marianne laenen schreef op donderdag 20 augustus 2009, 12:41:


Peppermint loopt al enkele maanden bij de paarden kliniek. A.s. donderdag moeten we weer... Geloof mij maar: ze gaat niet graag de trailer meer op, ze is niet achterlijk. Nou doe ik ook alles het liefst zo veel mogelijk clickerend en veel issues heb ik zo al op kunnen lossen plus dat we er allebij plezier in hebben. Maar de trailer ging absoluut niet meer lukken. Haar antipathie was vele malen groter geworden dan wat ik als voedsel beloning er tegenover kon zetten! De laatste keer dat ik het clickerend heb geprobeerd ben ik zo'n 2!!! uur bezig geweest zonder resultaat. We kwamen een uur te laat bij de kliniek aan!

Ben het daarna weer volgens de Parelli wijze gaan doen. Carrot Stick maar weer afgestoft dus... Vrijwel direct stond ze in de trailer. Okee, wel weer wat zenuwachtig, maar daar kan ik even niet veel aan doen. Ik ben het ook als ik weer eens voor onderzoek of behandeling naar het ziekenhuis moet...

O, trouwens, i.t.t. Parelli krijgt ze zodra ze in de trailer staat alsnog een voedsel beloning...

Anja Seijn schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 17:51:


Hey Anja, ivm Nolasco ... ik weet niet of je ooi mijn Topic 'Krapuul in actie' gelezen hebt over onze jonge hengst Invierno?
Met hem ben ik gewoon een beetje beginnen aftasten van: waarop reageert (al is het minimaal) hij en wat vind hij een leuke beloning? Positief belonen met snoep is in dit stadium voor hem geen optie omdat hij nog te druk wordt als hij een snoep verwacht en die toch niet krijgt van mij. Dan krenk ik zijn ego blijkbaar... Toekomstgericht gaan we daar natuurlijk ook aan werken, maar beetje bij beetje. Al mijn paarden gaan normaal achteruit op stem (iets wat ik al heel wat vond), maar bij Invierno ben ik gaan experimenteren met less is more (nog beter dus). Dus leg ik zachtjes mijn hand op zijn borst ... gaat hij één stapje achteruit, ik beloon hem met mijn stem en kroel deze man achter zijn oren, ... Nu gaat hij achteruit als mijn hand 10cm voor zijn borst komt, kruist hij zijn voorbenen als ik mijn hand op zijn schouder leg en draait hij zijn achterwerk van me weg als ik mijn hand zacht op zijn heup leg (hopenlijk dit later ook gewoon op lichaamstaal zonder aanraking). Allemaal met zijn oortjes naar voor (een hele opdracht voor hem) en aandachtig voor het volgende. Hij leert ook ontzettend snel. Zo hoop ik stap voor stap met zo min mogelijk zo veel mogelijk te bereiken bij dit paard. Dit slimme egootje vond mij gewoon een neanderthaler en vreselijk onbeleefd, terwijl andere paarden dat helemaal niet vinden. Bij ons vereist ook elk paard een totaal andere aanpak, het is een zoeken naar. En als je dat al beseft, ben je al een heel eind

Anja Seijn schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 17:51:

Omdat clickertraining minder simpel is dan het op eerste gezicht lijkt valt er veel over te theoretiseren. Voeg daar dan nog wat gezeur en belangrijkdoenerij bij en inderdaad. Niks aan te doen. Je mag hopen dat ieder voor zich zelf in staat is te ontdekken of en wanneer je ermee wilt werken.

Uit ervaring weet ik dat het juist voor paarden die door trauma's uit het verleden druk als iets gruwelijks ervaren het een fantastische methode is om zowel gewenste trainingsresultaten te boeken als vertrouwen op te bouwen.

