ingelinge schreef op maandag 21 april 2014, 21:40:

Hoe heb je aan de teugels getrokken. Aan twee tegelijkertijd of aan één en de andere teugel door laten hangen.
Mijn paard kan/kon ook lekker doordrammen vooral toen ik niet goed in mijn vel zat.
Zodra hij die neiging ook maar weer dreigt te hebben, dan gaat hij op een cirkel(tje) en moet hij op de cirkel blijven bewegen. Een jaar geleden duurde het erg lang voordat ik bij de wei weg was maar nu weet hij dat ik nog meer kan drammen dan hij en hoef ik het nauwelijks meer toe te passen. Een beetje buiging vragen is vaak genoeg..
Btw, er zit ook een deel fjord in mijn 'dikkop'.

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

in paniek ben ik aan beide teugels gaat trekken,
maar zal dit de volgende x toepassen.
ik heb weer een bij rijder,en met haar ook dit probleem besproken.
we kunnen dan samen met paard even naar de juiste kant op,iig dat er 1 naast blijft lopen.

Je moet wel wat geduld hebben hoor. Het lost niet in één keer op. Ik heb er toch wel een rit of 3 mijn best voor moeten doen maar daarna was het ook over.
Ik heb van tevoren een doel gesteld tot waar ik wilde komen, al was het maar 200 meter oid.
Die ritjes duurden wel heeel lang

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

En als je er nu eens van uit gaat dat jíj de specialist bent? Jij kent je paard door en door, jij bent degene die goed weet op welke manier je het wil aanpakken en op welke manier niet.

Ik denk dat je het heel goed doet hoor, je geeft niet toe, integendeel. Zolang je maar consequent bent en niet toegeeft.
Ervan uitgaan dat je "macht" moet hebben over een paard, (zoals sommigen blijkbaar vinden, uitgaande van de reacties waarover je schrijft) vind ik totaal idioot. Het gaat uiteindelijk om leiderschap, en wie niet sterk is moet slim zijn.
Voorkomen dus dat hij zich sterk kan maken en dat kun je inderdaad perfect door hem op een cirkeltje te laten draaien tot hij toegeeft om de "juiste kant = jouw kant " op te gaan

Onze Svenja kan lekker in staking gaan als ze gras ziet, ze stopt dan en wil eten, is met geen stok in beweging te krijgen, alleen haar achteruit weet ze dan nog te vinden.
Eten mag ze dus dan niet, dan wordt ze boos, begint te schrapen met haar voorvoet of dreigt wat omhoog te komen (wat ze overigens niet doet). Vertikt het om verder te gaan.
Heb uiteindelijk ook weer gevonden wat eraan te doen, met een bochtje vertrekken, dus eigenlijk een half cirkeltje beginnend in de tegengestelde richting draaiend naar de goede richting, lukt altijd. Sta in ieder geval geen kwartier meer stil
ezelin
Elk paard heeft recht op een staart

ingelinge schreef op maandag 21 april 2014, 10:29:

Ik heb een vergelijkbaar probleem gehad met mijn tinkermerrie. Ze draaide "zomaar" om en liep richting huis en ik kon er niets aan doen. Het was natuurlijk niet zomaar.

Bij haar was het vooral een gebrek aan vertrouwen, ze kwam bij een kindervakantiemanege vandaan waar ze heel wat meegemaakt heeft. Zat iets tegen, of ze merkte dat ze iets niet goed deed, dan wilde ze niks meer, alleen nog maar naar huis. Omdraaien was schijnbaar haar enige machtmiddel om niet met kinderen op haar rug te moeten lopen. Ze heeft nog steeds een hekel aan kinderen en ze wil liever niet door kinderen aangeraakt worden.

Werken aan vertrouwen was het belangrijkste, probeerde ze toch terug naar huis te lopen door om te draaien, versterkte ik de draai tot ze weer in de gewenste richting stond en dan gingen we verder tot ze het weer probeerde. Weer de draai versterken, al naar gelang de snelheid van de draai af en toe ook wegdraven in de juiste richting. Qua kracht verloor ik het toch van haar, de draai versterken ging prima met heel weinig kracht, omdat ze daar graag aan mee werkte. Op een gegeven moment keerde ze niet meer om, het bracht toch niet het gewenste effect.

