Ik vind het alvast dapper dat jullie durven uitkomen voor jullie problemen. Dat is hier inderdaad best moeilijk. Daarvoor moet je ook al vast in je schoenen staan want bijna iedereen springt er hier direct bovenop.
Ik ben ervan overtuigd dat er véél van de mensen die hier meelezen serieuze problemen hebben met of door hun paard. Die durven het gewoon niet schrijven omdat dit dan bijna altijd geridiculiseerd wordt.

Toch is het héél belangrijk om dit te vertellen. Vaak wordt er veel te impulsief een paard gekocht wat dan nadien niet het paard van je dromen blijkt te zijn... Wat een ellende achteraf...

Marianne

marianne laenen schreef op maandag 14 december 2009, 16:27:



Dan moette serieuze hulp zoeken

Cindy Helms schreef op maandag 14 december 2009, 16:20:


bedankt Cindy..... voor het begrip. ja, ik heb Jeanne 'geërfd' (ze is trouwens genoemd naar mijn grootmoeder). Toch is het iets te makkelijk om te zeggen dat het nooit mijn keuze was, ik had haar meteen kunnen weigeren ook toen... (als jaarling) want een Fjord is nooit mijn favoriet ras geweest. Het klinkt ff hard, dat mijn hart niet bij m'n paard is. Ik ben ondanks alles toch wel aan haar gehecht he, het is niet dat ze niet liefdevol wordt verzorgd/behandeld. Ik heb ze nu 5 jaar... toch ook wel al heel veel leuke momenten met haar beleefd. Het is geen slecht paard en ze is bijhoorlijk goed opgevoed (door mezelf) maar het 'klikt' verder niet tussen ons, en met rijden heb ik al menig schrik gepakt. Idd ben ik blij dat ik het hier eens durf uitspreken, want een nieuwe thuis voor haar zoek ik liever via deze weg dan via Kapaza.
allez, ik laat het even rusten. Nog eventjes werken en dan ga ik naar haar toe, tijd voor hooi en water en een propere inloopstal !

marianne laenen schreef op maandag 14 december 2009, 16:27:


Te impulsief - dat dachten een aantal kennissen ook toen ik stralend vertelde dat ik zo snel al weer een ander paard gekocht had. Mijn buurvrouw was ontzet. Ze had ook op die site gekeken en mij steeds weer attent gemaakt op een paard wat zij zo mooi vond. Ze was ontzet toen ik een foto liet zien: Wat...... NIET die zwarte met die witte bles en die witte voet, die ik zo mooi vind?!

Nee, ik was bij mijn derde keus blijven steken. Zij was derde keus omdat ik graag een ouder paard wilde hebben - om zo weg te kunnen rijden. Het bleek dat het gewoon klikte met mijn derde keus: een zwart wit exemplaar, met witte manen en staart, 4 jaar oud, waarschijnlijk tijdens een rodeo ingereden, een machine waar eerst helemaal niets vanuit ging, doodsbenauwd voor alles wat een mens in handen kan houden. Bijna niet aan te raken, geen voetjes kunnen geven. Rijden daarentegen ging aardig, ze deed goed haar best ondanks het feit dat ze praktisch niets kon, sturen was een ramp. De buurvrouw verklaarde me voor gek, wat een karrepaard, hoe kon ik.

Het gaat er niet om of een paard mooi is, er moet een klik zijn. Ik ben naar die kindermanege gegaan met een houding van: Wie mij aardig vindt en het ziet zitten om met mij mee te gaan, die meldt zich maar. Lily gaf daar gehoor aan, mijn tweede keus wilde niets van mij weten. Ik heb Lily niet gekocht omdat ik haar mooi vond, er was op de een of andere manier iets tussen ons, ik had een heel sterk gevoel dat de rest dan wel goed zou komen. Het zou tijd kosten, maar het zou goed komen. En dat is ook gebeurt. Ik zou Lily voor geen goud meer willen missen.

Monique

eddy DRUPPEL schreef op maandag 14 december 2009, 16:40:


Ja Eddy, dat klopt
Maar ik vind ook niet dat je 20 jaar een paard moet "meesleuren" waar je niets aan hebt, waar je stress mee hebt of waarmee je je verveeld. Hoor mij nu bezig Ik krijg al de krop in mijn keel bij 't gedacht één van onze merrietjes te verkopen. Slik
Maar toch...

Marianne

marianne laenen schreef op maandag 14 december 2009, 17:10:


verveelttttttt

Marianne

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 16:42:


Klinkt idd hard, maar je weet wel wat ik juist bedoel hé, meid?