Cindy Helms schreef op dinsdag 22 februari 2011, 8:52:


Ja, je zult die basis er wel in moeten hebben en dat moet inderdaad op de grond 100 % zoniet 200 % zijn. Niks is zo irri en gevaarlijk als een paard dat niet wil lopen of een sneller tempo loopt. Ik heb bij de handpaarden een extra ring onderaan de kinriem bevestigd dus de leadrope clip ik daaraan vast en niet aan de zijkant van het halster/hoofdstel. Ik neem een dunne leadrope van ca 3 meter mee. Langer en dikker niet want dat wordt een te dikke kluwen en het uiteinde komt dan op de grond te hangen. Paard moet daaraan zelfstandig meelopen dus touw hangt 'met een glimlach' zoals wij dat hier zeggen (doorhangend) en er is alleen druk als dat nodig is. Niks is zo erg als meesjokkende paarden met hun hoofd en lange nek vooruit aan een trektouw (en hoevaak zie je dat niet, ook als persoon ernaast loopt?). Brr, daar gruwel ik van.
Dat laat meteen zien dat ik het ook niet wenselijk vind dat een paard maar overal uit de berm mag snacken en stilstaan om aan mest van andere paarden te ruiken etc. Is gewoon erg onhandig en afleidend van het 'werk'. Ook als ze zelf willen mesten moeten ze doorlopen, dat moet je ze wel leren. Dus de bereidheid om voorwaarts te willen moet er wel al in zitten.

In eerste instantie is het voor het handpaard even wennen dus omdat jij er niet meer naast loopt en zij/hij naast jouw leidpaard moet lopen en zijn cues van bovenaf krijgt. Hij ziet dus ook een stuk minder lichaamstaal maar moet wél zelfstandig meelopen en hij kan niet lekker makkelijk achter je aan sjokken. Hebben ze meestal een paar minuutjes voor nodig en dan gebruik ik wel druk op het touw om het paard tot naast me te laten komen: druk los, belonen met stem. Paard kent dan het commando 'en dóór' natuurlijk al, dat gebruik ik hier om elk paard dóór te laten lopen. Hier een voorbeeld dat niet eenvoudig te regelen is met voedselbeloning van op je leidpaard gezeten want je moet opzij hangen terwijl beide paarden rechtdoor moeten lopen. Voordeel van BD is dat zij mijn gerommel van op haar rug na al deze jaren wel gewend is en weet dat zij gewoon door moet lopen want ik hang regelmatig achterstevoren of opzij om bijvoorbeeld een hoofdstel te verstellen of een singel van een handpaard te checken . Maar voor een handpaard dat nog moet leren is dat teveel extra.

Als je op een smal pad bent of langs verkeer moet, moet het handpaard naar achteren gewezen kunnen worden en achter je blijven meelopen ipv ernaast, weer aan doorhangend touw (dus niet stiekem een hapje gras gaan eten). Zodra er weer plaats is vraag ik het paard weer naast me. BD heeft nog wel eens de onhebbelijkheid dat ze wil gaan lopen trappen als het paard te dicht op haar kont loopt (afstand dus) en mijn touwtje is maar 3 meter lang dus soms moet ook ik wat improviseren en haar iets schuin laten lopen met haar achterhand weg van het handpaard want ik wil de voorwaartsheid er wel in blijven houden en tegelijkertijd het handpaard niet teveel op de rem zetten/angstig maken. Uiteraard corrigeer ik BD want ze mag dat niet doen.

Het enige echt moeilijke is wanneer het handpaard vóór je terecht komt, dan verlies je een stukje controle en kan hij je de weg versperren of om je heen circelen naar je linkerkant en dan krijg je een hoop geklooi. Vandaar dat moeilijke dingen zoals verkeer of geluiden aan de hand vooraf goed geoefend moeten zijn zodat het handpaard niet ineens schrikt en een sprong naar voren maakt.
Het is hier dan ook regel dat de handpaarden nooit vóór BD mogen komen met hun neus, wel op gelijke hoogte. Als ik een rijder meenemen op een handpaard (beginners) dan spreken we altijd af dat ik zijn/haar linkerteugel mee 'bedien' en de persoon zelf de rechterteugel. Leadrope wordt dan links bevestigd (niet onder de kin) bij de linkerteugel.

Ik ga effe op verzenden drukken, er vallen me gegarandeerd zometeen nog wel dingen in.

