We zijn nu een week verder, met het veulen loop ik elke dag een stukje over de weg aan een lange lijn, zodat hij naast of voor me kan lopen.
Achter me aan, sjokt hij, naast of voor me uit loopt hij normaal. Op de terugweg draven we, eh dat probeer ik even vol te houden, maar ik merk dat mijn conditie dat niet echt toelaat
Aan het veulen merk ik niets, op even prrt vertrekt hij vlot in draf en draaft relaxed voor me uit, al vind ik dat dan ook weer raar.
Ik heb de fokker gebeld, maar nee, daar was het veulen springlevend...
Intussen staan ze met zijn vieren in de loopstal hooi te eten. Alleen Bartje doet nog de oren in de nek en tilt een achterbeen op, maar niet zo fel als in het begin.