Dit soort gedrag heb ik vaker gezien en die paarden waren allemaal getraumatiseerd. Ik heb ook een hond (getraumatiseerde herplaatser) die zich zo afsluit. Dan weet hij niet meer wat hij moet doen en sluit zich af (neus naar de grond en staren, reageert dan niet meer).
Je kunt het oplossen door uit te vinden waarmee je ze uit die toestand kunt halen. Bij mijn hond houd ik iets lekkers voor zijn neus en maak bepaalde vrolijke geluiden, zodra hij op kijkt, is hij er weer bij. Bij een paard waar ik vroeger op reed, die kon zich ook zo in zichzelf keren, was het genoeg om te klakken met mijn tong en vooruit te lopen, dan werd ze wakker en liep mee en was er weer bij. De kunst is uit te vinden wat bij jouw paard helpt.
Probeer haar wel te blijven uitdagen, zet je zo'n paard in een rustig hoekje, word het alleen maar erger. Met zo'n paard zou ik juist overal heen gaan en van alles doen. Op den duur word de onzekerheid vanzelf minder, al kan dat soms echt heel lang duren.
Mijn andere hondje (kooiker, ook herplaatser), was doodsbang voor alles! Iedereen zei dat dat nooit zou goedkomen, maar na veel training en héél veel geduld, is het een superleuk, enthousiast hondje geworden. Maar getraumatiseerde dieren kosten veel tijd en nog veel meer geduld!!

Sandra van Bommel schreef op zondag 22 december 2013, 16:54:


Vertaal het, dan schrijf je ook eens iets zinnigs

Oh, het is een Zweed, jammer, mijn zweeds is niet best lol
Ja, jammer dat je zo ver weg woont, anders was ik graag komen helpen

Een gele kleur bij een wond hoeft niet altijd te betekenen dat er sprake is van infectie:

"Gele wond
Het wondbed van de gele wond is bedekt met een gelig beslag. Vaak is het een dikke, halfvloeibare laag. Soms is het een taaie laag. Hierin bevinden zich celresten en samengeklonterde eiwitten. Deze laag moet verwijderd worden. Ook deze wond bevindt zich in de reactiefase: het wondbed is nog niet geschikt voor de vorming van granulatieweefsel. Uit dit weefsel ontstaat het litteken. Vaak produceren deze wonden veel wondvocht. De behandeling van de gele wond is gericht op het reinigen van het wondbed en het absorberen van overmatig wondvocht. De wond heeft baat bij een vochtig milieu, maar vochtophoping moet worden voorkomen."
http://www.dokterdokter.nl/specials/wondverzorging/32491/wondbehandeling

Denk dat het wel verstandig is er even iemand met verstand van zaken naar te laten kijken.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Suzanne Graauw schreef op zondag 22 december 2013, 14:08:


honing is het beste bij brandwonden, het heeft antibacteriele werking en gunstig effect op de zuurgraad van het weefsel, er zijn geen bijwerkingen
In mesitran zit een mengsel met oa honing maar het schijnt ook heel goed te werken

e m kraak schreef op zondag 22 december 2013, 16:56:


Ook bedankt zeg.... weet ik ook weer waar ik met mijn hard werken sta

Talitha schreef op zondag 22 december 2013, 17:01:


och kom... anderhalf uurtje vliegen. Gewoon een keer of 10 komen helpen. Hoe moeilijk kan dat zijn

Sandra van Bommel schreef op zondag 22 december 2013, 16:54:


Jammer, maar met logisch denken in erg kleine stapjes kom je ook wel ver, lijkt me. En ervaren helpers zijn gewoon erg handig.

Zijn er werkelijk eye-openers voor je Sandra, of is het al lezende (en DVD kijkende) eigenlijk heel logisch om het uiteindelijke doel in kleine stapjes te bereiken? Gezien ook je ruime ervaring met clickeren, bedoel ik.

Sandra van Bommel schreef op zondag 22 december 2013, 19:50:


'T is toch weer eens wat anders dan doktersreeksensherryromannetjes (Novelas jerez serie Médico)?

e m kraak schreef op zondag 22 december 2013, 23:30:


Heeeee uhhhhh Ik schrijf ook gewone boeken hoor. Twee thrillers nota bene

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 22 december 2013, 20:49:


Nou, laat ik het zo zeggen... het is meer het voorhouden van een spiegel; het trekken aan mijn jasje

Het zijn inderdaad heel logische zaken voor veel mensen hier, maar het is soms verbijsterend hoe gemakkelijk je dingen 'overslaat' terwijl je denkt heel secuur te werk te gaan/geduldig te werk te gaan

In die zin voelde ik mij, terecht, teruggefloten om eens kritischer naar mijn eigen handelen te kijken.

