Els Kleverlaan schreef op dinsdag 3 april 2012, 14:31:

Ha Els,

Mijn hele reactie van net is verdwenen, maar mijn vraag krijg je toch: Waar staat Willem? Zou het voor je mini paard helpen even bij Boul en Lot weg te zijn, zodat 'ie zich niet achter hen kan verschuilen? Misschien dat hij dat gedrag bij Willem niet vertoont? Ik weet dat ik zelf vaak probeer situaties om te buigen, als ik denk dat er daardoor meer rust zal zijn.

Uit al je observaties begin ik toch te denken dat Arco 'de mens' niet durft te vertrouwen. Hij vindt jou aardig genoeg, inmiddels, om dat soms 'te vergeten'. Hij is nieuwsgierig als je iets anders doet dan aandacht aan de paarden schenken (mest ruimen ofzo), maar zodra je halsters pakt, of een borstel, ga je je aandacht weer op hen richten... en help, misschien ook wel op Arco!

Zou met Willem een optie zijn? En dat je dan even heel veel aandacht voor Willem hebt en vooralsnog, helemaal niet voor Arco? Bij Willem hoef je dacht ik geen stem te verheffen enzo en bij Arco's grote schaduw Boully wel vaker?

Jet van Gulik schreef op donderdag 5 april 2012, 23:37:


Ik had ook al zitten dubben hierover, denk idd. dat de sleutel hier zou kunnen liggen.
Ik had zitten denken hoe je dan de verstandhouding met Boully zou kunnen beteren, zodat duw en jaag en stemverheffing niet nodig zou zijn, wat op zich het mooiste zou zijn.
Maar idd. Arco hier uithalen zou wel een stuk sneller resultaat kunnen geven en als Willem (of Lot?) wel makkelijker in omgang is, staat Arco iig niet alleen.
Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op vrijdag 6 april 2012, 9:34:


Ik denk dat veel zit in verbetering in de omgang met Boully zodat stemverheffingen en armzwaaien niet nodig zijn, niet zo zeer om Arco, maar zowiezo!
Het scheiden van dikke vrienden vind ik niet zo'n goede oplossing tenzij voor bepaalde periodes (bv leersessies) en daarna de vrienden weer bij elkaar, aan dat soort tijdelijke scheidingen zijn ze zo gewend.

Nog iets wat een rol speelt: door zo zeer gefocust te zijn op het gedrag van Arco en de omgang met hem is de spontaniteit er wel af, en omdat paarden zo goed anticiperen en weten wat je van plan bent schiet het niet op. Alles laten vallen en nemen wat er komt tot je hoofd weer vrij is. Het komt namelijk vanzelf goed. Jij bent dan niet zo gespitst op het gedrag van Arco en hij hoeft niet zo gespitst te zijn op jou.

Ik neem aan dat je het "broodtasje" niet altijd bij je hebt, laat het gewoon weg en ga alleen met beloningen aan de slag als je iets wil trainen. (think, plan, do)

Jet van Gulik schreef op donderdag 5 april 2012, 23:37:

Dat vind ik een goed idee! Geen idee hoe het uit gaat pakken, maar is zeker het proberen waard. Bij Willem moet ik ook altijd heel rustig bewegen, hij neemt ook heel snel afstand als hij de boel niet vertrouwd. Willem is ook dol op clickeren en accepteert heel veel van Arco. Het is altijd net alsof de anderen hem als nog niet volwassen zien.
Met de paasdagen eens gaan proberen. Ik kan Lotte en Boully wel even op stal zetten en kan dan voor de stal of in de bak met Willem (en Arco, als die zich aansluit) aan de gang.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

joop schreef op vrijdag 6 april 2012, 10:07:


Boully heeft hele duidelijke signalen nodig, zowel van ons als van de andere paarden. Hij is totaal niet subtiel. Arco's rug ligt geregeld open, alleen maar door het spelen met Boully. Ik ben altijd blij dat daar geen zadel op hoeft, want dat zou echt niet kunnen.


We zijn toch niet zo heel erg gefocust op het gedrag van Arco, al lijkt dat misschien zo, omdat ik er hier over schrijf. We accepteren hem gewoon zoals hij is. Ik denk in dit geval niet dat het "vanzelf" goed komt. Arco is hier nu bijna een jaar en ik zie totaal geen verbetering. Toen Willem bij ons kwam, was hij ook een heel bang paard, maar daar kon ik via voerbeloning wel contact mee maken. Arco laat zich zelfs niet/nauwelijks belonen. Ik probeer te ontdekken op welke manier ik hem kan bereiken, zodat ik hem zonder dat het angst of stress bij hem geeft kan borstelen en zijn hoefjes kan doen. Soms ben ik er niet zeker van of het wel angst is of dat hij gewoon een spelletje met ons speelt.
Dinsdagavond mocht ik zijn halster weer niet af doen, terwijl 's morgens om geen probleem was. Ik had mijn fototoestel in mijn zak en ben een paar foto's van hem gaan maken. En toen kwam hij wel naar me toe, kon ik eerst zijn neus aaien en later heel rustig zijn halster afdoen en hem nog even lekker bij zijn oren krabben, daar heeft hij veel jeuk door het verharen. En dan snap ik het dus niet; waarom ik eerst niet bij hem in de buurt kan komen en nog geen 10 minuten later hij zich rustig laat aaien.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Jouw focus Els?
Het verschil tussen ohoow , daar heb je ze weer, wat nu weer? en Eej, wat is ze daar aan het doen? Ik ga ff kijken?

