koend schreef op donderdag 12 december 2013, 20:27:
>
> Ik ben niet zo allergisch van het rijden van een driejarige (ondertussen
> toch al 3,5 jaar).
[knip]
> Mijn paard (165 cm springpaard, ikzelf "eerder licht") ziet het in elk
> geval helemaal zitten én ik ook.
Je doet maar. Het is jouw paard.
Sinds 2005 PNer neem ik aan dat je van voor- en vooral medische tegens op de hoogte bent.
Je kunt het uiteraard ook zo benaderen: "Langer dan een jaar of tien hoeft dat paard voor mij niet mee te gaan, wordt 'ie toch een dagje ouder en heb ik allang weer een andere. Laat een ander maar met die aftandse ellende zitten, of lekker enkele reis wintersport". Met 12, 13 jaar waren paarden afgeschreven. Velen werden lang zo oud niet. Remontetijden, dáár komt deze "traditie" vandaan.
Verder terug in de tijd, voor de klassieken, hoefde een paard niet ouder te worden dan een jaar of zes, ze werden als jaarling als op alle denkbare manieren gebruikt. Als er eens iets romeins wordt opgegraven kun je de prachtigste doorgezakte paardeskeletten tegen komen, kissing spines om te zoenen.
Nog maar een paar discussiedraden terug werd hier toch min of meer geschokt gereageerd toen er een conclusie kwam boven drijven dat het feitelijk populatiegenetisch niet raar is dat een paard in het wild gemiddeld maar een jaar of 4, 5 wordt en die worden niet eens bereden!
Een voor de hand liggende analogie is toch denk ik wel het vergelijken met de leeftijden van mensen. Mensen hoeven zeker ook niet ouder dan een jaar of 30 te worden en in diverse streken ligt de gemiddelde leeftijd nog altijd zo. Sprekend voor de westerse culturele ontwikkeling liep die gemiddelde leeftijd op: 40 jaar, toen 60, 65, ondertussen al rond de 75, 80 meen ik.
Hoe die gemiddelde leeftijden oplopen is allereerst natuurlijk een vermindering van kindersterfte. Vervolgens een beschermde omgeving. Medische zorg doet ook wel iets maar die bijdrage moet denk ik vooral niet overdreven worden. Het oude spreekwoord "voorkomen is beter dan genezen" gaat denk ik helemaal op.
Terug naar paarden. Aan de fysiek van, nog altijd, de meeste paarden kan ik zonder moeite zien of ze wel of niet bereden zijn. Dat komt alleen maar door een te jeugdig starten. Aan paarden die vanaf 5 jaar zijn gestart zie ik niets... en daarbij maakt de grootte van het paard niet eens uit: aan op voldoende leeftijd gestarte bereden ijscoos of shetten zie je ook niets.
Ik kan me het ongeduld echter ook heel goed voorstellen, vooral als je maar een paard hebt en... ja maar, ja maar. Ik heb dat ongeduld zelf immers ook gehad, lang geleden.
De kwaliteit van de ruiter dan, doet dat ook wat? Ik denk het wel. Als je in staat bent van meet af aan een paard 100% vanuit de achterhand dragend te trainen, heb je een groot voordeel. Alleen... hoeveel paardenliefhebbers in NL kunnen dat? Ik durf te stellen dat het voor de meesten een vage magie is.
Als je nou persé met je te jonge paard bereden wil starten, zet jezelf dan ook op voor een hogere lat: doe het zonder bit, hoofdstel of desnoods een libratouwtje. Dwing jezelf zodoende om de magie van de achterhand en het leren, niet dwingen, onder controle te krijgen. Dat begint met grondwerk, een boel grondwerk
Ik wou dat ik deze raad 40 jaar geleden gehad had, meen ik. Waren echter andere tijden.