Groet, Pien

Ans Jondral schreef op dinsdag 22 februari 2011, 9:53:


Dat je op gevoel met haar omgaat, vind ik iets heel moois. Er moet alleen inderdaad een stukje ratio bij zijn.

Als ik jouw verhaal lees, moet die trailer ook iets gewoons worden. Je zegt: 'We hebben ook veel routines, als daar van afgeweken wordt, is ze in de war en wordt ze opstandig.' Eigenlijk moet er dus een manier zijn om die trailer in je routine op te nemen. Heel stiekem, zonder dat heel duidelijk wordt dat het om die trailer draait.

In een van je eerdere posts las ik dat je met een jaar of twee wel de mogelijkheid hebt om voor lange tijd een trailer ter beschikking te hebben. Dan zou ik die altijd ergens zetten, waar je veel in de weer bent en 'zomaar eens langs loopt', 'zomaar eens op de klep een appeltje zit te eten en je paard een pluk hooi staat te knabbelen'. Heel langzaam, spelend, hoort dat ding bij jullie routine.

Maar daar heb je nu niks aan. Ik snap zeker dat je iemand zoekt. En dus iemand die goed weet wat hij doet en zeker niet bang is voor paarden. Ik ben alleen bang dat je voor deze keer vervoeren geen duurzame oplossing kunt vinden. Daarvoor is het al te snel. Je kunt het niet opnemen in jullie routine. En volgens mij is die routine jullie houvast en varen jullie daar allebei wel bij.

Helaas woon ik veel te ver weg, ik kan je dus niet verder helpen. Behalve dan, net als ieder ander tips geven. Maar dan ben je nog steeds maar alleen... Sorry. Maar wel super veel succes. Ik hoop dat je toch een duurzame oplossing vindt. Dat is voor jullie allebei het beste/leukste.

Liefs Marsha

Ik denk ook een kwestie van gewenning.

In een andere situatie: Ik reed veel met trouwkoetsen en paardentrams. Op een keer werd van te voren gezegd dat er vrij dichtbij vuurwerk (feestelijk, geen knalvuurwerk) af werd gestoken. Wij hebben toen hetvolgende gedaan: Watten in een panty, panty dichtknopen, de grote prop in de oren en van die oornetjes erover.
Het was onplezierig rijden, je hebt weinig contact met je paard. Met mennen doe je toch het meeste op je stem. Het hielp echter wel super tegen het geluid van het vuurwerk.

Maar let wel: Ik ben zeker geen voorstander van oordoppen. In de meeste gevallen vind ik dat de paarden er best aan kunnen wennen.

Liefs Marsha

Christel Provaas schreef op dinsdag 22 februari 2011, 10:04:

Geluid was voor de paarden bedoeld, voordat er echt geladen en gereden ging worden... Langzaam opbouwen.
Ik wild het inderdaad een keer doen maar is er nooit van gekomen.
Ja. zoiets stelde ik me erbij voor. Ook de zog van passerende vrachtwagens lijkt me raar. Ik verbaas me altijd dat ze er zo kalm onder blijven eigenlijk.
Oordoppen lijkt me ook niet iets dat je constant gaat gebruiken, maar misschien als een tijdelijk nood-iets wel een idee? Als er al een echte "oordop" voor paarden bestaat. Kan me er geen voorstelling van maken eigenlijk...

Het knoppeke van Amir werkt!
Bedankt Cindy,

groeten,
Liesbet

Ans Jondral schreef op dinsdag 22 februari 2011, 9:53:


