e m kraak schreef op zaterdag 28 april 2012, 20:20:

Ik heb een antwoord aangevuld met met nog wat aanverwante papers op mijn mail naar mevr. de Cocq ontvangen :)
Als zij het goed vind zal ik onze mailingen t.z.t. hier plakken.
1 klein beginnetje

Citeer:

Fijn. Dát zijn we eens. Hoe dan ook moet de berekening sluiten anders zit er ergens iets niet goed.
Verder gaat zij er inderdaad vanuit, zoals ik vermoedde, dat de ruiter bij lichtrijden in de stijgbeugels staat (gelijk een jockey) hetgeen totaal anders is dan ik het ooit heb moeten leren.
Kunnen jullie hier, voor we verder gaan, mij even snel en massaal antwoorden of jullie dat inderdaad tegenwoordig zo (bij lichtrijden staan in de stijgbeugels) leren?
(ik besef dat ik deze vraag beter op Bokt kan stellen maar daar kom ik nu eenmaal niet...).
Mijn tweede, gekoppelde, vraag is: Wie heeft hier lichtrijden zonder zadel geleerd en wie niet?

Om meteen op je laatste vragen te antwoorden. Wij moesten vroeger zonder beugels lichtrijden. Ik geloof dat ik het destijds ook wel zonder zadel heb geprobeerd, maar iig zonder beugels. Maar ik ben van de oude stempel en wat ik momenteel zie is lichtrijden omdat ruiters niet kunnen doorzitten
(ik moest vroeger -jaja. goede oude tijd- hele lessen rijden zonder beugels... Bovendien, toen ik als kind wilde paardrijden en mijn moeder als weduwe daar geen geld voor had, zette de opa van een vriendinnetje ons af bij een wedstrijdruiter waar we hele dagen tuig mochten poetsen, stallen uitdoen etc in ruil voor zitles aan de longe... zonder zadel, zonder beugels als klein meisje op een groot paard. Dan leerde je vanzelf zitten -hoewel ik in later stadium er nog vaak genoeg vanaf gemieterd ben, daar niet van)

Maar wat ik tegenwoordig veel zie is echt lichtrijden omdat de ruiters anders als een stuitballetje in het zadel zitten. Of het overal zo is, weet ik niet. Dat moet de jonge generatie maar beantwoorden.

Ik zie overigens ook soms jeugd als een huis op een ongezadeld en onopgetuigd paard door de wei racen, maar ik geloof niet dat ze dat in een manege hebben geleerd.

De rest van je verhaal is boeiend. Kan er niet zoveel zinnigs over zeggen, behalve dan dat ik benieuwd ben naar het antwoord want ik had dezelfde verwarring.

In hoeverre de rug leidt van al dan niet lichtdraven is, denk ik, afhankelijk van heel wat meer variabelen zoals de gangen van het paard, de kunde van de ruiter etc etc.

En als we het dan toch over belasting hebben... ik zou eens een grootscheeps onderzoek naar paardenruggen in alle disciplinen willen zien. Ik heb soms het vermoeden dat we met zijn alles de rug van het paard heel wat meer verklooien dan we zelf denken, maar kan er naast zitten. Zou me toch benieuwen of er heel wat meer problemen in de paardenrug zitten dan we vermoeden.

e m kraak schreef op zondag 29 april 2012, 3:17:


Wat ik weet van veel ruiters die de afgelopen jaren hebben leren rijden (meestal op een manege, of van een orun-mens), dat zij leren dat lichtrijden "staan-zitten-staan-zitten" is. En als je dat "lichtrijden" dan ziet, dan is dat indersaad sta-zit-sta-zit; het heeft eigenlijk niks met lichtrijden te maken.


Ik. Dat is zo'n 35 jaar geleden. En we mochten pas lichtrijden wanneer we konden ZITTEN. Wij moesten eerst leren doorzitten, vloeiend meegaan in de bewegingen van het paard, balans en onafhankelijke zit ontwikkelen, bovenlijf, armen en handen stil, etc. Wanneer we dat goed konden, mochten we het lichtrijden proberen en dat ging dan eigenlijk vanzelf, omdat je al geleerd had om vanuit je zit gewoon mee te gaan in de beweging van het paard.