Misschien heb je hier wat aan.

ingelinge schreef op maandag 21 april 2014, 11:46:


Hoezo je paard heeft gewonnen als je afstapt en je mag niet tegen je paard praten? Je moet gewoon datgene doen waar je je prettig bij voelt en wat voor jullie werkt. Ik stap ook wel eens af als iets eng is of ik geef enge dingen een naam. Een bus is niet meer eng als ik het "auto" noem. Het woord "auto" kent ze, ze zit dan wel vol ontzag te kijken naar die uit de kluiten gewassen auto, maar ze blijft rustig staan tot het ding voorbij is.

Het is nog niet voorbij..vanavond wandelend met paard richting bos vanuit huis
Ernaast denk je dat t wel makkelijk gaat,maar helaas.
ik was voorbereid en had hoofdstel omgedaan,met bakstukje eronder,
maar hij wilde niet weg bij huis,maar de andere kant op richting wei..
ik heb mijn houding groot gemaak,en geprobeerd de leider te zijn,maar hij is zo dominant als een ....ja als een wat.
wel mee gekregen richting bos,en daar was het weer een mee slenterend paard..maar vind hem bangig..overal kijken en veel ruiken en ik heb hem ook alles laten besnuffelen en ruiken.

naar huis gaat dan weer goed,maar wil liever ons huis voorbij richting de wei.

ingelinge schreef op zondag 25 mei 2014, 20:57:


Mijn tinker was erg koppig, dreef haar zin door volgens de vorige eigenaar, je zou haar daarom als dominant kunnen betitelen. Kwam erop neer dat ze geen vertrouwen had en door haar kracht te gebruiken een eind kon maken aan voor haar onaangename situaties.

Ik moest er dus voor zorgen dat ze vertrouwen kreeg en dat ze die dingen die ik wilde leuker vond dan datgene wat zij wilde. Vooral dat laatste was erg moeilijk. Wat is er leuker dan eten. Daar was maar een oplossing voor: hoofdstel of halster betekent werk en dan wordt er niet gegeten, ook niet tijdens pauzes. Inmiddels krijgt ze wel een appel in de pauze, maar ver weg van berm of bomen.

Haar kracht om haar zin door te drijven was enorm. Ik ben wel eens met haar naar huis gekomen, compleet zonder controle, op hol in stap met blik op oneindig. Ik ben er achter dat ik haar die kracht ontneem door haar eerst haar zin te geven en het dan anders te laten uitpakken dan haar bedoeling was. Ze heeft dan geen succes met haar actie en ik hoef geen gevecht met haar aan te gaan:

-Wel richting wei, maar de wei met ferme stap of het laatste stukje in draf voorbij.
-Angstig gedrag proberen te negeren, enge dingen een naam geven, niet laten ruiken en kijken omdat het niet waard is bekeken te worden. Teugels/touw zoveel mogelijk los laten en haar de kans geven te bewegen om stoom af te blazen als iets eng is. Dan komt er geen erge uitbarsting.
-Omdraaien? In meegaan en verder draaien tot je weer in de goede richting staat. -Staan blijven? Prima, maar dan zo lang tot paard er zat van is en nog wat langer totdat jij verder wilt.
-Achteruit? Versterken en fijn verder achteruit laten lopen.
-Niet naar huis? Prima, dan gaan we verder en doen we oefeningen. Net zo lang tot huis aantrekkelijker wordt.

Dit natuurlijk niet overdrijven of als wraakactie zien, maar als hulpmiddel om een paard te overtuigen dat hij echt niet sterker is.

Dacht, ik schrijf hier wat van mijn eigen ervaringen. Misschien heb je hier wat aan?
Ik kreeg deze tips van een trainster die me op weg geholpen heeft.