Nataschadevreede schreef op maandag 8 maart 2010, 9:57:


maar het is natuurlijk ook zo even terug op wat anky zij over dat paard van 600 kg, dat paarden een soort van rare loyaliteit hebben naar mensen, lastig uit te leggen maar denk dat iedereen hem wel begrijpt.. en dus misschien niet zo veel verzet zal tonen (sommige wel)!

cliche voorbeeld natuurlijk: het ene paard zal vechten en zijn ongemak tonen, de ander niet bang voor de consequenties en zal in zichzelf keren (ik denk dat klaus dat bedoelt, die paarden zie je op standaard maneges) omdat ongenoegen tonen begint mss heel suptiel, wordt dat niet opgemerkt dan uit dat zich steeds heftiger... en als dat genegeerd wordt of de kop in geslagen dan kiezen de meesten paarden voor het terug trekken en niet voor het gevecht want zinloos/pijnlijk etc. en dan heb je denk ik in weze een dood paard die rollkür ondergaat zonder te morren...

Dus of het paard echt zal tegen stribbelen ? mss in het begin met aanleren... mja dan is het al gauw jaa daar moet hij even doorheen ofzoiets....

dus in dit geval als je het zo bekijkt denk ik wel degelijk dat de mens van het paard zou winnen! en wij mensen dus de verantwoordelijkheid hebben om hiervoor te waken!

wij mensen kunnen zo'n enorme invloed hebben op dieren, dat we idd de ziel uit het dier kunnen krijgen (ja dat hij dan vervolgens alles doet... lkkr makkelijk natuurlijk). kijk maar naar van die beren die moeten dansen in het begin zullen ze strijden maar na lang genoeg te worden mishandelt keren zij inzichzelf en leeg....

Nataschadevreede schreef op maandag 8 maart 2010, 10:28:

.

Helemaal mee eens Natascha, en mooi gezegd.

Niet ieder paard zal even heftig vechten (of even heftig blíjven vechten).

En - in mijn ogen - een aanvullende waarheid; lang niet ieder mens zal dat wat het paard doet, herkennen als vechten. Protesteren is daarom m.i. een uitstekend synoniem voor vechten. Omdat "protest" iets eerder door mensen herkend wordt. Of “uiting van frustratie” (hij heeft geen zin, hij doet-ut niet meer, hij heeft een stal-ondeugd, etc.).
In mijn ogen betekent het in wezen allemaal hetzelfde: het paard vecht; het protesteert tegen iets, of wapent zich tegen iets, het verzet zich, het uit frustratie.

En zoals je schrijft, als het paard eenmaal “dood” is, dat wil zeggen dat hij de strijd heeft opgegeven en zich in zichzelf keert, dan is het enige wat je misschien nog ziet subtiele signalen van pijn, of van angst, en/of dat in zichzelf gekeerde.

En ja, ook mee eens, in sommige gevallen wil een paard ook graag loyaal zijn aan zijn menselijke partner. Over frustraties gesproken… mentaal heen en weer getrokken worden tussen loyaal willen zijn en willen protesteren. Datzelfde zie je ook vaak bij kinderen die mentaal en/of fysiek mishandeld worden, in hun gedrag en gevoelens naar hun ouders toe. Zó pijnlijk (hartverscheurend) vind ik dat.

Grt,
Karen

En ja, ook mee eens, in sommige gevallen wil een paard ook graag loyaal zijn aan zijn menselijke partner. Over frustraties gesproken… mentaal heen en weer getrokken worden tussen loyaal willen zijn en willen protesteren. Datzelfde zie je ook vaak bij kinderen die mentaal en/of fysiek mishandeld worden, in hun gedrag en gevoelens naar hun ouders toe. Zó pijnlijk (hartverscheurend) vind ik dat.

ja precies jij verwoord het zoals ik het bedoel!! ik denk ook dat het 1 van de mooiste eigenschappen is van paarden, want anders was het een stuk moeilijker geweest denk ik om uberhaupt met paarden om te gaan en te houden...

en die mooie eigenschap moeten we niet uitbaten, maar koesteren, bewonderen en met veel respect mee om gaan....

Ik blijf zeggen (en ik meen dat ook) dat ik niet per definitie álles wat KFH doet of zegt wil verdedigen. Ik wil juist kritisch blijven. Het is best mogelijk dat KFH dingen doet waar ik het NIET mee eens ben.
Dat gezegd hebbende, ik merk mbt die demo die door meerdere mensen als slecht en/of teleurstellend is ervaren, dat ik graag wil proberen te snáppen wat daar gebeurd zou kúnnen zijn. Dat ik probeer te begrijpen of die demo ook in mijn ogen slecht was, voor zover ik informatie kan achterhalen. Vandaar toch het volgende bericht.

Anja Seijn schreef op zondag 7 maart 2010, 18:49:

Ook hier wordt gesproken over zeer ernstige gedragsstoornissen (in het kader van borderline paarden). Dus niet over gedrag dat voor een hengst normaal is.

