mirel schreef op maandag 21 februari 2011, 17:25:


Dat denk jij! Ik heb ooit in het grijze verleden een klant gehad die had een postzegelhandel. Nee, geen postkantoor, maar oude postzegels, gestempeld, ongestempeld, drukfouten, beperkte oplagen etc. etc. Nou dat mannetje werd er toch serieus opgewonden van en o wee als er een hoekje van af was, dus het zegeltje een tandje mistte ... DRAMA! Ik heb er nog niet naar gezocht, een postzegelforum, maar denk dat die er best zal zijn. Ik kan ook voetbalplaatjes gaan sparen hé?
Je had dat kleine ding moeten zien gaan ... hoppa ... zo er over en het was echt geen lage omheining of zo. Shetjes stonden beduusd te kijken ... hee, onze gast gaat er vandoor zonder bedankje! De paarden waren helemaal door het dolle "Jippie, ze is er weer! Ze is er weer!" en met z'n allen racen, bokken, maf doen! Ik stond er dus letterlijk bij en keer er naar "what the fuck is dit!!!!" Gaan het nu 100% springgeiten proof maken ...

Anja Seijn schreef op maandag 21 februari 2011, 18:24:

Ik stond er dus letterlijk bij en keer er naar


Zie het zo voor me ... en jouw gezicht ook

Gisteren weer met Goke naar België geweest. De afgelopen keren had ik telkens iemand bij me en ik had nu de behoefte om Eddy Druppel eens helemaal voor mezelf te claimen. Het wijken is geen bezwijken meer dat gaat super goed. Maar Goke, zo is gebleken afgelopen zondag is urban proof maar niet gewend aan bossen ... dus bij iedere struik en onbekende boom moet mevrouw effekes zelf controleren of er geen Bengaalse tijger op de loer ligt ... daarnaast heb ik op vreemd terrein en met vreemde paarden moeite om Goke van een groep weg te rijden in een galop ... nope, doet ze niet ... verrekt ze ... want ja, die tijgers hé? Gooit dan extreem op, waardoor ik niet goed terug kan komen in een doorzittende houding en dan krijg je toch wel een heel vreemde manier van ruiterhouding!

Eerste galop liet ik mij volledig verrassen dat ze het überhaupt deed!!!! Vlak terrein, dan heeft ze geen bedenkingen, maar toch volledig verrast. Gevolg: we gingen als een dronkenman al dwalend het veld over ... hee maar wel in een galop!!!

De daarop volgende galop was er één van een absolute beginner steeds sneller draven en dan galophulp om er vervolgens als een jachthond (ahum) van door te schieten. Sloeg dus ook werkelijk nergens op!

Eddy vond het tijd om toen maar eens in te grijpen. We gaan het paard voorbereiden op een snellere gang en vragen om haar attentie "let op, we gaan zo vertrekken" ... terug in een relaxt drafje zodat je relaxt kan doorzitten op een Fries (anders gaat het never nooit nie lukken) en dan kus en go, maar dan die go ook wel weer gecontroleerd dus met cruise control ... jippie!!!

Maar kon nog leuker ... vanuit stilstand, wederom attentie en aandacht ... prikkelen met halve kusgeluiden en daarna de hulp geven met een overtuigend kusgeluid ... en jippie ... daar ging mijn zwarte parel weer!

Bij Goke viel en kwartje snel en na een paar keer oefenen, begon ze hetzelfde enthousiasme te vertonen als een "heter" paard ... ja, ja, vrouw ... zeg het, zeg het ... dan gaan we! Oftewel Goke zat in de "volbloedmodus" ... sjieke dinges die Goke van mij!

Ook daarna nog een aantal keren bij de groep (Eddy en Judith) weg gegaloppeerd en dat ging pakken beter. Eén keer sprong ze op 4 benen in stilstand vanwege wat boomstammen die er lagen ... dan is het toch maar goed dat je in verlichte zit galoppeert op terrein ... anders was het een cursus "schoon vliegen" geweest Maar dat is een kestie van trainen, terug gaan ... weer laten galopperen tot voorbij de boomstammen, totdat ze voldoende beseft dat ik ook best wel weet wat ik doe en zij best op mij mag vertrouwen. Heb ik toen niet gedaan, maar later bij een plas water wel

Tussen alle bedrijven door het paard leren draaien, zonder sleuren uiteraard, op zijn plaats en dat ging ook super.

Goke was content en ik ook ... zij bij Outback aan het hooi en water en ik aan een lekkere mok warme chocolademelk, waarna we weer tevreden naar huis zijn terug gekeerd.

A.s. zaterdag gaan we weer ... hoe bedoel je geen stress van trailerladen ... maar dan gaan we Stephanie met haar paard Liz naar Eddy brengen. Goke gaat mee, want als we er toch zijn, gaan we gelijk maar effe lekker door de bossen struinen.