Coralie schreef op dinsdag 25 augustus 2015, 20:43:
> Ik vermoed maar zo dat jij nooit een paard heb meegemaakt dat met heel
> veel plezier op pad ging met z'n berijder.
> Ik wel dus. Meerdere keren!
Jawel hoor. De ruin die ik rij zou zich doodlopen van plezier. Die hoopt dat je zijn erf voorbij gaat en nog meer leuks gaat doen.
Maar hij is ook net zo vrolijk en blij als je hem weken achter elkaar laat staan. Dus ik hecht daar niet zoveel waarde aan.
Andersom ook. De merrie baalt al als ze je aan ziet komen en zucht en steunt de hele weg. Maar die baalt ook als ze weken niets hoeft te doen.
En dit zijn de twee met wie ik de laatste jaren rij, maar ik heb vele paarden gereden en veel verschil in hoe ze dit lijken te ervaren. Veranderd niets aan mij idee dat ze het stuk voor stuk net zo prima vinden om niet gereden te worden.
Warboel
