Heeft iemand ervaring met Rambo Micklem Bridle?
Mij lijkt het een ideaal hoofdstel omdat het als hoofdstel met of zonder bit gebruikt kan worden, kaptoom en halster in 1. Ik zit nog in overgangsfase naar geheel bitloos. In bak rij ik met mn Hannoveraanse hoofdstel waar ik bit uithaal en teugels maak ik aan ringetjes aan lage neusriem vast. Als ik bos inga doe ik bit wel in ( jaja ik weet het maar we werken eraan) heb dan zowel aan bit teugels als aan neusriem. Gewoon als "zekerheidje". Ik rij dan met teugels aan neusriem, teugels aan bit als een noodsituatie zich voor doet. Met longeren en grondwerk kaptoom zonder ijzer, soms rij ik daar ook mee. Ik heb al redelijk veel bitloze hoofdstellen getest en sidepul, Hannoveraans zonder bit en kaptoom werken opzich fijn maar alles in 1 is makkelijkste.

Volgens de omschrijving is het anatomisch gevormd naar paardenschedel en uiterst comfortabel voor paard. Hoofdstellen zijn erg duur, zijn ze dat waard?

joop schreef op maandag 11 augustus 2014, 10:42:


Die spreiding is toch bekend?
Gedefinieerd door de beleving: "Naar mijn idee is er iets niet goed, maar niet ziek genoeg om kreupel te gaan". Of daar een verborgen ernstigheid in zit is onbekend. Het gaat echt deels om beleving, de een zal wat straalrot onbelangrijk afdoen, een ander maakt er een halszaak van. De diehard in bekappen ziet uiteraard veel meer, heeft veel sneller aanmerkingen dan de volslagen leek, ook wrsch. veel meer dan die GD-dierenarts.
Ik zou het niet zo verzonnen hebben maar blijkbaar is dit toch geen onpraktische spreidingsdefinitie, want iedereen schijnt toch wel een idee te hebben over wanneer hoeven niet helemaal goed naar zin zijn. Wat er precies scheelt is in eerste instantie als data niet eens zo belangrijk.

Al betekent dat uiteraard ook niet dat wanneer hoeven gezond geacht worden ze tevens biologisch correct zijn: dat is dus een vrijwel zekere vals-positief maar die geldt de GD-dierenarts even goed.
Maar ook wanneer "biologisch correctheid" (en wat is dat precies in verschillende omgevingen?) als maatstaf genomen zou worden, zou er een zekere spreiding zijn aangepast aan de omgeving. In die zin schiet dat niet eens zoveel op. De GD-dierenarts past deze maatstaf trouwens ook niet toe!

Als je het echt een stap beter zou willen doen, moet onderzocht worden hoe de bellcurve van spreiding van deze beleving in elkaar zit, waar een grens van onjuistheid (vals-negatief/vals-positief) gepasseerd wordt (en waar leg je die grens) én hoe die zich verhoudt tot het uitzonderingsgebied van resultaatdata. De vraag is denk ik nog maar hoeveel praktische winst daarin zit.
Ongezien denk ik, dat in geval van de enquête er een geleidelijker en groter spreiding te verwachten valt, in tegenstelling tot de GD-dataverzamelaar die een veel stijlere curve zal veroorzaken maar met ook een veel groter deviatierisico. In andere woorden is de kans dat er "een paar missers" in de enquete sluipen relatief veel groter, maar is de kans op een wezenlijke miskleun bij die ene DA veel groter. Allemaal een beetje lood om oud ijzer dus zolang onderzoek niet veel beter vanaf ground zero wordt opgebouwd.
Ieder op de eigen manier zijn beide onderzoekjes oppervlakkig; het maakt denk ik voor een definitiestramien als dit niet eens uit of, in geval van GD, er een DA min of meer gestandaardiseerd naar hoeven heeft gekeken of dat de dataopname naar beleving van de enquete-invuller is gedaan. Iig hebben we zo geen last van valse nauwkeurigheid.

Echter en nogmaals: de gehanteerde belevingsdefinitie heeft daar geen last van!