Ik!

Overburen vinden het helaas nodig om op zeer korte afstand van de ponys vuurwerk af te steken....

Kan ik wat extra hooi geven en controleren of alles goed gaat.

Veel vuurwerk gezien en gehoord rondom. Allemaal van een grote afstand. Hier is alles goed gegaan. Hooi was belangrijker.

Veel goeds gewenst voor allemaal in dit nieuwe jaar!

Niek Kol schreef op zondag 1 januari 2012, 0:55:


Hier brak om 24 uur de hel los. Liltje en Kim hebben samen met mij het vuurwerk bekeken, heel rustig, alsof er niet geknald werd.

Kim raakte even in paniek toen een vuurpijl zo het weiland in schoot en daar een harde knal gaf. Ik heb haar even bij me gehouden, ze kalmeerde vrij snel. Lily was er niet van onder de indruk.

De beste wensen voor 2012!

Monique

Hier is het gelukkig ook goed gegaan. Twee van de paarden hebben even gedraafd, maar dat was alles. Mijn pony's vonden het wel erg spannend, maar konden dat kanaliseren door extra driftig het hooi uit de netten te trekken

Ook vanuit Portugal de beste wensen voor iedereen! Wij zijn een uurtje later aan de beurt dan Nederland om de champagne te laten knallen.
De paarden waren niet bepaald onder de indruk van het vuurwerk. Het is hier in de zomer wel erger met de knallen vanwege feestelijkheden rondom allerlei schutspatronen van alle dorpen rondom ons.

Hier viel het qua reactie op het vuurwerk ook erg mee. Er was wel veel meer vuurwerk dan waar we in België woonden vorig jaar. Ze bleven in 1e instantie bovenaan bij de schuilstallen waar geen modder is van hun hooi eten. Maar toen de overburen met hun pijlen begonnen die door de keiharde wind tot recht boven ons en vrij laag kwamen moesten ze er toch vandoor, omlaag naar de blubber waar ook de gedraineerde maar nu volledig verzadigde rijbak is. Daar hebben ze de hele tijd rustig staan kijken en ff wat liggen rollen.
Het viel me op dat hier voor 99% siervuurwerk werd afgestoken. En niet dat geknal alleen. Onder elke normale omstandigheid zou ik met een hooivork m'n buurman in z'n.... maar nu moesten we met een kreupel paard tolereren dat hij z'n pijlen over ons af zat te schieten . Maar goed, deze ellende is weer overleefd.

Allen dat paard dat de hele week met een dik been/voet heeft gestaan was vlak na het sprintje erg kreupel. Hij verrekte weer van de pijn. Door het rennen was wel de laatste dikte onder de kogel verdwenen (gelukkig zat de wond van de einschuss een dag ervoor al droog dicht, hij liep er rustig op) maar hij kon er niet meer op staan na de feestelijkheden. Het is me niet helemaal duidelijk waarom hij eigenlijk nog zo erge pijn heeft. De ontsteking is voorbij, die kwam donderdag al helemaal tot rust... zou er nog een hoefzweer of zo in broeien... Iemand een idee/ervaring?

En nog het aller beste, gezonde, lekkere, mooie, enz enz voor iedereen en zijn/haar paarden

hehe, alles weer overleefd zonder al te veel stress. Gelukkig stonden Joe en Pip nu een end verderop vergeleken bij vorig jaar,en bleef het bij een paar rondjes draven af en toe,als er zo eentje in de lucht nog eens ging knallen (zo'n uit elkaar val-ding). De andere twee paardjes stonden ook redelijk relaxed aan de andere kant van het hek te kijken.

Vanmorgen even een rondje gewandeld met Joe, alles was weer rustig. behalve toen we bijna thuis waren, stond er een vader met zoontje nog even te knallen in ONZE polder!!! hem van veraf toegeroepen dat wij erlangs moesten....Gelukkig stopte hij/ze en ging daarna weg. Fijn.
Pip had intussen de gaten in de paddock gerend, arme dier.
Nou weer een jaar rust, hopelijk.

The horse is never wrong

O, en iedereen hier natuurlijk een heel goed nieuw jaar met veel paardenplezier !

of , naar believen
The horse is never wrong

Van mij ook de beste wensen allemaal!

Wij hadden de paarden met een riante hoeveelheid hooi in de bak gezet. Eerst bleven ze wel rustig eten, maar op een gegeven moment werd het ze toch te bar en gingen ze rond rennen. Ik ben aan de rand van de bak gaan staan, waarna Willem bij me in de buurt ging eten. Arco, Lotte en Boully kwamen toen midden in de bak ook een beetje tot rust. Het was wel leuk om te zien dat "leider" Willem voortdurend tussen de andere drie en de ergste knallen in bleef en dat Arco en Lotte steun zochten bij oude Boully. Toen de rust een beetje was weergekeerd was Willem het daar niet meer mee eens en dreef Lotte telkens bij de andere twee weg tot ze netjes bij hem in de buurt ging eten.

Het leek ons overigens wel of het siervuurwerk ook veel harder knalde dan andere jaren en er hier in de buurt meer siervuurwerk werd afgestoken dan knalvuurwerk.

Maar goed, we hebben het weer gehad voor een jaar!

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Martina schreef op woensdag 28 december 2011, 18:36:


Tja helaas, opzitten en pootjes geven tot 12 uur met familie

O, te laat maar alsnog gefeliciteerd Koen!!

Gelukkig nieuwjaar allemaal.

Uiteindelijk werden het twee nachten op het weiland, aangezien een van de pony's zandkoliek had en behoorlijk hardnekkig.

De paarden renden in optocht over de track, de grootste voorop en de rest er als een treintje achteraan.

Na de ergste paniek lekker chocomel gemaakt en bij ons vuurtje gezeten

Arabesk schreef op maandag 2 januari 2012, 0:26:


ah koliek. Dat is rot. Hoe gaat het nu?

Hier staken de buren (/gelukkig paar honderd meter verderop) aan weerszijden vuurwerk af, dit keer. Gelukkig beginnen ze pas om 12.00 en hebben ze nooit meer pijlen dan voor hoogst een uurtje knallen.

Toen ik om 12.00 buiten kwam, waren de paarden behoorlijk in de stress. Ik zag ze niet (pikkedonker in de wei en zelfs de zaklamp reikt dan niet ver genoeg) maar hoorde hen tekeer gaan. Bult hooi gepakt en geroepen. Ze kwamen gelukkig meteen en zijn in mijn buurt gebleven. Eten was er niet bij. Te nerveus (behalve ons nieuwkomertje trulsa, die meteen met d'r kop in het hooi zat) maar ze gingen niet meer zo tekeer, maar bleven om mij heen draaien. Af en toe kort wegrennen bij een harde knal, maar alleen om weer meteen terug te komen.
Pas toen het weer stil was en de paarden aarzelend aan het hooi begonnen, ben ik naar binnen gegaan. Sil was zelfs de ochtend erna nog niet 100% zichzelf, maar later op de dag ging het weer goed.

Ik heb met oud en nieuw ook bij de paardjes gezeten. Toen ik aan kwam lopen waren ze een beetje nerveus van het geknal, maar toen ik bij ze was, kwamen ze achter me staan en hadden ze het vertrouwen dat er niets zou gebeuren.