierte") dat de gemiddelde dierenartspraktijk voor een significant deel bestaat van onzinbehandelingen en wat deze beroepsgroep voor elkaar gekregen heeft aan wettelijke verplichtingen. De halfjaarlijkse APK (Algemene Paarden Kontrole?) die de KNMvD als aanloopje op en in zicht van het de ministeriële aandacht voor "de sector" dit najaar graag zou willen past daar denk ik naadloos in zolang de dierenartsen niet tegelijkertijd met werkende oplossingen c.q. betaalbare reparaties komen voor de 20% min of meer kreupele paarden en 30% rugklachten want constateren is iets totaal anders dan repareren!
Nergens zie ik een veterinair haalbaar statement over wat "de sector" kan ondernemen om dit probleem op te lossen. Of moeten die 20 en 30% per omgaande naar de slachter zodat "de sector" vervolgens kan beweren dat de gezondheid van het paardenbestand aanmerkelijk is toegenomen? Leg het maar uit... zolang echter van effectief repareren geen sprake is zal constateren nutteloos zijn. Dat heeft op zich niets te maken met al dan niet kwakzalvende dierenartsen.

Tot zover mijn zondagcolumn van deze week op PN