Dit soort gedrag heb ik vaker gezien en die paarden waren allemaal getraumatiseerd. Ik heb ook een hond (getraumatiseerde herplaatser) die zich zo afsluit. Dan weet hij niet meer wat hij moet doen en sluit zich af (neus naar de grond en staren, reageert dan niet meer).
Je kunt het oplossen door uit te vinden waarmee je ze uit die toestand kunt halen. Bij mijn hond houd ik iets lekkers voor zijn neus en maak bepaalde vrolijke geluiden, zodra hij op kijkt, is hij er weer bij. Bij een paard waar ik vroeger op reed, die kon zich ook zo in zichzelf keren, was het genoeg om te klakken met mijn tong en vooruit te lopen, dan werd ze wakker en liep mee en was er weer bij. De kunst is uit te vinden wat bij jouw paard helpt.
Probeer haar wel te blijven uitdagen, zet je zo'n paard in een rustig hoekje, word het alleen maar erger. Met zo'n paard zou ik juist overal heen gaan en van alles doen. Op den duur word de onzekerheid vanzelf minder, al kan dat soms echt heel lang duren.
Mijn andere hondje (kooiker, ook herplaatser), was doodsbang voor alles! Iedereen zei dat dat nooit zou goedkomen, maar na veel training en héél veel geduld, is het een superleuk, enthousiast hondje geworden. Maar getraumatiseerde dieren kosten veel tijd en nog veel meer geduld!!

Oh, het is een Zweed, jammer, mijn zweeds is niet best lol
Ja, jammer dat je zo ver weg woont, anders was ik graag komen helpen

Sandra schrijf jij boeken? Kun je ook een boek schrijven voor kinderen, mijn eerste pony en dan alleen paard natuurlijk informatie en natural horsemanship!! Voor kinderen vanaf 7 jaar

Al die labels bij mensen, autisme, ADHD, ADD, PDD-NOS, enz, die worden veel te makkelijk opgeplakt. En Ritalin is niet de oplossing, het juiste dieet wel. Geef deze kinderen geen chemische toevoegingen, geraffineerde suikers, geen tarwe, soja en maïs, maar wél veel verse, biologische groenten en fruit, en die kinderen, of volwassenen knappen zienderogen op en hebben geen medicijnen meer nodig.
Toch jammer dat artsen niets van voeding weten.

Sandra ik ken het wel, dat paard dat zich in zichzelf keerde, dat duurde normaal ook heel lang voor ze eruit kwam, niemand anders kreeg dat voor elkaar. Maar mij lukte dat wel vrij snel, tot verbazing van de eigenaresse.
En mijn hondje deed hetzelfde, andere mensen kregen helemaal geen contact met hem en zijn vorige eigenaresse deed hem om die reden ook weg.
Volgens mijn hondentrainster, waar ik op cursus zit, is het heel bijzonder dat ik hem er zo snel uit kan halen.
Het is ook niet alleen het snoepje voor zijn neus houden, ik maak eerst contact, recht vanuit mijn hart stel ik me voor dat ik mij verbind met hem en dat opent iets in hem. Dan is verder een snoepje en leuk doen genoeg. Maar eerst stuur ik energie, misschien vind je dat zweverig, maar het werkt wel.
Contact maken, vanuit het diepst van jouw ziel, dat is heel bijzonder, probeer het eens

Sandra van Bommel schreef op maandag 23 december 2013, 19:55:


Is dat geschikt voor een meisje van 7? Het lijkt mij iets voor wat oudere kinderen.

Dat ben ik niet met je eens Sandra. Mensen hebben tegen mij vaak gezegd van een dier dat het beestje té zwaar getraumatiseerd was en dat het nooit meer goed zou komen. Ik heb al vaak het tegendeel bewezen. Weliswaar duurde het soms jaren voor het echt goed kwam, maar altijd geloofde ik erin dat ook dit dier hier overheen kon komen.
Dat is gewoon waar ik goed in ben, contact maken met een dier (of mens), die door ernstige trauma's het vertrouwen kwijt was en door uiterste psychische nood, zich diep in zichzelf afsloot.
Inderdaad, deze dieren vertoonden bij andere mensen vaak agressie, wanneer mensen ze uit die toestand haalden, maar bij mij niet.
Ik ben ervan overtuigd dat elk dier, hoe verknipt geraakt ook, altijd weer om te turnen is naar "redelijk normaal".
Ik kom vaak tegen dat mensen me zeggen dat het onmogelijk is om zo'n dier weer op de rit te krijgen, en ondertussen heb ik veel dieren waarmee ik dat al gedaan heb. En als mensen dan zien wat een leuk beestje het is geworden, dan geloven ze niet hoe het beestje eraan toe was toen hij bij mij kwam. Mijn hondentrainster heeft het hele traject meegemaakt met 2 herplaatsers en zegt zelf ook dat deze hondjes bij een ander nooit zo waren geworden, dat was zelfs haar niet gelukt.
Er is een chinees gezegde wat zegt: " Wil de persoon die zegt dat het niet kan, de persoon die het doet niet storen?"
Mensen zeggen vaak dat dingen niet kunnen, alleen maar omdat ze er zelf niet in geloven. Ik geloof er wel in en dat breng ik over op het dier, dat voelen ze en dát geeft ze heel veel vertrouwen.
Ik zou graag langs komen bij zo'n paard, waarvan mensen zeggen dat het nooit meer goed komt en laten zien dat dat wel degelijk goed kan komen. Alleen kost dat veel tijd, dat doe je niet even in een uurtje. Een band opbouwen met zo'n paard kost tijd.

Dit 7 jarig meisje is meer geïnteresseerd in verliefd worden op haar pony lol