Bedreigt hij je veilgheid als hij dat doet? Dan is het misschien wel tijd voor één van de "twee keer per jaar" druk. Soms moet je paarden (veel te groot, veel te snel bij je) wel degelijk zeggen "nee, zo niet". Zo weinig mogelijk, maar zoveel als nodig. Die "zoveel als nodig" zit eigenlijk niet in je touw (dat maakt jezelf alleen wat groter, maar daarom nog niet effectiever), maar in jouw lichaamstaal. Je moet het wel ménen. Liever één keer zwart-wit dan maar wat hangen in dat grijze gebied van ik-wil-dit-eigenlijk-niet. Ik weet nogal zeker dat ik hem wél van me wegkrijg - die zoveel als nodig zou best heel véél kunnen zijn. Maar wél maar twee keer maximaal!

En dàn onmiddellijk, gewoon bij het begin, beginnen: belonen voor wat hij wél goed doet.

Maar: als het even kan, voorkom simpelweg dat je jezelf én hem in een situatie brengt waarbij je die druk moet gebruiken (ik wou dat ik deze hele zin in bold kon zetten). Zet ook jezelf op voor succes, dus niet op gras, niet aan het leidtouw op straat. Daar kan je naartoe werken, maar daar begin je niet.

Maak eerst jezelf maar eens interessant genoeg om op te willen letten, om bij te willen zijn. Hou maar eerst iets tussen jou en hem in (desnoods begin je aan z'n wei of z'n stal of waar het ook is dat hij vandaan moet komen), en ga rustig aan de slag met de handtarget, zodat je niet gedwongen wordt hem elke keer terug te moeten zetten en daar dan teveel tijd aan te gaan besteden, waardoor je meer bezig bent met corrigeren dan met geconcentreerd trainen.

Hoi Esther,
In ieder geval oefenen waar het het "gemakkelijkst" gaat.
Ook wat bij je hebben wat hij erg lekker vindt / oefenen voordat hij zijn voer (als hij dat krijgt) krijgt.
Heel consequent zijn, heel duidelijk en resoluut!
Goh wat kan er verschil in het ene paard zitten en het andere, helemaal als hij al een historie heeft, van ondertussen "lomp" zijn geworden.
Flijtig te werk gaan en maak het leuk.
Allemaal dingen waar je rekening mee moet houden, en dat consequent voortzetten.
Het zal allicht beteren, de aanhouder wint, het is een wat zwaarder karwei dan een gevoelig paardje, gevoelig maken door het leuk te maken zodat hij attent gaat worden, als dat betekent buiten oefenen zou ik buiten oefenen en niet in de bak..
En ga niet in de buurt van gras oefenen, dan midden op de weg en als hij beter reageert weer eens richting berm.
Toen we met Zalitha gingen wandelen dook Zalitha ook nog wel eens naar het gras, dan ben ik er niet met volledige aandacht bij,(kletsen).
Zorg ervoor dat als ze al willen duiken dat je dat voorkomt door te draaien of een ophouding omhoog, en belonen, het voor zijn!

Groetjes Anita

van lennep schreef op woensdag 3 september 2008, 11:34:


Esther ik heb je meermalen laten zien (oa Merce op demo!) hoe je zo'n paard kan achteruit zetten ZONDER hem aan te raken Niet vergeten dat er héél zijn leven aan hem is getrokken en gesleurd om hem ergens naartoe/vandaan te krijgen !Nu is het de kunst om hem te tonen dat "controle" niets te maken heeft met aanraking Groter ,gevaarlijker en drukker dan demeeste mensen in zijn vorig leven kan je onmogelijk zijn !! Een flinke tik met de zweep en hij volgt wel (zo was waarschijn lijk de mentaliteit ) daar kan je met aanraken en touwhalstertje niet tegenop !Trouwens ,liever een touwhalster en een goed trainingsresultaat dan een stalhalster en voor skipartner spelen

Herman schreef op woensdag 3 september 2008, 11:54:


Kan ik me goed voorstellen!
Het lijkt er ook erg op wat ik van Veldre heb gezien...


Met elke stap...

Dat werkt dus al niet , want ik krijg hem nauwelijks in de achteruit...


Met een touwhalster heb ik inderdaad meer in te brengen , maar op het moment van achteruit vragen niet , er zit teveel speling op waardoor hij zijn hoofd aan de andere kant van mijn hand kan krijgen , snap je wat ik bedoel?
Ook als ik mijn elleboog ervoor zet , hij gaat er met zijn hoofd overheen.
Ik zou het graag met een sidepull doen , maar dan heb ik weer te weinig in te brengen...maar dan kan ik wel zijn hoofd van mij weg houden doordat ik de leadrope aan de zijkant kan vastmaken...


Hebben we geprobeerd , maar een slag van het touw interreseert hem niet zoveel...Wel als ik het serieus meen en echt hard draai , dan vliegt hij wel in de ankers. Maar eigenlijk willen we dat niet...zou het ook zonder kunnen?

Dat begrijpen we , we zeggen ook niet dat het drukloos moet , maar aub wel pijnloos...