Ans je geeft hier voor jezelf en jouw paard een hele goede schets van hoe jullie relatie tov elkaar is. Dat is al heel erg belangrijk om verder te komen, begrijp dat ook.
Jouw paard heeft mijn hart al lang gestolen, dat weet je. Ze is koppig, eigenwijs ... een rasechte merrie, maar ze wil echt wel voor je en samen met je werken. Als je haar maar niet in haar eer krenkt en onduidelijk wordt. Want dan neemt ze inderdaad je ruimte in en probeert ze jou op andere gedachten te brengen. Eens je haar voor je gewonnen hebt en een correcte leider bent voor haar, kan je met haar het land uit.
Heb ik hier ook 2 u gestaan hoor ... zij in de regen ... ik lekker binnen leunend tegen de zijwand ... doen alsof ik me dood verveel en wat staan gapen ... manmanman, daar ging mijn dineetje, maar ik geef op zo'n moment geen duimbreedte toe en beloon onmiddellijk elke intentie van haar in de goede richting. Daarna amper ooit nog een discussie met haar gehad. Ze had het wel even gehad met koppig zijn
Ik heb hier zelf een keertje voor gehad dat het alarm van mijn wagen afging terwijl ze net helemaal op de trailer stond. Nou schrok ze zich even een hoedje. Ik niet. Ze is netjes blijven staan en erna er ook weer op en afgegaan.
Wat ik haar eigenlijk het liefst van al geleerd had, was van achter er op, stilstaan en van voor er af. De associatie doorbreken met achterwaarts eraf rennen bij paniek. Zover waren we dus wel. De volgende stap zou geweest zijn eens de voorbar sluiten, weer los en er weer af langs voor en dat afwisselen met de achterste bar enz enz. Maar dat is trainen inderdaad. De klus willen klaren op één dag of op een veel te korte termijn gaat hel worden voor haar en voor jezelf. Alle vertrouwen en respect zal weer ver te zoeken zijn.
Als je wilt kom ik nog wel eens kijken of ik je kan helpen hierbij Ans. Ik zou liever hebben dat je een andere oplossing vind omdat ik al genoeg werk te doen heb en andermans paarden trailerladen daar geen onderdeel van is. Maar ik vind het sneu voor je dus, wil ik wel mijn goed hart laten zien als je geen oplossing vindt

Cindy

Ging sneller dan je verwacht had hé?!
Hij zag er goed uit die Amir van je. Je hebt de afgelopen hard met hem gewerkt zag ik. Chapeau!

afgelopen maanden dus.
was een woordje vergeten

Anja Seijn schreef op maandag 21 februari 2011, 18:24:

Ik stond er dus letterlijk bij en keer er naar


Zie het zo voor me ... en jouw gezicht ook

Het is zo raar he, alles trainen we. Aan het stalletje op wieltjes, want wat is het meer, wordt door mensen die niet door een noodgeval willen overvallen worden veel aandacht besteed. Er wordt geoefend totdat het paard er min of meer vrijwillig in blijft staan en dan denken we zó mijn paard is trailermak.....
Daarbij wordt dan vergeten dat het daarná eigenlijk pas begint.
Zoals beschreven is het een ongelooflijke teringherrie in zo'n ding, alles beweegt, alles klettert en klappert, paard moet constant zijn evenwicht bewaren en leren zo te gaan staan dat ie niet om dondert bij een rechterbocht , om meteen daarna een linkerbocht in te gaan.
Vaak gaat het goed, maar heel vaak wil het na een paar ritten dat stalletje niet meer in. Hoe slimmer het paard, hoe meer problemen...Logisch.
Hebben we dat makkelijk gemaakt voor hem? Hebben we paard daaraan laten wennen ? Nee hoor.
Als ik en paard help trailerladen, rijden we de eerste keer niet verder dan 20 meter en wordt hij daarna weer uitgeladen en mag een 5 minuten grazen, dat doen we zoveel keer als nodig isen onder alle weersomstandigheden, nat, droog, waaien enz. totdat er voor die 20 meter geen enkele schrik meer is voor een stang, deur dichtdoen, optrekken en remmen. Daarna een 50 meter met een héle flauwe bocht, eruit en grazen. Al moet het 10 keer, niet verder dan dat er geen onrust meer is bij het paard, daarna 100 meter, links, rechts, stoppen eruit en dan pas een heel klein stukje waar ander verkeer is, maar dan ook weer na de eerste vrachtwagen, stoppen en grazen.
Zó train je trailerladen. Paard went aan de kakafonie van geluiden en weet dat er iets prettigs volgt.
Iemand die zegt dat dit op één dag kan valt in dezelfde categorie als dat zadelmak maken in een mum van tijd kan omdat je er een zadel op kunt leggen en erop kunt gaan zitten.

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Martina schreef op dinsdag 22 februari 2011, 9:48:


Hallo, Martina,

Wat paarden horen tijden zo'n rit? Hier info uit eerste hand:

Toen mijn vorige paard naar ons huis vervoerd moest worden, heb ik de hele rit in de trailer gestaan. Ze was doodsbenauwd, had last van haar schouder en kon daardoor haar evenwicht niet goed houden. We moesten haar ook nog verdoven omdat ze anders gewoon niet de trailer in zou lopen ivm de schouder, bergop waarts was erg moeilijk voor haar. De chauffeur was erg handig en schoof haar er praktisch zo in. Ik heb veel bewondering gekregen voor paarden die zonder problemen een trailer in gaan en zich laten vervoeren.

