De training van Jeanneke is begonnen, ik wou voor mezelf dingen opschrijven zodat ik hiernaar terug kan kijken en om later (hopelijk) de evolutie te zien. Maar waarom ni hier, kunnen jullie wat meelachen
Over Jean heb ik al wat geschreven, ze is dat paardje dat stofzuigt, dat op de voorhand loopt en dat uit de manegelessen komt.
De laatste maanden heb ik niet zoveel met haar gedaan wegens verschillende factoren, vnl. door de vrieskou (die nu hopelijk eindelijk wegblijft!) en mijn eigen scheve ik.
Door haar spoken er al lang vragen in mijn hoofd zoals: ben ik wel goe bezig? En vindt ze het wel leuk?
Ik wist dat er iets moest veranderen maar hoe? Ik ben niet zo'n durver op dat gebied, ben steeds bang dat ik iets fout zou doen en ocharme mijn dutskes (paardjes dus) dan. Maar laat nou net dat hetgene zijn waar ik het meeste fout mee deed...
Gisteren is Cindy langs geweest. Ik had het gevoel dat ik ter plaatse bleef trappelen, ik wou vooruit maar heb wel wat begeleiding nodig dan. Laat ons zeggen dat ik een trap onder m'n kont nodig had
Qua bespiering bleek Jeanneke in orde te zijn maar mijn scheefheid is wel te merken aan haar (aiaiai). Effe heel kort gezegd is ze een stijve hark, kga er m'n handen vol aan hebben om ze wat soepel te krijgen. Daar heb ik verschillende oefeningen voor gekregen waar ik dus nu mee aan de slag ga.
Na de check-up heeft Cindy al wat met me kunnen lachen. Stap maar effe met haar aan de hand en dan een drafke. Euhm, dat doet ze niet hoor, ni in de piste (der is ze een beke tam), dan heeft ze zoiets van '
wat sta jij jezelf daar moe te maken man
' terwijl ik moeite aan het doen ben om te lopen en haar mee te krijgen.
Dan haar effe aan de longe pakken. Wacht effe hè Cindy, m'n longe van onder het stof halen
Het was dus effe geleden (een jaar of drie zoiets, m'n clips van de longe had zelfs al een mooi fluoblauw kleurtje) dat ik had gelongeerd en bij het aangalopperen ging ineens een belletje rinkelen. Ze protesteerde bij het aanspringen, hoofd laten zakken en wat huppelpasjes. Maar dat doet ze ook dat ik erop zit! Ze doet dat niet zomaar! Komaan Britt, kijk en luister naar je paard!! Ik kon wel
Ze doet dit sinds van de zomer, toen ik vaak mijn hond meenam als ik ook ging rijden en ik had dat daaraan gelinkt (hoe hoger de vitesse, hoe meer lawaai de Noppes produceert vol colère) en het afgeschreven als één of andere irritatie naar de Noppes toe en dat der wat was blijven insteken, ik negeerde het, stomstomstom!!!
Hierna Jeanneke opgezadeld en haar effe gereden, tijdens het rijden liet Cindy me zelf goed nadenken over bepaalde dingen. Ook is Cindy effe op Jean gestapt. Haar conclusie: dat is best een harde tante! Euh, das dus het paardje waarvan ik hier zei dat ik een pluimpje in mijn handen heb
Ze is ook dat paardje waarvan ik zei dat ze zich afblokt voor druk, ik vecht ni graag en heb lang geleden opgegeven om dat te doen.
Hoe rijd ik haar: ik laat haar eerst doen, ik maak haar wakker en rijd wat voltes maar meer niet, daarna kan ik iets meer vragen en als dat lukt, ben ik heel content, lukt het niet, ook ok.
Eigenlijk komt het erop neer dat ik één grote softie ben, ne blubberpudding als het op mijn paarden aankomt. Maar door dit te doen, is haar lichaam er ni beter van geworden, ze loopt zelfs ni altijd regelmatig
mieke!!!
Het roer moet dus omgegooid worden, ik moet wat kordater worden en Jeanneke moet leren luisteren en iets te doen als ik het vraag, voor haar eigen bestwil.
We hebben grondwerkoefeningen meegekregen en geoefend, eigenlijk was het ook best grappig. Jean deed het bij Cindy braafjes, bij mij probeerde ze er toch tussenuit te muizen, wat weten ze het toch goed hè!
Ineens begon Cindy te lachen terwijl ik het langeteugelen aan het oefenen was: paarden zijn toch echt de spiegel van de mens hè. Euh, voorwatte? De interesse gaat over op Jean (slenterdeslenter)
't is ni dak ni geïnteresseerd ben zenne, echt ni!! Ik ben wel een serieus type met nogal ne zure smoel o.a. wanneer ik met iets bezig ben
Okido, wat leven in de brouwerij en babbel de babbel, kwebbel de kwebbel tegen Jeanneman
Prioritaire werkpuntjes: ikzelf moet veranderen van ne serieuze softie naar een enthousiaste leider dat op het juiste moment beloont, Jean moet het plezier in het werk vinden.
Hmm, Jean werkt wel graag (vandaag stond ze meteen al klaar aan de ingang toen ik richting kuisplaats stapte incl. hinnikje) maar tijdens het werk zelf kan haar weinig schelen.
Vandaag verder geoefend. Oh wat ben ik blij dat ik daar alleen ben, ge had mijn woordenvloed moeten horen: komaan meiske, ge kunt het, voila, neen, vooruit, super, wauw, hup doorgaan, zo sè, ... allemaal op verschillende melodietjes.
Ik heb gewerkt met voedselbeloning (mijn angst om een opdringerig paard te krijgen wat opzij gezet), ik wil haar het plezier in de oefeningen zelf laten ontdekken.
Het ging belange ni perfect maar er waren er goeie bij, stap voor stap proberen we vooruit te gaan.
Langs deze weg wil ik Cindy ook even in de bloemetjes zetten. Ze is goed in wat ze doet en geeft een heldere uitleg. Echt super
Dus de eerste stap is gezet met ons Jeanneman, word vervolgd...
Verhalen
