Bij mij is ook Jan Groeneveld geweest, en het ging super. Gewoon buiten op het erf, niks op stal, wat nog gevaarlijk kan zijn ook als ze haar hoofd met klem tegen de wand slaat. Jan heeft speciale foefjes om het paard binnen no time rustig te maken. Van mij mag hij de volgende keer terugkomen.

De vorige keer dat er een tandarts kwam, werd er standaard een verdoving gebruikt, (die ze zelf inspoot) onder het motto: als je achterin de mond komt raak je het tandvlees, wat een traumatische ervaring voor het paard zou zijn. Ik had hier toch mijn bedenkingen bij, laat dit spuiten toch liever aan een daartoe bevoegde over.

Marleen C schreef op vrijdag 4 september 2009, 12:28:


Heel graag, wanneer iemand een goede voor me weet. Hij/zij moet tevens DA zijn, aangezien in ieder geval mijn oudste merrie verdoofd moet worden.

Dus alle goede adresjes zijn welkom.

@ Nils: mail je mij die namen nog even?

Samira schreef op vrijdag 4 september 2009, 12:39:


Dat foefje: hij geeft ze jenever, toch? Heb ik onlangs gehoord.

goh bij ons worden de paarden gewoon op de weide gedaan... het enige dat de TA vraagt, is dat er een afgesloten stuk is om te werken zodat er geen paard de straat of de grote weide op zou kunnen rennen met de klem nog op zn mond, maar of dat nu een box of een paddock is, maakt hem nx uit

Peet schreef op vrijdag 4 september 2009, 12:47:


Haha, nee, dat gaf hij mijn paard tenminste niet hoor. Hij heeft een methode, op energietisch gebied, wat toch echt schijnt te werken.

Wat betreft de foefjes om paarden rustig te houden. Pas aub op dat je paard zich
niet afsluit (catatonic). Met andere woorden paard geeft zich ogenschijnlijk over maar "kookt" van binnen. Ik heb normaal bij het enige merrietje waar ik eens in de zoveel tijd een tandarts voor nodig hebt ook 1 maal laten overhalen om niet te verdoven.

Het is een furie bij dierenartsen en vreemden maar goed je kan niet alles zelf. Afspraak gemaakt met tandarts op moment dat er ook een dierenarts op het terein aanwezig was zodat ik altijd nog daar op kon terugvallen voor verdoving.
Maar dat zou volgens tandarts (Ik ga geen namen noemen want voor de rest prima tevreden) niet nodig zijn want hij kreeg alle paarden rustig en goed behandelbaar.
Merrietje ging eerst flink in verzet en liet daarna toe. Na de behandeling van een half uur gaat de tandarts weg en ik loop naar haar terug. Ik zie allemaal spieren onder haar bovenlijn trillen, diagnose spierbevangen, direct warme deken en dierenarts gebeld. Het is goed afgelopen maar voor mij niet meer zonder verdoving.
Naast het gevaar van het plotseling ontploffen omdat het paard ogenschijnlijk rustig lijkt maar dat totaal niet is krijg je dus de extreme spierspanning die tot verzuring en celschade lijdt. Ik vindt een roesje zo erg niet. Elektrisch gereedschap moet ik echter helemaal niets van hebben, geen gevoel meer in het gereedschap, onnodig veel herrie en snoeren en het maaloppervlak wordt veel te glad.

Vicky Verreycken schreef op vrijdag 4 september 2009, 9:00:



om nog eens mezelf te quoten Vicky :

ik heb het dus over "normale" omstandigheden en "normaal gebouwde "paarden
ik kan me echt wel wat voorstellen bij hedendaagse overfokte spitssnuitarabieren,
butskop-lusitanos of texel-quarters
waar mee ik weeral hetzelfde deutje zing (bedankt overigens voor je mail van een hele tijd terug waar ik ook alweer "nog niet" heb op geantwoord) : genetika !
als er echt zoveel probleempaardengebitten zijn dan kan ik alleen maar herhalen dat we echt wel heel erg verkeerd aan het fokken zijn
Als mensen het hier onvermijdelijk vinden om veulengebitten losgenomen tot 5 jaar te moeten korrigeren, dan vraag ik me af wat moedernatuur nu weeral fout heeft gedaan en rijst bij mij niet alleen mijn nekhaar "ten berghe" maar ook mijn "dwalende geest" kookt over, omdat helaas ik niet kan laten de associatie met verplicht hoefbeslag te maken : de ene profi(-sional, -teur, ...) wordt buitengewipt om een andere langs de brede poort naar binnen te lonken.

dat overstandige veulentanden niet gelijktijdig wisselen is een fysionomisch gegeven : dat de ene nog wat blijvende tand daarbij langer wordt dan de gewisselde is slechts tijdelijk en gezien de zijwaartse kauwbeweging niet echt een probleem bij het voedselmalen (zou de kauwbeweging voor-achter zijn, dan zou die lange tand inderdaad beklemd raken tussen die ervoor en die erachter, which not !)
Het grote voordeel van het gespreid wisselen is dat een opgroeiend paard in het kader van eerlijk overleven, steeds voldoende goed funktionerende tanden over heeft.