Dus het zou erg zonde zijn als je door het geleuter zou afhaken.

marjolijn schreef op vrijdag 11 september 2009, 15:45:


Is niet aan de orde .. afhaken, mooi niet. Ze gaat volkomen enthousiast terug thuis komen, want ze komt naar mijn driedaagse begin oktober. Bovendien is Anja een van de filmsterren in de dop omdat die hele cursus gefilmd gaat worden.

Getheoretiseer is er alleen maar door mensen die denken dat het moeilijker moet zijn dan het is, omdat we allemaal zoeken naar dingen die op dezelfde basis nóg beter werken. Ik bezondig me daar ook veel te vaak aan.

En eigenlijk is het allemaal water naar de zee dragen.
Mijn cursus , mijn manier van werken, is op basis van wat Bob Bailey me geleerd heeft.
Een man die 25 jaar lang Animal Bahaviour Enterprises heeft geleid, een bedrijf wat niet anders deed dan dieren, groter dan een insect, alles aanleren wat ze moesten weten en kunnen via clickertraining. Met zoveel dieren dat ze 20 trainers in dienst hadden. Waar alle overbodige opsmuk én wat niet werkte, af was geschaafd omdat time, money was. Die werkten op basis van een één op één prestatie- click- beloning, omdat gebleken was dat dat uiteindelijk het beste werkte....
En tóch ga ik half oktober weer drie dagen les nemen van mensen die blijkbaar iets nog veel béter kunnen.
Ze moeten van goede huize komen.... ik ben zeer geinteresseerd. Maar leuk toch dat iets in beweging blijft? Dat blijft zorgen voor discussie

marjolijn schreef op vrijdag 11 september 2009, 15:45:


Zeker weten! Kijk maar weer eens op HN wat de Haflinger met trauma een enorme stap voorwaarts gezet heeft! Morgen weeeeeeer.... )
Tis nog leuk ook!

Piet schreef op vrijdag 11 september 2009, 18:53:

) Ik zal lang moeten wachten op de DVD, maar zien zal ik het zeker!
Morgen verder clickeren met de trauma-Haf!!!!
Spannend, leuk om te doen.... hopen op wéér een stap voorwaarts.
Doel: achtervoeten bekappen!

Wij laden met beide. Wel druk opbouwen en binnen wacht de beloning

Cindy Helms schreef op vrijdag 11 september 2009, 14:50:



Dat besef heb ik inmiddels Ga je topic eens opzoeken en lezen ... Maar Nolasco (voor intimi Nollie) is er eentje hoor ... bloedje snel en van het ene uiterste in het andere uiterste. Zo staat hij rustig te genieten van het gekriebel en het gebabbel en dan PATS ... showtime ... In het begin overdonderde hij, nu houd ik er rekening mee en verrast hij me. Ik ben er niet schrikkerig onder, niet angstig en, misschien helemaal verkeerd, ik kan er vreselijk om lachen, echt zo'n duveltje uit een doosje!

Piet schreef op vrijdag 11 september 2009, 18:53:
Altijd al beroemd willen worden
Maar jongens, wat heb ik er zin in ... kan haast niet wachten tot het oktober is! Loop nu al te bedenken wat ik er allemaal mee ga doen. Ik heb oefenmateriaal zat! Jeen is schrikkerig (zo'n Winnie de Pooh Teigetje knol), Ingenioso is blind, Nolasco is ... ja wat is Nolasco eigenlijk , Pepper is angstig voor onbekende dingen, Goke is een beetje een diva, een beetje in zichzelf gekeerd, Catootje is zo lief en leuk en Bliksem is een 1 jarige shet ... Als ik me dan ga vervelen hebben we nog een labrador van nu 9 maanden, Lotje. Een project van mijn man, hij is van de hondjes, Lotje is een ongeleid projectiel en de ster van de boerderie Woody, een Beagle van 10 jaar oud. Nou als ik Woody wat kan bijbrengen dan hang ik de vlag uit en bel SBS6!!!
Werkt het ook bij katten? Zo ja, dan heb ik er 9 (we hebben een zwerfpoes in huis gehaald en hebben als verrassing 4 kittens van haar gekregen, wie wil er ééntje?) Ja. ik heb er zin an!
PS: als ik het zo eens terug lees, is het bij ons best een gezellige dierentuin hé?