Talitha, volgens mij heb je nog geen dier meegemaakt dat echt zg catatone stupor had?
Ik kan je verzekeren dat klakken met je tong of snoepje voorhouden, praten etc dan totaal niets uithaalt.

Ik heb het met een paard meegemaakt en, geloof me, dat wil je echt niet meemaken. Zo'n paard (of mens of ander dier) is totaal onbereikbaar. Ongeacht wat je doet. Niet voor snoepjes, geluiden, stem, aai, klap .... gewoon niets.
Met geweld eruit halen (ja, er zijn mensen die dat proberen in een dergelijke situatie) krijg je te maken met een gewelddadige explosie of volledig doordraaien.

De eerste keer dat ik dat met amber meemaakte, duurde het ruim een uur voordat ze eruit was. Ik wist wat het was omdat ik het ooit bij een ander paard, van iemand anders, had gezien.
Later gebeurde het minder en uiteindelijk niet meer, totdat haar lichamelijke klachten haar inhaalde. Toen flipte ze volledig in de wei; dacht dat er krokodillen in de drinkbak zaten e.d.

Zo'n paard (of dier of mens) kun je ook niet blootstellen aan allerlei nieuwe situatie. Juist omdat zoiets alleen ontstaat vanuit zeer extreme angst en/of pijn.
Echt niet zomaar.

Met dat paard is het overigens ook nooit helemaal goed gekomen. Ze was lichamelijk en geestelijk te beschadigd.

MBT de etiketten heeft Egon gelijk. Daar zijn ze in nederland wel gek op ja. Mijn twee zonen hadden er ook ieder eentje en konden niet naar het gewone onderwijs, (geprobeerd, ging volledig mis)

Vreemd genoeg hebben ze hier in zweden ook onderzoeken gehad nav die etiketten en hebben ze hier de etiketjes weer eraf gehaald. Onzin, zeiden ze. Iedereen heeft zijn sterkte en zwakke kanten en strikt gezien hebben we allemaal autistische trekjes; de een wat meer dan de ander. Het is een kwestie van kijken naar de sterkte zijden, ipv de zwakke.
Beiden zijn hier weer in het gewoon onderwijs terecht gekomen (wat hier dus ook heel goed ging, omdat de vakjesgeest minder heerst), en hebben inmiddels alweer een afgeronde opleiding op de universiteit in engeland achter de rug, eentje in manchester en eentje in wales.

In nederland waren ze wellicht op een sociale werkplaats terecht gekomen.

Sandra van Bommel schreef op maandag 23 december 2013, 8:41:


wat een geluk voor je jongens dat je verkast bent naar Zweden. In NL (en FR) is goed onderwijs zolangzamerhand wegbezuinigd. Mensen zijn vaak te druk om met geld verdienen om zich normaal met hun kinderen bezig te houden en dan is een stempel en een pilletje een gemakkelijke uitweg. Het lijkt of niemand tijd heeft om de bijsluiters te lezen.

joop schreef op maandag 23 december 2013, 11:43:


Ja, daar ben ik heel erg dankbaar voor. Als ik gezinnen in nederland hoor praten, lijkt het wel alsof tegenwoordig meer kinderen wel dan niet een stempel hebben en dat heeft levenslange gevolgen.
Pilletjes krijgen ze niet allemaal, maar ze worden wel in een hoek van niet goed functioneren geduwd en krijgen vaak totaal niet passend speciaal onderwijs, dat hen verder ontmoedigt.

(of zoals mijn oudste uitdrukte: blijkbaar denken ze dat ik achterlijk ben, omdat ik die stempel heb gekregen.... ff note: hij is zeer intelligent en studeerde 'first class' av in Manchester, studeert nu japans in japan en wil nog voor zijn doctoraal gaan)

Sandra van Bommel schreef op maandag 23 december 2013, 11:51:


(gebeurde vroeger ook al, mijn man werd ooit net geschikt geacht voor mavo of vmbo en haalde later een master in Bristol in computer design, maar helaas loopt het niet voor iedereen zo goed af)