Insuline resistentie is meer dan alleen het niet goed opnemen van suikers door het lichaam. Dat we het zelf in de hand werken door overmatig voeren, daar ben ik het vooralsnog mee eens (tot ik het tegendeel bewezen zie), maar als het éénmaal zover is, dan is het niet zomaar omkeerbaar. Dit hangt naar mijn idee heel erg af van het stadium net als bij diabetis 2. In een vroeg stadium en met de juiste maatregelen is het goed controleerbaar.

Paarden, die éénmaal ernstig insuline resistent zijn hebben een sterk verminderde afweer, slechte stofwisseling, slecht wondgenezing, slaan het vet op, waardoor afvallen heel erg moeilijk is, mede omdat ze weinig energie hebben om actief te zijn, spiermassa valt weg en ik ben vast nog wel wat dingen vergeten (gevoelig voor bevangenheid, hoefzweren bijv). Simpelweg goed voeren is bij deze paarden niet afdoende. Op de yahoo groep voor cushing en insuline resistance lees je veel ervaringen van mensen, die ook enkel suikerarm hooi voeren, maar ondanks dat kan het een gevecht blijven.

Groet Angèle (ervaringsdeskundig in deze en al ver voor de insulineresistentie een 'hipe' was in Nederland op zoek naar wat mijn pas gekregen paard mankeerde en de juiste manier om hiermee om te gaan. Jammer genoeg is me dat niet gelukt, ondanks rantsoen van geweekt, suikerarm hooi en magnesium)