Dat veulentanden en gewisselde tanden scherp zijn is ook logisch : ze zijn immers nieuw en ongesleten noch versleten. Bovendien heeft een paard-in-ontwikkeling misschien nog een beter instrumentarium nodig dan een volgroeid exemplaar : maw in mijn ogen zijn het allemaal natuurlijke evenwichten die wij mensjes weer persé willen verbeteren, gewoon omdat wij dénken het beter te weten........

Peter Donck schreef op vrijdag 4 september 2009, 14:37:


Helemaal waar.
Paarden krijgen door de fok ook een steeds smallere onderkaak. En een laaghangend rooster is inmiddels ook meer gangbaar dan uitzonderlijk.
Voor deze paarden is het rijden met een bit dan ook bepaald geen pretje.

marianne laenen schreef op vrijdag 4 september 2009, 7:59:


Slecht gebit, maar ik vermeldde al "werkelijk afwijkend gebit". Die haken eraf natuurlijk. Zo lang als ik in de paarden zit deed een gewone DA dat altijd indien er een echte diagnose is.

Peter Donck schreef op vrijdag 4 september 2009, 8:33:


Juistem


Ben ik toch niet de enige die dit zo ziet....

Peter Donck schreef op vrijdag 4 september 2009, 14:37:


Idd, genetica, daar is al heel veel(zoniet het meeste) mee gezegd en ben ik het volmondig met je eens. Reken daar nog eens de onaangepaste levensomstandigheden bij(weinig vezels, onvoldoende ruwvoer en te veel krachtvoer) en dan heb je 't ongeveer gehad.


Corrigeren is een groot woord, controleren klinkt al beter. Niets mis mee om een vakman eens te laten kijken hoe het zit in de mond: een overbeet is bv al een teken dat er wel eens andere dingen kunnen mis zijn die in de gaten moeten worden gehouden. Naast tandpunten komen soms ook nog gebroken kiezen, cariës etc. voor die eenzijdig kauwen kunnen veroorzaken met een verkeerde slijtage tot gevolg.

Een goed vakman is zijn geld waard, maar dat geldt voor elk beroep. "Charlatans" vind je helaas overal...


Langs de ene kant heb je scherpte door haken aan de buitenzijde/binnenzijde van de tanden, die je misschien liever niet hebt(veroorzaken wondjes aan tong en wangen, is ook pijnlijk wanneer de neusriem/hoofdstel hierop duwt) maar langs de andere kant heb je de scherpte aan het oppervlakte van de kiezen. Het is niet zozeer dat de nieuwe tand een scherper oppervlak heeft. De scherpte ontstaat immers doordat de oppervlakte van de kies uit 2 verschillende materialen is opgebouwd die elk een andere slijtvastheid hebben. Hierdoor ontstaat er een soort van reliëfpatroon op het oppervlak wat een belangrijk deel van het kauwapparaat vormt. Het zorgt dan ook logischerwijze voor problemen wanneer men ook het oppervlak gaat vijlen ipv enkel de tandpunten.


En die natuurlijke evenwichten falen helaas dan weer vaak... door genetica.

Vicky Verreycken schreef op vrijdag 4 september 2009, 17:58:


Of misschien beter gezegd, een verkeerd fokbeleid...

Spirithorses schreef op vrijdag 4 september 2009, 9:00:


Zou dan dus niet voor "PN paarden" opgaan, toch?


Kijk, daar heb ik dus alweer mijn vraagtekens bij.

Peet schreef op vrijdag 4 september 2009, 9:16:


Werkelijk apart dan, dat er ooit paarden 5 jaar oud geworden zijn...


Kan er bij mij moeilijk in... vanwege het "doorgroei-model" van een paardengebit.


Er ontstaan randen en haken wanneer boven- en ondergebitsdelen slecht aansluiten.


Dat een paardengebit constant in beweging is en van vorm verandert is waar. Nog geen reden om dit aan een perfectheids-plaatje-ideaal te onderwerpen: zo had mijn Elska jarenlang een beetje V-vorm in de snijtanden maar dat is vanzelf weer recht gekomen.


Ik heb vaak niet de indruk dat het daarbij blijft, want dit is te lang, dat te scheef, etc... net mensen-tandartsen.
Een echte rand of haak verwijderen is niet zo moeilijk; kun je gewoon zelf, of de DA als je niet durft.