Of KFH dit vervolgens ook wáár maakt in de praktijk, tijdens 1 of 2 daagse demo's, dat kan ik niet zeker weten. Met "waar maken" bedoel ik hier het presenteren van zulke paarden en (dus) iets laten zien en vertellen hoe hij daar dan mee omgaat.

Je schreef over een hengst die lange tijd rustig stond te wachten tot hij aan de beurt was tijdens de demo. Dat zegt mij eigenlijk niets. Omdat m.i. niet elk borderline paard voortdurend "onhandelbaar" is. Een borderline paard kan juist ook een in zichzelf gekeerd, depressief, "dood" paard zijn. Óf een paard dat agressie toont zodra het maar een mens ziet. Of een paard waarbij je béide ziet, het ene moment doods, het volgende moment vól woede en frustratie. Diezelfde mogelijke kenmerken vind je bij mensen met een borderline stoornis.

Er werden ruinen gepresenteerd, terwijl er wel degelijk genoeg hengsten waren aangeboden. Oké (dat is jammer), maar ik vraag me af of er, door KFH’s ogen bezien, misschien niet genoeg hengsten aangeboden waren met een daadwerkelijk borderline syndroom? “Borderline” was immers (naast “hengsten”) het belangrijkste thema van de demo.

Eerder in deze draad, verwees Arabesk naar deze column:
http://paardenmanieren.be/hlzhi/nieuws-2009/40-nieuws-2009/79-kfh

Het is een scherp geschreven column over diezelfde demo, geschreven door Kim Moeyersoms, voor wie KFH duidelijk nu hélemaal en definitief heeft afgedaan.

Ze schrijft:
“9-10 mei 2009: Klaus Ferdinand Hempfling en natuurlijk paardrijden: er is NIETS.
En neem dat gerust letterlijk. Na een driedaagse workshop in 2007 en anderhalve dag Borderline Special Hengsten in mei 2009 weet ik het wel zeker: K.F. Hempfling is niets voor paardenliefhebbers, laat staan voor paardenliefhebbers die ook nog graag iets bijleren of inspiratie zoeken. Pas op, ik vind dit niet uit: KFH zei het letterlijk, zowel toen als nu. Alleen kon ik het de eerste keer zó moeilijk geloven dat ik besloot op een tweede uitnodiging voor een ontmoeting in te gaan. Maar nu ben ik totaal overtuigd en kan ik alleen maar akkoord zijn als KFH zegt: “er is NIETS, er is niets te zien, ik train geen paarden”.

Ik vermoed dat KFH bedoelt te zeggen: "ik heb niets te bieden aan de gemiddelde paarden(sport)liefhebber." KFH zegt m.i. in het radio interview, dat de gemiddelde paarden(sport)liefhebber zich totaal niet realiseert in welke mate en op welke schaal aan paarden schade wordt toegebracht, door de huidige methoden. Van rollkür tot en met sommige Natural Horsemanship methoden. Natúúrlijk heeft KFH dan niets te bieden aan die mensen (niet zolang ze nog totaal niet herkennen wat hij zegt).
Daarnaast denk ik dat KFH bedoelt te zeggen: "Ik train geen paarden, ik probeer te zorgen dat ze (eerst) weer páárd worden, een paard met een ziel en plezier in het leven."

Kim schrijft nog heel veel meer, en het meeste ervan zou ik kunnen weerleggen (ik zie het anders). Ik ga dat niet doen, ik elk geval niet nu. Want zoals ik eerder schreef, we hóeven het niet allemaal eens te worden (en ook dat meen ik, nog steeds). Eén ding wat Kim schrijft over KFH en negatief is, dát herken ik wel: “het schrijnende gebrek aan humor en zelfrelativering”.

Ja, dát mis ik ook wel bij KFH, humor en zelfrelativering...

grt,
Karen

Anja Seijn schreef op zondag 7 maart 2010, 18:49:


KFH heeft kennelijk niet veel verstand van auto's. Slingeren bij stuurfouten gebeurt gewoon als je te hard door de bocht gaat. Bij een ferrari kan dat wel 250km per uur zijn, dan moet je wel oppassen inderdaad.


Precies, KFH gebruikt het woord borderline gewoon, hij heeft de klok wel horen luiden maar weet niet waar de klepel hangt, en het grote publiek weet al helemaal niet precies wat een borderliner is. Daarvoor moet je of professioneel zijn of toevallig zo'n figuur in je omgeving hebben meegemaakt.

joop schreef op maandag 8 maart 2010, 14:11:

Op zich is de vergelijking van Kluger Klaus wel weer onbedoeld treffend.
Bij auto's met stuurbekrachtiging dient het gemak de mens, het geeft zelfs een vals gevoel van veiligheid, maar je hebt minder feeling met de weg. Een rauwe rallye-auto laat jou werken, maar je voelt wel precies wat er tussen de banden en het wegoppervlak gebeurt.