Anja Seijn schreef op zaterdag 12 september 2009, 0:23:

Een beagle? Ik ken er twee en voor voedselbeloningen doen ze vast alles.... om je vervolgens weer volledig te negeren volgens mij.


Ik heb er een die erg graag eet en er een eind in mee gaat, maar de rest voelt zich toch echt veel te koninklijk om ermee lastig gevallen te worden.
En eigenlijk ben ik dat ook wel met ze eens .

Anja Seijn schreef op zaterdag 12 september 2009, 0:10:


hihi Invierno is een geboren leider, beetje heimelijk en valt ook aan als je achteréénvolgens op zijn pikkie stapt. Als éénjarige heeft hij Benny vanachter aangevallen en in zijn torso gebeten (afdruk staat er nog steeds in) omdat Benny hem een aantal keer uit zijn persoonlijke ruimte had gestuurd. Hij sloeg toen op de staldeur van een zeer dominante kuddeleider op verplaatsting. Zette zeer doordacht eerst zijn achtererk er goed ondergebracht tegen en vuurde toen meermaals tot Rock tussenbeied kwam. Hij had nochtans keuze uit 5 deuren/paarden én hij was nog maar een baby! Hij heeft mij aangevallen omdat ik hem ook al een aantal keer verwittigd had. Mijn fout dat ik toen geen leadrope had, maar een touw dat te kort was om hem weg te houden. Paarden zoals Invierno en Nolasco vereisen dat je nooit of nimmer te nonchalant wordt maar wees altijd op je hoeden. Iets wat misschien best wel moeilijk is, want elke dag is een nieuwe en je mag eigenlijk niet uitgaan van vorige slechte ervaringen met deze dieren. Maar stel je toch steeds veilig op, want vroeg of laat als je eens onoplettend bent, hebben zij het wel gezien. Invierno geeft nu duidelijk aan dat hij het leuk vind om opdrachtjes te doen en daarvoor gekriebeld wte worden. Maar ik mag niet ovedrijven met de duur of de moeilijkheidsgraad, ook mogen mijn vragen niet te dominant/onbeleefd overkomen op hem. Stoppen voordat de rebellie begint en tevreden zijn met alle kleine dingen.

marjolijn schreef op zaterdag 12 september 2009, 12:05:

Wij hebben ook een beagle en zal het zeker uitproberen (Mag ook mee naar Piet , Jippie!) , maar heb nu al het vermoeden dat Marjolijn helemaal gelijk zal krijgen....


Die van ons brengen juist eten, half levend naar ons ;-(

Wij hebben ook nog vissen , zouden we daar wat mee bereiken? of de waaierhandgarnaaltjes

Nee hoor , Piet , we steken mss. de draak maar zullen zeer serieus aan ´t weekend beginnen, ik dan toch zeker!!!

Groet Marlies

Arabesk schreef op vrijdag 11 september 2009, 22:29:


Ik momenteel dus ook... Heb het nog via targetting geprobeerd maar weer ging ze er half in om er daarna rustig achterwwarts weer uit te lopen... Half in die trailer is echt haar uiterste grens daar kan ik niet met mijn biksjes tegenop terwijl ze die normaal heeeerlijk vind. Helaas dan toch op de Parelli manier, en dan werkt het wel. Ze heeft veel ontzag maar ook angst voor hoge druk en dat zorgt er helaas voor dat ze dan wel over haar grens heen die trailer binnen gaat...

