van lennep schreef op maandag 12 april 2010, 20:35:
> Het bestaat nog steeds , alleen moet je het nu zelf willen , en zelf
> regelen.
> Het is zeker niet meer vanzelfsprekend.
> En sjesus wat is het moeilijk om precies te benoemen wat er onder je
> gebeurd , maar ik kan het inmiddels!!! met de oogjes dicht! alhoewel het
> nog geen automatisme is...
> Maar zitten heb ik er nog niet mee geleerd
>
Het kunnen benoemen van de beenzetting vind ik een essentiëel onderdeel van het (leren) paardrijden. Aanvankelijk nog door te kijken en daarna door te voelen wat er met jouw lichaam en zit gebeurt wanneer een paardenbeen wordt neergezet of juist opgetild. Hoe anders kan een rijder leren de bewegingen van het paard onder hem/haar te volgen of er juist invloed op uit te oefenen (zoals oa galopwissel, stappen te vergroten, rollbacks etc).
Zitten leer je er wél mee hoor, want het begint met te kunnen volgen, meegaan in de beweging, je bewust te worden van wat dat paard daar onder je aan het doen is en wat de invloed hiervan is op jouw lijf.
Groet, Pien
Verhalen