Ik vond het een gruwelijke ervaring, en dat met een zeer ervaren chauffeur die door de bochten kroop, voorzichtig remde, optrok! Je ziet absoluut niet waar je heen gaat, rotondes zijn een verrassing, passerende auto's, vrachtwagens die je tegenkomt, je wilt niet weten wat dat voor vreemde geluiden/effecten geeft in een trailer. Ik vond auto's die wilden inhalen en kort achter de trailer hingen erg bedreigend, alsof je achtervolgd word door iets wat er op uit is je op te eten. Het gesuis van de wind is onbeschrijfelijk, en dit was een goed onderhouden, aardig nieuwe paardentrailer. De snelweg was vreselijk, wat komen er idioten met een snelheid langs scheuren, elke passerende auto trekt gewoon aan de trailer. We moesten de snelweg wel nemen, de andere routes duurden twee keer zo lang en de wegen waren dermate slecht dat we niet zeker wisten of Indy wel kon blijven staan.

Als ik Lily en Kim moet vervoeren, huur ik een kleine paardenvrachtwagen, dan maar veel geld neertellen.

Monique

Mijn vader, wit om z'n neus, deed het nooit meer zei hij zo'n ding testen op geluid en ik had nog wel zo voorzichtig gereden !
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Leuk he die merries, heb er ook eentje die nu pas echt door gaat krijgen (en ik zelf ook) wat trainen is. Leuk en leerzaam voor ons beide. Ze dagen wel de leiderskant in een persoon uit en daar wordt je als mens ook alleen maar sterker van.

Als ik het verhaal van Ans zo lees dan is Ans toch ook een beetje bang van trailerladen geworden en dat heeft die slimme Pete heeeeel goed door en maakt daar mooi gebruik van om de leider positie te testen.

Maar als leek toch een vraagje - als de mountain (Pete) niet naar Mohammed (de hengst) wil komen kan Mohammed dan niet naar de mountain komen ... het gaat toch om het dekken van meer dan een paard heb ik begrepen, dus hij ook een lol uitje ..!

En ik neem aan dat die dekhengsten geen trailer problemen hebben. Jammer dat ze niet binnen de geurstraal zitten, dan kwam die vanzelf wel aanrennen.

Als dit allemaal niet kan - dan zou ik persoonlijk HELP Nils roepen - hij heeft hulp aangeboden- hij heeft trailer - hij heeft auto - hij heeft ervaring - hij heeft authoriteit en daar zal ze vast wel van onder de indruk zijn.

Kratje bier erbij en clickeren maar.

Cindy Helms schreef op dinsdag 22 februari 2011, 11:24:


Super Cindy!, het lek boven.
DAT is waar het allemaal om draait, om konsekwent zijn.
Ik geloof niet in koppige en eigenwijze paarden.
Ik geloof in paarden die alles op de voor hen gunstigste manier uitleggen en dat hoeft niet te zijn wat wij willen.
Paarden zijn daarin veel scherper, directer en slimmer dan mensen.
Afijn, het wordt ze geleerd!
Hoe vaak zie je niet voor je ogen gebeuren.
Paard wordt iets gevraagd, staat daar even over te denken of ie dat ook wil en hop er wordt iets anders gevraagd wat hij zonder aarzelen doet, omdat ie dat prettiger of makkelijker vind.
Een volgend keer wordt het weer gevraagd en paard wacht gewoon even totdat de begeleider het beu wordt want op datzelfde monent hoeft het niet meer!
Ik heb ooit eens iemand tijdens een les 23 minuten laten stilstaan met de opdracht van je beweeegt niet, je kijkt niet naar hem en je zegt niks tegen niemand, voordat het paard beweegt...(en ze moest een volle les betalen )
Na 23 minuten kwam het paard naar haar schouder ipv aan het eind van het touw.
Hij snapte dat ze nooit meer op zou geven en langzaam maar zeker is het stilstaan minder geworden, omdat het geen voordeel meer bracht voor paardlief.
De juffrouw vond dat achteraf haar beste les ooit

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.