Talitha, volgens mij heb je nog geen dier meegemaakt dat echt zg catatone stupor had?
Ik kan je verzekeren dat klakken met je tong of snoepje voorhouden, praten etc dan totaal niets uithaalt.

Ik heb het met een paard meegemaakt en, geloof me, dat wil je echt niet meemaken. Zo'n paard (of mens of ander dier) is totaal onbereikbaar. Ongeacht wat je doet. Niet voor snoepjes, geluiden, stem, aai, klap .... gewoon niets.
Met geweld eruit halen (ja, er zijn mensen die dat proberen in een dergelijke situatie) krijg je te maken met een gewelddadige explosie of volledig doordraaien.

De eerste keer dat ik dat met amber meemaakte, duurde het ruim een uur voordat ze eruit was. Ik wist wat het was omdat ik het ooit bij een ander paard, van iemand anders, had gezien.
Later gebeurde het minder en uiteindelijk niet meer, totdat haar lichamelijke klachten haar inhaalde. Toen flipte ze volledig in de wei; dacht dat er krokodillen in de drinkbak zaten e.d.

Zo'n paard (of dier of mens) kun je ook niet blootstellen aan allerlei nieuwe situatie. Juist omdat zoiets alleen ontstaat vanuit zeer extreme angst en/of pijn.
Echt niet zomaar.

Met dat paard is het overigens ook nooit helemaal goed gekomen. Ze was lichamelijk en geestelijk te beschadigd.

MBT de etiketten heeft Egon gelijk. Daar zijn ze in nederland wel gek op ja. Mijn twee zonen hadden er ook ieder eentje en konden niet naar het gewone onderwijs, (geprobeerd, ging volledig mis)

Vreemd genoeg hebben ze hier in zweden ook onderzoeken gehad nav die etiketten en hebben ze hier de etiketjes weer eraf gehaald. Onzin, zeiden ze. Iedereen heeft zijn sterkte en zwakke kanten en strikt gezien hebben we allemaal autistische trekjes; de een wat meer dan de ander. Het is een kwestie van kijken naar de sterkte zijden, ipv de zwakke.
Beiden zijn hier weer in het gewoon onderwijs terecht gekomen (wat hier dus ook heel goed ging, omdat de vakjesgeest minder heerst), en hebben inmiddels alweer een afgeronde opleiding op de universiteit in engeland achter de rug, eentje in manchester en eentje in wales.

In nederland waren ze wellicht op een sociale werkplaats terecht gekomen.

Sandra van Bommel schreef op maandag 23 december 2013, 8:41:


wat een geluk voor je jongens dat je verkast bent naar Zweden. In NL (en FR) is goed onderwijs zolangzamerhand wegbezuinigd. Mensen zijn vaak te druk om met geld verdienen om zich normaal met hun kinderen bezig te houden en dan is een stempel en een pilletje een gemakkelijke uitweg. Het lijkt of niemand tijd heeft om de bijsluiters te lezen.

joop schreef op maandag 23 december 2013, 11:43:


Ja, daar ben ik heel erg dankbaar voor. Als ik gezinnen in nederland hoor praten, lijkt het wel alsof tegenwoordig meer kinderen wel dan niet een stempel hebben en dat heeft levenslange gevolgen.
Pilletjes krijgen ze niet allemaal, maar ze worden wel in een hoek van niet goed functioneren geduwd en krijgen vaak totaal niet passend speciaal onderwijs, dat hen verder ontmoedigt.

(of zoals mijn oudste uitdrukte: blijkbaar denken ze dat ik achterlijk ben, omdat ik die stempel heb gekregen.... ff note: hij is zeer intelligent en studeerde 'first class' av in Manchester, studeert nu japans in japan en wil nog voor zijn doctoraal gaan)

Sandra van Bommel schreef op maandag 23 december 2013, 11:51:


(gebeurde vroeger ook al, mijn man werd ooit net geschikt geacht voor mavo of vmbo en haalde later een master in Bristol in computer design, maar helaas loopt het niet voor iedereen zo goed af)