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Piet schreef op vrijdag 6 april 2012, 16:07:


Ja, zo zijn we meestal bezig. Gewoon tussen de paarden, zonder focus op één van hen. Eigenlijk is Lotte de enige waar ik op dit moment echt af en toe mee werk, omdat zij het heel leuk vindt om te langeteugelen en te wandelen en we haar (misschien en als we tijd hebben) van de zomer voor een wagentje willen zetten.
We willen niets van ze, behalve verzorgen. Ik zeg ze allemaal gedag als ik tussen ze door loop, blaas Willem volgens vast ritueel 's morgens in zijn neus, geef Lotte een aai in het voorbijgaan. Vaste patronen, ze hoeven niets, behalve eten en er zijn. Eens in de week haal ik er op het moment een borstel of roskam over omdat ik merk dat ze allemaal staan te schuren door de losse haren. Maar ook dat gaat via een vast patroon; Willem als eerste vast bij de stal, Boully links van het hek, Lotte rechts. Los borstelen werkt niet echt, omdat ze dan gaan bakkeleien wie er aan de beurt is en dat meestal Willem is, volgens Willem dan.
En eens in de 4 tot 5 weken doe ik de hoeven.
Er is dus geen "wat nu weer?". Tenminste; niet in mijn beleving. Maar misschien zie ik dat verkeerd, hoor.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 6 april 2012, 16:19:


in de beleving van Arco

joop schreef op vrijdag 6 april 2012, 16:35:


Dus dan zou ik hem helemaal moeten negeren, denk je? Geen halster meer om of af, alleen voeren en hopen dat hij van het land komt als ik de anderen eraf haal? Geen hoefjes doen, niet borstelen, etc.?
En dan komt het vanzelf goed?

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 6 april 2012, 18:06:


Neuj.... Maar misschien is het iets om in je achterhoofd te houden en vanuit de wetenschap dat misschien "jouw onbewust gedrag" er iets mee te maken heeft, te vertrekken.
Ik weet het ook echt niet hoor Els, ken het paard niet, maar uit wat je beschrijft lijkt me dit misschien iets om rekening mee te houden en over na te denken.

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 6 april 2012, 18:06:


negeren zeker niet, gewoon leuk vinden als hij komt en als hij niet komt: ook OK. Als hij komt en wil krabbelen: prima. Kan je het halster omdoen, kijk dan af en toe eens onder 1 hoef, of krab er 1 uit, net alsof het heel gewoon is. Zo focus je op relaxed blijven voor alle partijen. Haal je ze van het land zal hij zijn grote vriend toch wel volgen?

Nu zit je 's avonds al te bedenken dat je morgen misschien het halster niet omkrijgt en Arco ook.

joop schreef op vrijdag 6 april 2012, 19:19:

Dat is juist het punt. We maken er geen punt van. Geen halster om, oké, wel halster om, oké. Geen halster af; proberen we het bij de volgende voerbeurt wel weer. Af en toe probeer ik wel eens wat, zoals van de week, als hij zichzelf isoleert in de bak. (Dit is in een jaar 2 x gebeurd). Maar ik zal hem daar niet heen drijven of wat ook, want heb allang door dat dat geen zin heeft. Eigenlijk zijn we dus al een jaar lang op deze manier bezig, maar het blijft hetzelfde. En ik probeer te begrijpen waarom hij doet zoals hij doet.
Hij neemt/nam vaak een loopje met de andere paarden. Lotte is hij inmiddels de baas, die gaat voor hem opzij en laat zich weg jagen bij haar voer. Boully laat hem goed merken als hij te ver gaat, die zet echt zijn tanden in zijn rug en wijkt geen stap als Arco er langs wil. Bij Willem plukte hij in het begin het hooi uit de mond, maar dat hoeft 'ie nu niet meer te proberen. Toch is Arco de enige die samen met Willem uit de hooibak mag eten.
Inmiddels komt hij niet meer met Boully en Lotte mee van het land af. Pakken kunnen we hem niet, dus we halen eerst de andere twee, en lopen dan achter Arco aan. Die gaat tot nu toe keurig het pad op, maar wat als hij bedenkt dat we hem op dat grote vlak van bijna een hectare toch niet kunnen pakken en de andere kant op gaat? Moeten we dan maar gaan wachten bij het hek tot hij toch liever bij Boully wil in plaats van op het land?
Ik vermoed dat hij ergens wel een trauma moet hebben van het behandelen van zijn gebroken been, dat zal geen pretje zijn geweest. Maar is hij daarom zijn vertrouwen in de mensen kwijt, of neemt hij gewoon een loopje met ons?

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)