Tijdens de sneeuw en de vorst hebben Boully, Arco en Lotte niet op het gras gestaan, omdat ik geen risico wil nemen met hoefbevangenheid.
Vanaf zondag mogen ze 's middags weer op het land. Zondag kostte het mijn man de nodige moeite om Arco zijn halster om te doen. Gisteren lukte het mij absoluut niet. Arco ging ervandoor zodra hij het halster zag. Dus heb ik Boully en Lotte een halster omgedaan en met een beetje kunst en vliegwerk lukte het me om hen door de draad naar het land te laten lopen zonder dat Arco mee "ontsnapte". Arco was het er niet mee eens, maar liet zich nog steeds niet halsteren en dus mocht hij van mij niet naar het land. Hij heeft een hele tijd lopen rennen en gillen naar Boully en Lotte, maar het haalde allemaal niets uit.
Nu net; Boully halster om, Lotte halster om en, jawel, ook Arco zonder problemen een halster om gedaan! En vervolgens mochten ze alle drie het land op. Lotte voorop in vliegende galop met allemaal bokken om Boully achter zich te houden en Arco met zijn korte beentjes zo hard als hij kon als laatste.
Zou 'ie snappen dat hij zonder halster niet mee mag? Of zou het gewoon toeval zijn...

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Volgens mij is dit geen toeval hoor, af en toe snappen ze best wel wat
Groetjes Marlies

Zeker weten dat hij dat snapt!
Hij weet heel goed wat hij niet wil en wat hij geweigerd heeft en kiest de dag erna mooi eieren voor zijn geld.
Leuk he

Elk paard heeft recht op een staart

e m kraak schreef op dinsdag 21 februari 2012, 16:45:


Dan vind ik dit een heel mooi voorbeeld, Egon.

Spirithorses schreef op dinsdag 21 februari 2012, 16:51:


En ik snap echt wel dat praktijkvoorbeelden voor de meesten veel aanschouwelijker zijn. Maar mag ik dan nu weer terug naar mijn lab in de ivoren toren op de hoge berg in de verte?

e m kraak schreef :

Als je ons belooft dat je dan af en toe wel even je lichie komt laten schijnen....

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 21 februari 2012, 15:15:


Ik denk wel dat paarden de link kunnen leggen.

Onze shetlander Kim had een tijdje geleden de gewoonte steeds haar hoofd op het laatste moment weg te draaien, zodat Klaas het halster niet goed omkreeg. Het werd een gehaaste handeling waarbij Kim tenslotte ook bestemde wanneer zij zich aan de andere kant van het hek begaf.

Kim moet je laten weten dat je haar in de gaten houdt en je moet duidelijk aangeven wat de bedoeling is en waar de grenzen liggen. Je kunt dan zonder problemen met haar omgaan en prima met haar wandelen. Je moet haar net genoeg "lucht" geven om stoom af te blazen als ze een stuiterdag heeft en te weinig "lucht" om te OVERstuiteren.

Klaas heeft daar af en toe wat moeite mee en grijpt soms wat te laat in. Kim maakt daar natuurlijk schandelijk gebruik van. Ze weet precies bij wie ze het kan doen.

De volgende keer dat we de dames naar het weiland brachten hebben we gewisseld. Klaas deed Liltje het halster om en wachtte buiten het hek met Liltje, terwijl Kim van mij voor het open hek moest wachten en haar halster aan moest laten doen. En dat graag op een beschaafde manier zonder gedram en gestuiter. Kim stond dat natuurlijk helemaal niet aan en stampte met een hoef op de grond, haar ultime manier om aan te geven dat ze het er niet mee eens is. Ze merkte toen dat het niet opschoot op die manier en liet zich braaf het halster om doen. Wachten op mijn uitnodiging door het hek te gaan.

Klaas liep voorop met Liltje richting weiland van de buren, ik met Kim er achter aan. Het ging heel rustig, echter er volgde een explosie toen we voor het weiland stonden: steigeren, bokken, hinniken. Kim wilde zich met alle geweld voorbij Klaas en Liltje wurmen. Ik heb haar met een gemeen rukje aan het halstertouw uit balans gebracht en haar weer naast me gekregen. Met een streng opgeheven vinger en NEE bleef ze staan. Met WACHTEN heb ik haar voor het weiland laten staan waar Liltje al fijn aan het grazen was. Kim wilde op een gegeven moment weer beginnen met stuiteren, maar stopte en bleef heel dicht naast me staan. De hemel in geprezen en rustig het weiland opgelopen, Kim losgemaakt en hek dicht gedaan.

De volgende dag weer de dames naar het weiland gebracht. Het was geen probleem Kim het halster aan te doen. Het leek bovendien alsof ze heel bewust rustig achter Liltje aanliep. Alsof ze door had dat dit de snelste manier is om op het weiland te komen.

Monique