amar schreef op woensdag 31 maart 2010, 18:50:


Ik ben ook zachtaardig maar ni expressief, nefaste combinatie voor ons madam
Maar het gaat al beter zenne! Het begin gaat nog wat moeizaam maar eens we op gang zijn, dan zijn we op gang en eens er een drafke is gedaan (begint te lukken voor een paar passen) dan is de motor warmgelopen en begin ik zelf ook aan ne work-out
En de voedselbeloning maakt haar dus ook positiever

voor mij is clickertraining ook nog een beetje een zoektocht van hoe sta ik er tegenover. Het neemt altijd wel een tijd om vertrouwt te raken met iets en er mee te gaan denken. Heb de laatste jaren vooral beetje bij verschillende mensen die dieren trainen ( allen diervriendelijke instructeurs uiteraard) geluisterd en gekeken. Tot hier toe meen ik voor mezelf uit te maken dat er een groot verschil is of je werkt met paarden (dieren) die nog niets kennen. Het minste geringste dat ze goed begrijpen en doen wordt beloond. Waarom ook niet, beloning,bevestiging stimuleert toch en een hapje is voor een dier immers de grootste stimulans? In het stadium van mij en mijn paard heb ik het gevoel dat ik mezelf moet clickeren hihi Mijn paard kent heel veel en begrijpt snel. Zij reageert snel en doet op een juist gestelde vraag de dingen goed. Het heeft hier dus geen zin om te gaan clickeren bij elk ding dat ze juist doet. Waar ik bij haar nu naar zoek en toch beetje reactie op krijg heb ik het gevoel is, door hier en daar een extra beloning als een piepklein koekje, haar wat positiever te krijgen en niet constant in dat inwendig verzet. Daarnaast probeer ik mijn lichaamstaal, zachter te maken door tegelijk te denken wat ik probeer uit te stralen. Zoiets als ik vraag je met duidelijkheid bv dit. Gebeurt het niet dan denk ik, hela komaan doe dat eens maar zonder onbewust in overacting te gaan. Soms denk ik, is dit toeval dat juist zij met haar karakter bij mij terecht kwam??? Zie je ons Amar dan, mijn dochter haar paardje, open, rechtdoor, zonder complexen. Liske geeft me dikwijls onterecht het gevoel dat ik een boeman ben maar misschien weet ze wel dat een echte boeman ongevoel is voor dat gevoel en ikke wel

grtjes

@Britt, christel, Piet en Karen,

Eens een paard een slechte ervaring heeft bij vb smid zal het paard de smid nooit meer vertrouwen. Zo ook met clickeren??? Mijn idee nu is, ik start met Liske en wandel een beetje en stop. Yes en koekje. beetje achteruit, Yes en koekje. Basic oefeningetjes die eigenlijk vanzelfsprekend zijn. Op de cirkel misschien nog eens maar eens echt aan het oefenen geef ik niks meer. Misschien na een hele reeks dingetjes laat ik haar naar me toekomen en Yes het ging goed en koekje. Ik reken er dan op dat ze me gaat associeren met, er is wel altijd wat leuks aan als wij samen iets doen. Een ervaring die op de duur blijvend wordt geassocieerd met iets leuk.
Dit is dan weer geen Brittgedachte maar een Myriamgedachte

amar schreef op donderdag 1 april 2010, 10:50:


Voor mij ook


Kweet ni, in vele gevallen kan dat best zijn maar eens ze in een bepaalde 'fase' zitten kunnen ze voedsel weigeren.
Neem nu onze Noppes, mijne Jack Russel, een schat van een beestje, thuis een grote knuffelbeer waar ge alles mee kunt aanvangen (echt hè, ik zou hem kleedjes kunnen aandoen en in een kakstoel kunnen zetten als ik da zou willen en hij zou braaf blijven zitten) maar er gaat een 'ping' in zijn hoofd wanneer hij mee naar buiten mag. Elke keer lijkt het alsof hij nooit buiten mag komen, zo'n zenuwpees
Vanaf die 'ping' zal hij geen voedsel meer aannemen. Gisteren probeerde ik het toevallig. Ik ging bij mijn grootouders eten en daarna naar de wei, onze Noppes mocht mee. Raar maar waar voelt hij het dat hij mee mag en wanneer het vertrekpunt nadert (telkens anders, doe ik onbewust toch dezelfde rituelen?), zijn etensuur was er maar denk nu ni da hij dan eet hè, hij wilt naar buiten!! Dan komt mijne softie terug boven en dan neem ik het eten mee zodat hij kan eten terwijl ik bij mijn grootouders ben dus in den auto stond zijn etenspotje naast mij. Onze Noppes mag enkel op de grond aan de passagierskant, hij mag ni op de zetel. Hij zou wel heel graag willen (en ons mama heeft da vroeger een paar keer toegelaten, grr). Het begint thuis al met zijn lijn aan te doen, hij bibbert dan bekan uiteen. In den auto gaat zijn zenuwachtigerij veder en constant springt hij van links naar rechts op zijn kleine stukje, negeer negeer negeer Maar als hij half naar boven klautert en met zijn pootjes op mijne pook zit, moet hij er terug af. Wanneer hij effe braaf zit, zeg ik wel dat hij braaf is maar laat dat juist zijn moment zijn om terug te huppelen v.l.n.r. of terug naar boven te willen klauteren
Dus gisteren was er eten naast mij, weer probeerde hij wa meer naar buiten te kunnen zien en ik zei 'af', Nopje braaf en ging zitten, ikke 'flinke jongen!' en wou hem een brokje geven. Nada! Hij trok zijn neus op en deed alsof hij stront had geroken. Hij neemt echt geen voedsel aan wanneer hij half in extase is als hij mee mag. Ook op de wei moet ik het ni proberen, hij doet het ni. Waar ik hem dan wel mee kan belonen is zijn speelgoedje.
Bij alle dieren zullen er wel momenten zijn wanneer ze geen voedsel aannemen denk ik.


