Tijdens het tuinieren was ik net een college van Robert Sapolsky op Youtube aan het beluisteren, en toen moest ik aan deze draad denken. Hij beschreef namelijk dat sommige zwangere dieren in de aanwezigheid van een nieuw mannetje een pseudo-oestrus vertonen, en zo de overlevingskansen voor hun ongeboren kind vergroten. Door als het ware net te doen alsof ze vruchtbaar zijn, verkleinen ze de kans op infanticide door het nieuwe mannetje.

Het ging hierbij dus om diersoorten waarbij infanticide voorkomt, maar Sapolsky beschreef eerder in het college dat bij wilde paarden gezien is dat nieuwe hengsten ogenschijnlijk doelbewust zwangere (door een andere hengst bevruchte) merries opjagen, met stressgerelateerde abortus tot gevolg (waarna de betreffende hengst de merrie dus zelf kan bevruchten).

Is het hengstigheidachtige gedrag dat in deze draad beschreven is ook een dergelijke pseudo-oestrus, om komt dat fenomeen alleen bij drachtige merries voor?

dwt schreef op dinsdag 11 juni 2013, 16:01:


Om te beginnen: welkom op het forum! Heel leuk om te lezen dat je de adviezen zo goed oppikt.

Thyler, mijn jongste pony, wordt volgende maand 5 en heeft nog nooit iemand op zijn rug gehad. Vooral de eerste jaren heb ik wel heel veel met hem gewandeld, zowel ernaast als aan de lange lijnen. Hij stond toen nog op een pensionstal, waar hij naar mijn mening te weinig vrije beweging kreeg. Sinds hij verhuisd is naar een wei en hij heel het jaar buiten staat, doe ik eigenlijk minder met hem dan eerst... We gaan soms wandelen of hij gaat mee als handpaard. En heel soms oefenen we met het (bitloze) hoofdstel van zijn moeder. Dan loop ik een rondje naast hem, ter hoogte van de plaats waar ooit ( ) de singel zal komen.

Ik vind hem nog steeds een onbespierde slungel, waardoor het eigenlijk nog niet eens in me is opgekomen om op zijn rug te kruipen. Wie weet volgende zomer .

Mijn eerste pony was 3 toen ik hem kreeg (inmiddels bijna 20 jaar geleden), en al ingereden. Ik ben ook gelijk buitenritjes met hem gaan maken, dus heb me daar later ook wel schuldig over gevoeld. Vooral omdat hij door een botbreuk maar 11 is geworden. Het enige zinvolle dat je met schuldgevoel kan doen, is zorgen dat je vanaf nu dingen anders gaat aanpakken.

Geniet de komende tijd gewoon lekker vanaf de grond van je paardje. Alleen via dit forum kom je vast al zat leuke andere dingen tegen die je met hem kunt doen.

Wat het eerste in me opkomt, is om in het begin de beloning op de grond te geven, net zo lang totdat hij snapt dat er gegarandeerd een beloning komt na de bridge. En daarna zou ik m'n hand steeds minder ver terugtrekken na het op de grond leggen van het voertje. Ik gok dat je al snel het voertje in je hand kunt laten terwijl je je hand op de grond laat rusten (of het eventueel met bijv. je linkerhand neerleggen in je rechterhand terwijl je die op de grond laat rusten). Daarna is het alleen nog een kwestie van je hand geleidelijk aan steeds wat hoger houden.

Vergelijkbare stappen werkten bij m'n schuwe asielkatje in elk geval goed.

Christel Provaas schreef op woensdag 19 juni 2013, 16:57:


Ik denk dat ze 'juun' bedoelde. Voor het geval dat dat de boel verheldert

Wieteke schreef op woensdag 19 juni 2013, 16:59:


Ha ha, ze hebben zelfs een eigen pagina: http://zea.wikipedia.org/wiki/Juun