Ik zeg helaas... Want afgelopen donderdag dat we (hopelijk voor de laatste keer) naar de kliniek moesten probeerde ik het dus via targetting. Daarvoor had ik al extra tijd ingecalculeerd hiervoor en in de bak dit gaan doen. Ze leert via clickeren echt razend snel, maar dat komt misschien ook omdat we dit al vanaf haar aankoop doen dus bijna 2 jaar.

Bij de trailer had ik dus even de hoop dat het toch zonder druk zou gaan lukken maar helaas. Ik heb het Parelli gedeelte aan de staleigenaresse over gelaten want ik kon het in mijn hart op dat moment niet aan... Misschien ook de teleurstelling van het targetting... En eigenlijk zou ik haar gewoonweg liever clickerend die trailer in krijgen.

De ingeschakelde hulp stelde zich heel rustig toch heel direct op en Pep stond er zo in. Binnengeleid door Wout. Die geeft haar dan alsnog een YES en voedsel belongen. (Jackpot)

Maar ja op de terugweg moest ik het zelf doen. Nu was ik wat door de zure appel heen, en tot mijn verrassing stond ze zonder al te veel druk, hop!, in die trailer. Man! Wat was ik opgelucht! Blij voor haar maar ook voor mij!
Ze kwam er niet zwetend af toen we weer terug op pension waren!

De volgende dag kwam de bekapper. Ze liet zich zonder problemen (achterdocht) van de wei halen gelukkig. Hoeven verzorgen gaat ook weer via clickeren. Zonder is één groot gevecht. Al vanaf dat ik haar heb.
Ligt vermoedelijk in haar ervaring met zere voeten...

Hier is voedsel beloning wel toerijkend om haar keurig mee te laten werken! Daarna mocht ze in de buiten bak even uitrazen en dat deed ze. Toch wat stress af laten vloeien... Er lag een oranje dekzeil in de hoek en ze had daar al interesse in maar gebruikte het om roofdier/prooidier mee te 'spelen'. Als een pijl uit de boog omdraaien en er zo hard mogelijk bij weg speren.

Hé dacht ik; das een mooi clicker object!!! Snel wat brokjes gehaald, maar dan moet ik even bij haar weg, en dan komt ze snel naar de uitgang om te kijken waar ik blijf... De bak in en richting zeil. Peppermint liep mee tot zo'n 2 meter voor het dekzeil. Ik via Targetting haar het zeil proberen aan te laten raken. Na een aarzeling deed ze dit. En hup, hup, steeds meer en verder. Ik ging in de hoek op het zeil staan zodat de target (mijn hand) zo ver van haar vandaan was dat ze op het zeil moest gaan staan met haar voorbenen. Zonder aarzeling deed ze dit. KLAAR! En ik heel blij!

Nu we hopelijk (hangt van het verder genezen van de Sarcoid af) voor de laatste keer naar de kliniek zijn geweest, kan ik op een leukere manier met haar proberen trailer te rijden. Nou is via wetenschappelijk onderzoek aangetoond dat trailerladen ALTIJD stress voor een paard mee brengt en hoe langer de rit des te meer! Dus 'leukere' wordt een uitdaging. Ik wil haar nu in ieder geval proberen te leren dat met de trailer mee niet altijd AUW betekend...

Marlies Sanders schreef op zaterdag 12 september 2009, 12:56:


Kijk es, Marlies:
http://www.youtube.com/watch?v=jgRrrNL-mi4
en wat zereneuser:
http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?artid=1334159

Elzaliene Proost schreef op zaterdag 12 september 2009, 15:21:


Het is frappant. terwijl je zoveel met clickeren voor elkaar krijgt.

Waar ligt nu het probleeem?
Met alle respect: bij jou!
Uit wat je schrijft lees ik dat je dus als trainer het paard niet geleerd kreeg om de trailer in te gaan en dat je daarom toegestaan hebt dat dit met een hoop druk gebeurde, terwijl je dat eigenlijk niet wou..

Wat dacht je van stapje voor stapje? Een goed plan maken en de tijd nemen?