Dilemma dilemma...
Mijn 13 jarige quarterruin heeft probleemhoeven. Voor insiders: ik heb samen met Ingrid v.d. Oever op stal gestaan. Zij heeft altijd altijd de hoeven van mijn paard gedaan. Altijd na het (nb-)bekappen liep hij supergevoelig. Dat herstelde, en tegen de tijd dat ze hem weer bekapte, liep hij weer goed, behalve op het erf met kleine steentjes, daarop heeft hij nooit goed gelopen. Voor buitenritten, en als hij erg gevoelig liep/loopt, heeft hij schoenen.
Zoals jullie weten, is Ingrid er niet meer. Nog op aanraden van Ingrid, heb ik een alom gewaardeerd nb-bekapster gevraagd, mijn paarden weer eens goed onder handen te nemen. Ze werden dus eigenlijk op dezelfde manier bekapt als altijd. Steunsels zo ver als mogelijk verwijderd, mooi teruggevijld en afgerond. Zoals verwacht...de eerste week verliep weer vervelend, waarna het verbeterde, maar die rotsteentjes....
Sinds januari staan de paardjes nu op een pensionstal. Het beste dat ik in de buurt kon vinden. Maar jullie voelen hem al aankomen.. mijn paarden zijn verschrikkelijk zielig", vooral de 13-jarige, want als hij op steentjes loopt, zwikt hij en heeft "heel erge pijn". (dit even tussen "... dit is wat me verteld wordt).
Hij "MOET op ijzers, want dit kan ik hem niet aandoen". Eigenlijk gebeurt dit alleen tijdens het binnen en buitenzetten. Alle andere momenten gaat de schoenen aan. Behalve bij het rijden in de bak.
Gisteravond liep ik na het rijden in de bak langs de hoefsmid van de pensionhoudster, toen, ja hoor, paardlief op een steentje trapte en even flink doorknikte. (Op het pad dat hij normaal redelijk steenvrij neemt, stond de auto van de hoefsmid... . Het heeft nog geen 2 seconden geduurd voordat hij uitriep: "ZOOO...dat ziet er ernstig uit!!". En ja hoor, daar gingen we weer. Ik moest me weer verdedigen... GEEN IJZERS nee. Gepikeerd draaide hij zich om: "Your game" ...en negeerde me vervolgens, draaide weer terug naar zijn rookwolken (sigaar en schroeiwalmen).
En ergens..heel diep vanbinnen...voelde ik het stiekem wel...mijn paardje heeft inderdaad op dat moment even pijn. En ik kan er niets aan doen. Want hij heeft nu eenmaal van nature dunne zolen. Hij is altijd netjes bekapt en bijgehouden, steunsels zijn heel minutieus bijgehouden. Maar de zool blijft zoals hij is, dun en gevoelig. Ik vroeg het laatst nog aan de heel ervaren bekapster, zou het ooit in de toekomst zo verbeteren, dat ik schoenvrij zou kunnen buitenrijden. Ook zij vermoedde van niet.
Kan het kwaad, als ik dit zo handhaaf? Hij zal zich af en toe best "kneuzen"...en heel veel bekapervaring heb zelf niet. Ja, binnenkort een cursus, als ik daar eindelijk gelegenheid voor heb...
Mijn vraag is dus, kan ik hem ijzervrij laten, ook al loopt hij voorzichtig dagelijks over steentjes?

RadicalM schreef op woensdag 6 mei 2015, 15:31:


Twee vragen:
1. Loopt hij op zijn thuisplaats regelmatig op het harde?
Want mijn ervaring is, dat gevoelige hoeven pas echt sterk worden wanneer ze dagelijks op harde ondergrond moeten lopen.
2. Heeft jouw bekapper ooit geprobeerd om de hoefwand iets langer te laten bij het bekappen? (Een paar mm, meer niet..) Zeker wanneer je de hoeven zelf gaat bijhouden waardoor je ze vaker onder handen kunt nemen, is het een optie om de hoefwand van zulke gevoelige hoeven iets langer te laten. Wel de kwartierboogjes en de tonen steeds goed bijwerken.

Als je aan het werk gaat, of gaat wandelen zou ik voor hoefschoenen opteren.

Coralie schreef op woensdag 6 mei 2015, 16:29:


Helemaal waar. En dan nog kan het een tijd duren. Maar het komt!

geen ijzers,natuurlijk niet. trap je zelf wel eens op een steentje? au en het leven gaat gewoon verder hoor. Maar de pijn door hoefijzers raak je niet zo makkelijk kwijt. Ik zou liever niet in zo'n omgeving komen met al die ijzervreter. Zoek een leuke plek voor je paard (en jezelf) bv met paddock paradis waar je paard betere hoeven krijgt door een betere ondergrond.

joop schreef op donderdag 7 mei 2015, 10:10:


Dat, maar tevens moet volgens mij een bekapping die iedere keer tot een terugval leidt een foutieve bekapping zijn.