Das dus ook mijn doel bij Jeanneke

Het heet "clickertraining", en geen "voertraining". Het werkt vanwege de bridge - de bridge werkt vanwege de beloning die er asap na komt - wat die beloning ook is.
En het is de ontvanger die de beloning bepaalt. Jouw pààrd zegt waar hij voor wil werken, of niet. Als jouw paard blij is met een wortelschijfje, geef 'm dan potverdorie een wortelschijfje, waarom is dat nu toch zo moeilijk.
Als de training intensiever wordt ga je uiteraard merken dat je paard misschien liever even wil stilstaan, dan is het dàt toch gewoon? Laat het hém gewoon bepalen.

Dit stukje zegt voor mij heel veel, als ik het tenminste juist interpreteer. Ik denk dat daar een groot punt ligt. Uitzoeken wat voor het paard belonend werkt en wat als straffend, misschien zelfs onbewust, overkomt.

grtjes

amar schreef op donderdag 1 april 2010, 11:12:


En onze gedachten hebben wel raakvlakken maar das ni het clickertrainen dat Piet bijv. bedoelt denk ik
Hoe doe ik het nu: ik stop meer voor de beloning, telkens wanneer ik 'jaaah' zeg (soms zeg ik 'jaaah' gewoon om te bedoelen dat ze goed op weg zijn, ni bedoeld om te stoppen maar das mijn fout, 'jaaah' betekent brokje). De oefeningeskes die vanzelfsprekend zijn worden beloond maar ni met 'jaaah'.
Dus een reeks zonder voedselbeloning kan maar dan moeten de oefeningen er al goed inzitten, zijn het nieuwe oefeningen of waar nog wa werk aan is, dan weer meer voedselbeloning. Ik blijf ook wel belonen met een kriebel of een 'super' wanneer het goed gaat maar waar er geen brokje bij te pas komt.
Mijn gedachte is dus al verandert t.o.v. een paar weken geleden, al doende leert men hè
Of het clickeren is zoals in de boekjes weet ik ni, maar het macheert en Jean is positiever en das wa telt. Soraya trouwens ook, als ik met eentje bezig ben, staat de andere te wachten 'en ikke?' Kmag er alleen ni te veel over nadenken dat dat nu is voor mij of voor de brokkies

Effe een voorbeeld van mijn Jeanneman. Zij is best een sterk karaktertje, wil ze iets ni, dan doet ze het ni. Of je gaat met haar vechten (wat ik jaren geleden dus opgegeven had) of je gaat haar 'omkopen' (sorry Piet en co).
Hoofd laag bijv. is iets wat ze ni graag doet, wel al ik mijn hand onder haar hoofd hou en ze weet dat ze iets gaat krijgen maar das in mijn ogen dus omkopen
Leg ik mijn hand op haar maantop (zonder te duwen zou ni gaan want dan kan ik er met m'n volle gewicht op gaan leunen zonder ze zakt) dan begint het protest: met haar hoofd schudden. Ni dat ze da ni kan verdragen, ik kan haar overal goe aanraken, meer iets van niet te onderdanig willen zijn? Achteruit gaan blijft ook zo'n struikelblok.

Hoe doe ik het nu: ik leg mijn hand op haar maantop en mijn andere hand wijst naar beneden onder haar neus. Dat gaat beter, zakt ze -> 'jaaah' en brokje. Awel hè, da doet ze goe na een paar keer, de dag erna is het helemaal van het begin beginnen
Voor zo'n dingen heeft ze het echt wel moeilijk, das haar karaktertje, haar inwendig verzet. Ik wil dat er zeker ni uitkrijgen want ik hou wel van een sterk karaktertje maar wil toch dat ze het bij mij doet. Door een ieniemienie wijzen en ze gaat achteruit terwijl een ander er kan tegen leunen Maar dan ga ik nog veel moeten oefenen, kben der al lang mee bezig maar hoop dat het met de extra dimensie van een brokkie wat vruchten af gaat werpen

amar schreef op donderdag 1 april 2010, 10:50:


Helemaal waar. Als je jezelf de tijd gunt om in je eigen tempo vertrouwd te worden met iets nieuws, dan hoeft het niet frustrerend te zijn .


Super!