Weten we en begrijpen we

Gr Esther

Inge Teblick schreef op woensdag 3 september 2008, 12:05:


Ik vind van wel , kan mijn nek wel breken met dat gezwaai van zijn hoofd.
Als ik hem de pas afsnij door strak langs iets te lopen , dan loopt hij mij ook op de hielen...auwwww...
Als hij gewoon zijn ding doet , en wij lopen bij hem in de buurt , dan komt hij ook dichtbij , maar niet zo dat hij met zijn hoofd door je heen loopt.
Hij heeft wel intresse in mensen [ clickeren?] , maar op het moment dat hij in de gaten heeft dat er niets te verdienen valt , loopt hij verder , en dan duwt hij je wel gewoon aan de kant.Hij dwingt jou om je te verplaatsen.


In volle overgave , KSET,KSET , met hoge zwaaiende met een touw...tot mijn armen zeer deden....Ik gaf het eerder op dan dat hij dat ene pasje deed.Maar dan komt de onzekerheid ook om de hoek kijken hoor , daar heb je gelijk in.
Het iets willen bereiken , maar zonder dat het paard een slag om zijn hoofd krijgt , zo was het plan , geen pijn! En dan ontdekken dat hij voor dit circus niet gevoelig is. Vervolgplan lag niet klaar......



Dat zit er zo goed in bij ons , dat is geen probleem meer.
Druk valt weg , braaf , aaitje , en we zijn al bezig geweest met voerbeloning , alleen nog niet in dit traject.

Oke , nu komen we ergens.
In de bak dus ! Maar hoe?!!!
Welke oefeningen?

Dat kent hij , en doet hij goed. Hij vind het saai en stopt eerder dan wij[is fout van ons!]
Hij is altijd gefocust op ons , komt ook direct naar ons toe , maar zodra hij in de gaten heeft dat er niets te verdienen valt , is de focus ook weer weg.
Beleefdheid aanleren vind hij saai ,hij word happerig , gaat op zoek naar eten , of loopt gewoon weg.Grasbrok , spelt , wortels en appels , zijn niet bijzonder genoeg. Voor biks wil hij wel wat meer doen.
Zijn we niet snel genoeg? Is dat het probleem?

Gr Esther

van lennep schreef op woensdag 3 september 2008, 13:14:


Ow er is zoveel dat ik nu zou willen zeggen maar ik heb geen tijd, moet weer aan het werk met de paarden, lunchpauze voorbij.
Ik hoop dat het me vanavond wel gaat lukken effe terug te komen hier.

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 3 september 2008, 12:47:


Dat is precies wat mij ook zo dwars zit...Ik wil dit niet!!!!!En ik bereik er ook niets mee , alleen nog maar meer afstand tot het paard[en dat nog niet eens leterlijk ook!!]


Dat touwhalster moet hem wel pijn doen met dat getrek van ons , en dat willen we dus niet.
Eddy , ik beheers de kunst blijkbaar niet.
Kun je vertellen hoe jij het doet?

Gr Esther

Anita Cats schreef op woensdag 3 september 2008, 12:13:


In de bak.


Dan zal er dus eerst aan de beleeftheid gewerkt moeten worden , want anders drukt hij mij naar achteren in de bak.
En als je aan het clickeren bent , dan is hij over het algemeen ook best bereid om een stapje naar achteren te doen voor de beloning , maar hij word daar wel sjaggie van , happerig.
En dat vind ik ook best moeilijk , want je hebt al gezegt dat hij het krijgt , maar dan reageert hij eigenlijk met iets waardoor je zoiets hebt van , nou nu heb je het niet verdient! Maar je moet het toch geven ...


Ik vond mezelf gisteren heel consequent , heel duidelijk [ een beetje te zelfs...] en heel resoluut.Ik denk dat als ik dit elke dag zou doen , ik wel resultaat zal krijgen , maar de manier waarop zint me niet...


Ik denk dat je hier wel een punt hebt , vooral dat vlijtig werken...
Met wandelen buiten reageerde hij heel snel op een drafje vragen bv. En het volgen al slingerend ging ook best wel goed.
Ik denk dat we dat zowieso in de oplossing mee moeten nemen!!


Dat vraagt teveel correctie , ook hierin ben ik het eens met Inge.
Opzetten voor succes , en in de bak hoef ik me al geen zorgen te maken over grasduikerijen...


Smalle weg , met het meest sappige gras in de bermen wat je je maar voor kunt stellen


Dat lukt ook wel , maar niet zonder dat ik hem pijn doe , door getrek aan het touwhalster.


Thanks voor het meedenken!

Trouwens iedereen hier hoor!!!

Gr Esther

van lennep schreef op woensdag 3 september 2008, 12:51:


Esther, ik vermoed dat de essentie voor jou in dit stukje zit, strikt beperkt in de 6 woorden "Wel als ik het serieus meen".
Voor de oppervlakkige beschouwing zou dat net kunnen lijken op "respect", maar het is niet hetzelfde.
Respect is een eufenisme voor angst (zie mafia-films, yakuza, de plaatselijke aso-motorclub, etc.).
Als je echter serieus genomen wilt worden zul je moeten beginnen met het serieus menen. Dat zit tussen je eigen oren, niet in "respect" of geweld.