REn ik kan er niets aan doen. Want

Tuurlijk kan je hem ijzervrij laten! Met ijzers verdoezel je het probleem en gaan de voeten/benen echt naar de vernieling.
Maak tijd voor een bekapcursus, daar leer je heel veel van. Wellicht kom je er dan ook achter waarom je paard na een bekapping slechter loopt, op zich mag dat niet het geval zijn.
Ik zou trouwens proberen een plek te vinden die PN-minded is.

Mijn fjord heeft ongeveer 15 jaar op ijzers gestaan en zij kan alleen maar zonder hoefschoenen als de voeten erg droog (en dus keihard) zijn. De ondergrond hier is totaal anders dan in NL. Normale paden zijn er eigenlijk niet, overal steentjes, keien. Alleen het fietspad is mooi vlak:).
In NL ging het redelijk, maar trok ik haar wel schoenen aan bij het buitenrijden.

e m kraak schreef op donderdag 7 mei 2015, 11:37:


Dat lijkt mij ook! Een paard mag niet slechter gaan lopen na de bekapping.

Ik zou dus drie dingen doen: kritisch naar de voeding en huisvesting van het paard kijken, kritisch naar de training die je aan de hoeven geeft kijken en kritisch naar de bekapping kijken. En tot die dingen geoptimaliseerd zijn, paden met steentjes (dat is ook wel zo ongeveer het vervelendste voor de hoeven van alle ondergronden) vermijden.

Ik ben wel heel benieuwd naar wat foto's van die hoeven eigenlijk...
zou dat lukken? Soms kunnen andere inzichten heel verhelderend zijn?

Groetjes Marlies

Een PP is bij mij in de buurt niet te vinden. Heb 12 jaar op mijn eigen stekkie een dergelijke situatie gehad, samen met mijn vriendin. Maar door haar overlijden geen andere keuze (de afstand was te groot om in mijn eentje dagelijks na mijn werk heen en weer te rijden) dan te verhuizen naar iets bij mij in de buurt. Ik ga graag dagelijks om te kijken of alles ok met hen is. En om hun eten te verzorgen en uit te mesten.
Wat het bekappen betreft...dat is altijd super gedaan. Alleen, iedere keer als de steunsels verwijderd worden, om de zool kans te geven te groeien, is het weer raak. Al jaren proberen we die zool de kans te geven maar die blijft echt dun. Bouw van de hoeven blijkbaar, genetisch. Want het betreft hier moeder en zoon. Bij moeder is het iets beter, die loopt wat minder eierig.
De voeding is al jaren aangepast. Geen suikers, veel ruwvoer. Omdat merrie bijna 23 is met Cushing. De 13 jarige ruin heeft het meest last.
De bekapping is altijd heel zorgvuldig gedaan op de manier zoals PN dat aanbeveelt. Veel aandacht voor steunsel. Alleen echt geen verbetering kwa zool. Sinds kort staan ze wat meer op stal. Rondom stal is het verhard en als ik buitenrij, doe ik schoenen aan, ga ik wat wandelen dan probeer ik zonder, op een verhard fietspad. Achter hebben ze het minst last. Daar kan ik regelmatig zonder schoenen mee op pad. (Let op de mate van "slijtage"). Alleen die kleine, wat scherpe steentjes, die vallen gewoon niet te vermijden. Die liggen op sommige paden richting paddock.

RadicalM schreef op vrijdag 8 mei 2015, 12:37:


Het spijt me erg dat je vriendin is overleden maar dat is toch geen reden om niet dringend naar een andere oplossing te zoeken. dan maar verder weg maar dit is niet gezond dus eigenlijk geen optie.


plaats een foto's van de hoeven. Als je paard na de bekapping slechter loopt dan ervoor is er toch echt reden de bekapping aan te passen.


dat hou je vaak toch als je paard niet af en toe op harde ondergrond staat. Probeer zo veel mogelijk te vermijden, of gebruik schoenen voor die lastigste stukken.

Zijn de voeten even lang als dat ze breed zijn?
Hielen eindigen op het breedst punt van de straal?
Als de steunsels steeds weer de in verkeerde richting groeien, krijg ik een vermoeden van een naar voren getrokken voet.
Bij een naar voren getrokken voet worden de zoolpapillen plat getrokken waardoor je geen dikte krijgt.
Dit zijn maar wat overdenkingen hoor, geen idee of dit ook jouw paard betreft, zeker zonder foto's is het allemaal gissen...

Groetjes Marlies