Dat kán waar zijn, maar... (zie onderstaand)


Als je samenwerking wilt die gebaseerd is op wederzijds respect, vertrouwen en plezier, dan ben je daar nog niet als er sprake is van inwendig verzet. Als je clickertraint, dan probeer je de oefeningen zo op te bouwen en aan te pakken, dat er geen verzet kómt.

Ik neem even als voorbeeld wat Britt schrijft, dat haar paard zich verzet tegen “hoofd laag” – zo vang ik twee vliegen in één klap

Bij hoofd laag , zou je bijv. kunnen kiezen om het paard eerst te leren om met de neus een targetstick aan te raken (zoals op de DVD van Piet).

Begin heel makkelijk, targetstick vlak voor d neus houden. Wacht tot het paard er aan snuft/het met de neus aanraakt, click en beloon.
Dan hou je ‘m weer makkelijk. “Snuf”= click en beloon. En nog een keer, en nog een keer.
Nu hou je ‘m ietsje verder, bijv. zo dat je paard haar hoofd en hals iets naar links moet buigen om de target te raken. “Snuf”= click en beloon.
Nu ’t zelfde naar rechts. “Snuf”= click en beloon.
Nu een flink stukje verder naar rechts (of links), bijv 40 – 50 cm verder. “Snuf”= click en beloon.
Nu hou je de targetstick zo dat het paard het hoofd wat naar beneden moet doen, om te kunnen raken. “Snuf”= click en beloon.
Iets naar beneden plus iets naar links of rechts. “Snuf”= click en beloon.
Nu iets verder naar beneden, zeg maar halfweg tussen normale hoofdhouding en de grond. “Snuf”= click en beloon.
En nog een keer. En nog een keer.
Nu bijna tot op de grond. “Snuf”= click en beloon.
En weer eens naar links (of rechts). “Snuf”= click en beloon.
En nu tot helemaal op de grond. “Snuf”= click en beloon.

Einde oefening 1.
Oefening 2 doe je nmm best de volgende dag (bij deze oefening en een paard dat zich tot nu toe verzet tegen "hoofd laag").

Oefening 2:
Herhaal oefening 1, maar maak het gerust ietsje moeilijker (niet meteen véél moeilijker). En voeg het volgende element toe: Als je de targetstick zo houdt dat het paard “hoofd laag” moet doen om met de neus te kunnen aanraken, voeg je nu het signaal (commando) toe dat je wilt gaan gebruiken voor hoofd laag.

Als dat een aanraking is met jouw vingers vlak achter de oren van het paard, dan gebruik je dat signaal, maar gebruik absoluut geen druk. Dat heb je niet nodig! (en het geeft verzet, dus waarom zou je?). Natuurlijk mag het ook een ander signaal zijn, een gesproken woord, een speciaal geluidje; wat je maar wilt. Je maakt het je zelf en je paard wel gemakkelijk als je vantevoren bedenkt welk signaal je wilt gaan gebruiken, en dat je je daar dan ook aan houdt .

Geef nu telkens dat signaal, vlak voordat je paard daadwerkelijk haar hoofd laag zal doen. Omdat je zelf die targetstick in je handen hebt en die bedient, is dat niet moeilijk te voorspellen.

Valkuil: let op je zelf, dat je niet per ongeluk het signaal voor hoofd laag geeft terwijl je met de target stick links of rechts vraagt, in plaats van hoofd laag

Ik moet nu weg; ik schrijf later hoe je van hieruit naar het eindresultaat komt (tuurlijk is het ook prima als iemand anders van "Piet en co" dat schrijft )

grts,
Karen

Ik voel me niet beloond met een aardappel , maar een vers gevulde koek??? Mjammie!!!!!
Misschien dat je kaas of snijworst of wat dan ook kan proberen.
Goed mogelijk dat hij dan zijn neus er niet voor ophaalt!
Ben benieuwd...

Gr Esther

hoort idd bij stijlloos maar ik heb wel gegierd!

Hoofd laag aanleren met free-shapen en zonder targetstick:

Ik ga ervan uit dat het paard de bridge (click) kent.

Ga voor je paard staan en neem een denkbeeldige lijn in gedachten, tot waar je wilt dat je paard zijn hoofd naar beneden doet. Deze lijn ligt eerst nog vrij hoog. Wacht tot je paard zijn hoofd laat zakken tot aan die lijn, het maakt in het begin niet uit of hij dat recht naar beneden doet of een beetje opzij, dit kan je allemaal later mooier maken. Click en beloon. Wacht weer tot je paard zijn hoofd laat zakken, click en beloon. Na slechts een paar maal heeft je paard door dat hij beloond wordt voor zijn hoofd naar beneden doen.
Maak de denkbeeldige lijn in volgende sessies steeds lager en koppel een woord en/of gebaar aan de oefening en/of breidt hem uit met langer het hoofd laag houden (click uitstellen).

Els.

Zo hebben wij het ook van Piet geleerd, Els.
Lijkt me voor een paard wat verzet toont ook beter om het m zelf te laten ontdekken...
Kleine stapjes.....set up for succes. (of zoiets)

En dan nog feed for position erbij .
Maar pas op dat je dat niet als lokkertje gaat gebruiken....

Gr Esther